KÜRT KIZI

BÖLÜM 25

"Bana iş mi buldun?"
Dayısı,"Evet. Arkadaşımın kafesinde garsonluk yapacaksın."
Zilan, dayısına sarıldı"Teşekkür ederim."
Dayısı,"Rica ederim. Şimdi gel bizimle yemek ye sonra hemen uyu sabah iş başı yapacaksın."
Zilan, "Gerçerçekten mi? Bu kadar erken mi başlayacağım?"
Dayısı,"Evet. Hadi aşağı inelim."
Zilan dayısı ve yengesiyle aşağı indi.
Akşam yemeğini yedikten sonra odasına gitti. Yatağına uzanmış uyumaya çalışıyordu.
Dayısı ve yangesi de geç saatlere kadar film izlemiş. Ardından odalarına gidip uyumuşlardı.
Zilan sabahın ilk ışıklarıyla uyanmış banyo yapıyordu.
İlk iş gününe temiz gitmez istiyordu.
Artık her gün yeni yüzler, yeni insanlar tanıyacaktı. Belkide kanunlarını bozup arkadaş edinecekti. Yine de hiçbir insanoğluna gözü kapalı güvenmeyecekdi.
Banyosunu yaptıktan sonra ilk iş günü için güzel ve şık giyinip odasından çıktı.
Dayısı ve yengesi uyanmamıştı. Tekrar odasına geri döndü. Heyecanlıydı, içi kıpır  kıpırdı.
Beş on dakika sonra dayısı ve yengesi de uyandı.
Dayısı, Zilan'ın uyuduğunu sanıyordu.
Uyandırmaya odasına yöneldi.
Kapıyı açtı.
Zilan'ı giyinmiş oturuyor olarak gördü.
Zilan, dayısını görünce "Uyandın mı?"
Dayısı, " Evet"
Zilan, "Peki ne zaman gidiyoruz?"
Dayısı, "kahvaltı yaptıktan sonra."
Zilan, dayısının yanına gitti. "Beni yalnız bırakmadığınız için binlerce kez teşekkür ederim."
Dayısı, "İkide bir teşekkür etmeyi bırak da gel karnımızı doyurup yola çıkalım."
Kahvaltılarını yaptıktan sonra yengesi Zilan'ı ve kocasını geçirdi.
Zilan'ın çalışacağı yer yaşadıkları apartmandan on beş-yirmi dk uzaklıktaydı.
Dayısı Zilan'ın çalışacağı yere yürüyerek giderken o arada Zilan'a nasihatlerde bulunuyordu.
Dayısı Zilan'a kimseye güvenmemesini, kimseyle tartışmamasını vb. şeyler söylüyordu.
Zilan, "Tamam."
Dayısı, "Çalışacağın yere kendi başına gitmeyi öğrenene kadar seni ben götürüp ben getireceğim."
Zilan, "Olur."
Çalışacağı kafenin öneüne gelmişlerdi.
Dayısı," İşte çalışacağın yer burası."
Zilan,"Kafe çok güzel görünüyor."
Dayısıyla, kafenin patronunun yanına gittiler.
Dayısı, arkadaşıyla selamlaştıktan sonra "Çalışacak olan yeğenim Zilan."
Patron,"Tamam o zaman. Sen işinden olma. Gerisini ben hallederim."
Dayısı,"Yeğenim sana emanet."
Patron, "Çoğu zaman burada değilim ama elimden geleni yaparım."
Dayısı,"Sağol." Dedikten sonra arkadaşı ve Zilan'la vedalaşıp kafeden ayrıldı.
Patron, Zilan'a "Gel seni diğer iş arkadaşlarınla tanıştırayım."
Zilan, patronla değer çalışanların yanına gitti.
Patron bütün çalışanları topladı. Zilan'ı gösterip, "Bu Zilan. Yeni elemenımız."
Zilan'a sırasıyla diğer elemanların isimlerini, yaptığı işleri sırasıyla söylemeye başladı.
Zilan'a,"Bu Ömer. Garsonluk yapıyor yani sen onunla aynı işi yapacaksın.
Bunlar Zeynep ve Umut temizlikten görevliler ve bunlar ise Damla ve Sıla bulaşıklardan sorumlular."
Zilan heyecanlanmış yüzü kızarmıştı.
İlk defa böyle bir ortamda yer alıyordu. Nasıl davranacağını, söze nasıl başlayacağını bilemiyordu.