BÖLÜM 4

203 14 0
                                    

Karısı yerinden kalktı. Kocası,"Nereye gidiyorsun?"
Karısı," Uyumaya."
Sonra Zilan'ın odasına yöneldi.
Kocası,"Odaları karıştırdın, odamız diğer tarafta." Karısı,"Ben nereye gittiğimi biliyorum! Bu gece Zilan'ın yanında yapacağım." Kocası,"Neden?"
Karısı,"Kızımla yatmak istiyorum."
Kocası," Tamam."
Annesi Zilan'ın odasına gitti. Kızının uyuduğunu gördü masum bir tebessümle,"Evde kıyamet koptu, senin hiçbir şeyden haberin yok."
Annesi Zilan'ın yanına uzanıp sızlayan dudağının acısıyla uyumaya çalıştı. Babası bir müddet salonda oturduktan sonra odasına uyumaya gitti. Şiddet barındıran gecenin ardından sabah olmuştu. Annesi uykudan uyandı, Zilan'ın uyuduğunu gördü. Yataktan kalkıp mutfağa kahvaltı hazırlamaya gitti. O sırada Zilan ve babası uyanmış ellerini yüzlerini yıkadıktan sonra kahvaltı sofrasına oturmuşlardı. Annesi sofrayı hazırlamış, bardaklara çay dolduruyordu. Annesi ve babasının arasında soğuk rüzgarlar esiyordu. Zilan herşeyden habersiz kahvaltı yapıyordu. Babası kahvaltı yaptıktan sonra kalktı işe gidecekti.
Zilan annesine,"Babamı bugün geçirmeyecek misin?"
Annesi dönüp kocasına baktı ve "Gerek yok." Karısının bu sözü üzerine kocası işe gitmek için evden çıktı. Zilan annesinin dudağının yara olduğunu fark etti.
Annesine,"Dudağına ne oldu?"
Annesi,"Kabuk bağlamıştı, kabuğu kaldırınca böyle oldu."
Zilan,"Çok kötü olmuş."
Annesi kızına yalan söylemişti. Çünkü kızına baban tokat attı diyemezdi. Zilan ve annesi kahvaltı yaptıktan sonra annesi gün içindeki işlerini yapıyordu. Zilan da evde canı sıkıldığı için kendisiyle yaşıt olduğu kuzenlerinin yanına gidiyordu. Babasının dört erkek kardeşi vardı. Kardeşi Ali, hariç diğer üç kardeşi başka köylerde yaşıyorlardı. Ali amcasının üç kız çocuğu vardı. İsimleri;Elvan, Yağmur ve Yaren'di. Elvan Zilan'la yaşıttı. Yağmur bir Yaren ise iki yaş Zilan'dan küçüktü. Zilan kuzenlerinin yanına gelmiş evlerinin önünde oturmuş, konuşuyorlardı. Zilan sohbette fazla dahil olmuyordu. Çünkü fazla konuşmayı sevmeyen biriydi. Elvan Zilan'ın konuşmamasına ve ışıldayan gözlerle onlara bakmasına sinir oluyordu.
Elvan, Zilan' ı dürtüp" Bizimle sohbet edecek sen et etmeyeceksen defol git!" Zilan,"Sohbette dahil oluyorum."
Yaren," Sürekli evet, aynen öyle diyerek sohbette dahil olduğunu mu zannediyorsun? Lütfen git rahatsız olmaya başladım."
Zilan, ağlamaklı bir ses tonuyla"Tamam gidiyorum."
Yerinden kalkıp eve doğru yol almaya başladı. O arada hıçkıra hıçkıra ağlıyordu, dışlanması onun ağrına gitmişti. Hava kararmak üzereydi, evine varmıştı. Evin önünde gözyaşlarını silip içeri girdi.
Annesi akşam yemeği hazırlıyordu.
Annesi,"Zilan sen mi geldin?"

KÜRT KIZIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin