Lion Heart (Touch #2)

Chapter 33

Chapter 33

Heaven

Ilang beses kong tinuyo ang pisngi dahil sa walang humpay na agos ng luha ko. Pilit kong pinapababa ang rapidong tibok ng puso ko. I am angry to something and scared too. Kaya't ang luha ko ay hindi maampat.

Narinig ko ang mahinang pagmura ni Dreau at agad na inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Kasunod na rin namin sina Cardo na ewan ko kung anong ginawa kay Sean.

Hindi ko siya nilingon. Tinanggal niya ang seatbelt at hinarap ako.

Hindi rin naman siya agad na nagsalita. He look outside like some mad man looking for someone to kick. Then he look at me again.

"Heaven," naiinis niyang tawag sa akin.

Suminghap ako. I wiped my tears then look at him. "Umuwi na tayo."

Magkasalubong na ang mga makakapal niyang kilay. "Bakit ka umiiyak? Natakot ka kanina?"

I sighed. "Umuwi na tayo." Ulit ko.

He tsked and frustrately wiped his whole face with his hand. "Naiinis ako! Bakit ka umiiyak?!"

Tinitigan ko siya hanggang sa mamula sa galit ang mukha niya. Kung kanina ay buong-buo ang tapang na nakaladlad sa mga mata niya, ngayon ay may halo na itong pangamba. He wanted to reach me but he was afraid.

"Bakit ka umiiyak?!" ulit niya nang hindi ako kumibo.

Napalunok ako. Naalala ko nang may tinutukan siyang lalaki sa Casa dahil sa akala niya ay nakatakas ako. Binaril niya ang lalaking iyon. It was almost the same image like with Sean. Minus the gun.

Napapikit ako. That days were his darkness hours. What we have now is a new beginning. Why am I suddenly remembered them all?

He kills! I silently groaned.

"Look at me, Heaven." may diin niyang utos sa akin.

Hindi ako sumunod. He scoffed. So bitterly.

"Akala ko mahal mo 'ko?" may pait niyang tanong sa akin.

Napaangat ako ng tingin sa kanya. Walang dudang mahal ko siya. "It's true."

Tinaas niya ang braso at pinatong sa ibabaw ng sandalan ko. "Pero hindi pa buo."

Nangunot ang ko. "Ano?"

Hinimas niya ang buhok ko. So gentle. Pero ramdam kong nagpipigil lamang siyang magwala sa mga oras na ito dahil sa frustration.

"Mahal mo 'ko pero takot ka pa rin sa akin. At sa ginagawa ko."

Umiling ako. "Hindi ako natatakot sa 'yo at alam mo 'yan kahit noon pa." makahulugan kong sagot sa kanya.

Nagawa ko na ngang tutukan siya ng bread knife dati.

"Bakit ka nga umiiyak? 'Wag mong sabihing dahil sa Sean na 'yon?!"

I sighed heavily. "Hindi."

"Dahil binugbog ko ang ga gong 'yon?! Aagawin ka no'n sa akin!" halos sigaw niya.

Matalim ko siyang tinitigan. Nang makita niya iyon ay maingay itong bumuntong hininga. Padabog na sumandal sa upuan.

Dreau is a big man. With long strong legs. Kumpara kay Sean, kung hindi sanay si Sean sa brawling ay wala siyang laban kay Dreau. Nakita kong walang naitamang suntok si Sean sa kanya. Given that he was not prepared to see him, but Dreau was always always ready for a fight.

"Walang maaagaw sa 'yo si Sean. Alam niyang ikaw ang mahal ko."

He tsked. Lumingon sa bintana. Pait na ngisi ang nakita ko sa kanya.