Çok şey öğrendim geçen zaman içinde
Mesela sevdin mi tam seveceksin
Öyle ki göz kapaklarından akacak sevgin
Yıpratacaksan kendini tam yıpratacaksın
Hazırlanacaksın ayaküstü bazı şeylere
Veda ettin mi tam veda edeceksin
Biz belki beceremedik
Kızgınlığımız şakaklarımıza döküldü
Çeşitli duygular serildi önümüze
Çırpındık yangın içinde
Boğulmayı değil yanmayı seçtik
Kirlendik ve tekrar temizlendik
Uç noktalar değil bu
Arafın ta kendisi
Ne yapacağımı bilirim
Ne de bu yolun hangi istasyona vardığını
Yolun sonu değil yolun kendisi
Toplamışsın güzel olan her şeyi
Bir akşamüstü rüzgar eser
Ellerin gibi saçlarımda dolaşır
Bu rüzgarların hepsi sen olmalı
Üşütür beni en ince çizgime kadar
Sınırları kaldırır ve tekrar tekrar doğurur seni
Ah arafın çocuğu
Kirpiklerin meydan okurmuşçasına
Gözlerinde bir hoş bakıyor zaten
Arafta kalmış gibi değil
Arafın ta kendisi gibi
Çok şey öğrendim on sekiz yıl içinde
Her on sekiz bir vurgun
On sekiz yerimden vuruldum
Hatrı kalmasın diye öğrendim
Yaşarken ölürmüşçesine sevdim
Ve surlarında çıplak ayaklarla gezdim
Sende yaşamayı
Sende akşamüstü arafları sezdim
Güzel geceler dilerim
