AŞK ve NEFRET (B×B)

33.Bölüm 🍂

Umut
Mert tamamen kendine gelince polise ifade verdi.Bende ne biliyorsam anlattım.Mert doğal olarak o dört kişiden şikayetçi oldu.Annesi de gelmişti yanımızdaydı.Geldiğinden beri bana dua ediyordu oğlunu kurtardığım için.Ifade verdikten sonra Mertin kaldığı odada oturuyorduk.Gece eve de gitmediğim için çok uykum vardı.Artık gitmem gerekiyordu."Ben artık gitsem iyi olur."diyerek ayaklandım.
"Kusura bakma evladım.Bütün gece uykusuz kaldın." dedi Mertin annesi."Ben vatandaşlık görevimi yaptım efendim.Kim olsa aynısını yapardı."dedim."Yapmazdı."dedi Mert."Başkası olsa başı belaya girmesin diye görmezden gelirdi.Çok teşekkür ederim.Senin sayende kurtuldum."dedi."Teşekküre gerek yok.Sen iyisin ya önemli olan bu bence."dedim gülümsemeye çalışarak.O da gülümsedi."Neyse tekrar geçmiş olsun."dedim kapıya doğru yöneldim."Bi gün bize yemeğe gel emi oğlum.Bak mutlaka bekliyorum."dedi kadın.Bende olur diye geçiştirdim.Hastaneden çıkıp eve gittim.

Mert
Umut beni kurtardıktan sonra daha bir kanım ısınmıştı.Ne yalan söyleyeyim hoş çocuktu.Biseksuel olduğumu kabul ettiğimden beri dünyaya daha farklı bir gözle bakmaya başlamıştım.En güzeli de kendimi biliyordum.Kayra ya yönelimimi gösterdiği için minnettardım.Kendime bir söz vermiştim.Artık Kayra'yı unutacaktım.O başkasıyla mutlu.O adamı seviyor.

Sabah annemi arayıp durumu çok abartmayarak anlatıp hastaneye çağırdım.Çünkü Umutun gitmesi gerekiyordu.Hafif yaralandığımı söyledim.Zaten hastaneye gelince enkaz halimi görecekti.Dördü birden gevura vurur gibi vurdu şerefsizler.Hastane polisine ifademde şikayetçi olduğumu belirttim.En az 15 gün evde yatacaktım.Kolum kırılmış,bacağım incinmiş,yüzümün ve vücudumun heryerinde morluklar vardı ve heryerim ağrıyordu.Annem beni görünce öyle bir hale geldi ki kadın,Umut zor sakinleştirdi.

Bir hafta sonra hastaneden çıkacaktım.Biraz da evde yatmam gerekiyordu.İş biraz bekleyecekti.Kendi işim olduğu için sorun değildi.Asıl sorun şu an cebellestigim duygulardı.

1 hafta sonra
Kayra
Umut,Mertin dayak yediğini söylediğinde ister istemez üzülmüştüm.Dört kişi bir kişiye dalmışlardı.Bunu kim neden yaptı bilmiyordum ama bu hiç adil değildi.Kim ne yaparsa yapsın böyle biseyi haketmiyordu.Balkonda oturup Görkemi beklerken Mertlerin evin önünde taksi durduğunu gördüm.İcinden önce annesi indi.Sonra diğer tarafa dolanarak taksinin kapısını açıp Merte inmesi için yardım etti.Ayağı sargılı olduğu için değnek yardımıyla yürüyordu.Kaşının üstünde yara bantı vardı.Yüzü öyle bir hale gelmişti ki;'Acaba ne yaptı da böyle dayak yedi?' diye sordum kendime.

O sırada Umut aradı.Bekletmeden açtım hemen telefonu.

"Efendim balım?"

"Naber maviş.Napıyorsun?"

"Hiiç balkonda oturuyorum.Görkem gelecek.Onu bekliyorum.Sen?

"Ooo yanlış zamanda aradım desene.Şirketteyim bende."deyip kıs kıs güldü.Gözlerimi devirdim ve sonradan aklıma gelen şeyle gülme sırası bendeydi.

"Az önce de seninki geldi."dedim.Bikac saniye ses gelmedi bundan.Kesin benimki kim diye düşünüyordur.

"Benimki kim lan?"

"Aa nasıl bilmezsin.Hayatını kurtardın.Gece hastanede başında bile bekledin."

"S-saçmalamasana Kayra!"dedi.Kekeledi mi o?

"Noluyor lan sana?"

"Bisey yok ne olcak?"

"Bi acayipsin de..."

"Kapatmam gerek iş güç var görüşürüz."

"E görüşürüz bakalım."dedim ve telefonu kapattık.

Umut niye öyle tepki vermişti ki?Yoksa...Yok olamazdı.Olamazdı değil mi?Umut Mert'e karşı biseyler hissediyor olamazdı...

Bir veya iki bölüm sonra final.Çünkü yazacak bisey bulamıyorum artık.

Kaos sevmiyorum.Yazmaya çalıştım ama beceremiyorum.Bana göre değil.

Yeni kurguyu hazır.Onu da her an yayımlayabilirim.

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍂