Second book

~5~

Тэр тэгж хэлээд цааш буцан түүний өрөөрүү явав.
Би ч хэсэг тайван байхын тулд нүүрээ хүйтэн усаар угааж байгаад уурандаа ариун цэврийн өрөөнд байх цэцэгтэй савыг аван газар саван хагалаад нэр хэлтэрхийг барьж аван бүх зүйл юу болж байгааг мэдэж байсан хэрнээ яагаад найзыгаа ийм байдалд оруулсан аа мэдэхгүй гартаа чанга гэгч нь атгана. Энэ үед гараас минь цус яг л ус шиг урсаж байвч энэ юу ч биш. Учир нь Солхи бол миний гэр бүл яагаад гэвэл тэр надтай адилхан бие муутай бид анх эмнэлэгт танилцаж байсан. Тэр намайг өвдөх тоолонд хажууд минь үргэлж сахиж хонодог байсан. Тэр үнэхээр сайхан сэтгэлтэй бусдын эрх ашгийг хүндэтгэн өөрийнхөө амьдралыг ч үл тоож чаддаг нэгэн. Үхтлээ халуурч байсан ч дөнгөж бүлээрч байсан надад анхаарал тавьж хонодог. Тэр яаж ийм найзыг минь ийм байдалд оруулж чадаж байгаа юм бэ? Энийг бодох тоолонд минь дотроос минь намайг тарчлааж бага багаар үхүүлж байв. Тэрийг өдөр зүгээр явуулахгүй хамт явж ярилцаж болох байсан гэдгийг бодох үнэхээр хэцүү байв.
Намайг тэгж галзуурч байхад гаднаас Тэми Нахи хоёр орж ирэв. Тэд орж ирээд надаас өнөөх шилийг булааж авахдаа Нахи гараа исгэчихэв. Би дахин өөртөө уурлавал яагаад надаас болж дотнын найзууд минь ингэж зовоод бэртээд байгаа юм бэ?
Тэми:яа~Им Жэхи чи чинь яагаад байгаа юм бэ?
Би:Би яг яасан юм!! Би Хёнжиныг Солхиг албан ёсоор гуйна гэхийг сонсоод бага зэрэг тайвширч байтал. Тэр маргааш өглөө нь шинэ охинтой нялуурч орж ирэхэд нь бүгд худлаа гэдгийг ойлгосон юм. Тэгээд дараа нь Солхиг Ёнсон үерхэе гэж гуйхыг нь сонсоод татгалзсан гэдгийг сонсоод ярилцаж байхдаа Хёнжины талаар дурссан юм тэр тэгээд уйлаад дээвэр лүү гарахад нь цуг явахгүй ганцааранг нь явуулсанд аа харамсаж байна. Харин сая Нахи надаас болоод гараа исгэчихлээ.
Нахи:тэгээд ийм зүйлээс болж өөрийгөө зовоох хэрэггүй тэглээ ч одоо би ч Солхи ч зүгээр чамайг байхгүй байхад эмч орж ирсэн Солхигийн биеийн байдал арай дээрдсэн гэсэн. Гэж хэлэхыг сонсоод би бага зэрэг баярлавч мөн л дотор минь үзэн ядалт уур хилэн гомдол цөхрөл хуралдан тэр нь гадагшаа гарах даа нулимс болон урсаж байв. Биднийг Солхигийн өрөөнд ороход Хёнжин хэнэггүй гэгч буйдан дээр суун шинэ охиноо хөтөлчихсөн сууж байгаа харагдана түүнийг хараад дахин уур хүрэн нүүрэнд нь тулж очоод өнөө охиныг гарахыг дохиод түүнрүү орилж байв. Мэдээж энэ үед нөгөө нэг нулимс урсаж байв.
Би:ХӨӨЕ МУУ ХӨГИЙН АМЬТАН МИНЬ ЧИ ЯАЖ ИЙМ БАЙХАД НААД ОХИНОО ХАРААД ИНЭЭГЭЭД СУУЖ ЧАДАЖ БАЙНА!!! МИНИЙ НАЙЗ БИШ ЭЭ МИНИЙ ГЭР БҮЛИЙН ГИШҮҮН МИНИЙ ДҮҮ ХЭНЭЭС БОЛООД ИЙМ БАЙДАЛТАЙ БАЙГААГ МЭДЭХГҮЙ БАЙНА УУ? ЯМАР Ч ХҮНИЙ ҮНЭРГҮЙ АМЬТАН. Гэж хэлээд алгадчихлаа.
Хёнжин:*Алгадуулсан хацраа барисаар* Уучлаарай хүн гуай!! Би ерөөсөө түрүүлж салаагүйлдээ танай тэр найз чинь өөрөө түрүүлж шинэ найз залуутай болсон шүү!!
Гэхэд нь би гацаж орхив учир нь тэр Ёнсонтой үерхээгүй байхад буруугаар ойлгоод шинэ найз охинтой болж.
Би:Ямар хэн Солхигийн найз залуу гэж??
Хёнжин:Ёнсон!!!
Би:Чи чинь юугаа яриад байгаа юм??
Хёнжин:Ххахах тэр чинь Солхиг гуйсан тэгээд зөвшөөрсөн юм шиг байналээ хамт инээчихсэн явж  байсан.
Би:хөөе Солхи зөвшөөрөөгүй тэр хоёр зүгээр найзууд болсон.
Тэр тэгж хэлэхэд минь саяхан надлуу орилж байсан хоолой нь суларч:
Хёнжин:юу???