Capturing Mine

Chapter 28: Jacob's Feelings

“Jac,” Martina called my name firmly as soon as our parents left the room.

This is it.

“Yes, Matty na girl?” I replied joyfully as I stand near the couch opposite to where she's standing.

“What was that?” tanong niya na halatang nagpipigil lang ng galit na para bang 'pag hindi niya 'yon ginawa ay sasabog siya.

“Ahm, ang alin? Itong kinakain ko?” I asked her back innocently.

She bit her lower lip, sign that she's holding back from her madness. Well, she is Martina. Siya 'yung tipo ng babaeng hindi mo gugustuhing makita kung paano magalit. Never have I ever seen her fuming mad, but to what I have noticed before from her ex-boyfriend Vincent, it's... hard. She's hard to tame, but again, she is Martina, my friend. We are just friends, pero alam kong hindi niya kayang magalit sa akin nang sobra.

“Mumsh, ang daya mo! Hindi mo man lang sinabi sa akin na buntis ka pala. Nako... isusumbong kita kay Chezca,” pagsingit ni Cara nang mapansing hindi na gusto pang magsalita ni Martina.

Again, she express another sigh before glaring back at me, “Mukhang kay Jac mo dapat sinasabi 'yan, mas marami pa siyang alam sa nangyayari kaysa sa akin.”

Nabigla ako sa sinabi niya. Wala naman siyang sinabi na ikasasakit ng damdamin ko pero... hindi ko alam. This is the first time that she got mad at me and I don't know how I would react from it.

“Martina, hi... hindi ko sinasadya,” I said helplessly like I just wanted to vanish.

Fuck me! It is my fault.

I heaved, “Okay, nag-alala lang talaga ang beauty ko. I mean, Diane wanted to visit you, and this morning, I had a talk with Tito Franco. Nabanggit ko sa kaniya ang nangyari sa'yo at nag-alala siya. Hindi ko naman akalaing hindi pa pala nasasabi ni Matthew kay tito ang nangyari at hindi ko rin naman ine-expect na darating din sina Tita Irene at Tita Lia.” pagpapaliwanag ko.

'Yun naman ang totoo, hindi ba? Nang ipaalam kasi sa akin ni Matt kagabi na nandito sila, akala ko ay ipinaalam din niya kina tito ang mga nangyari.

“I'm really sorry, okay? I am sorry,” I added apologetically before I slowly bow my head.

“Dang!” she hissed before she slacking sit on the couch.

Hindi ko na siya muli pang tiningnan dahil sa alam kong ako ang dahilan ng pagkainis niya. Ayaw niya ba noon? Maikakasal siya sa lalaking mahal niya? Pinadali ko na nga ang lahat para sa kanila tapos.... Shit! Who am I to do that? Just like having a baby, Martina don't want to get married. Ang tanga ko, tangina!

“Ikaw naman kasi!” paghampas sa akin ni Iris sa braso. “'Di ka nag-iisip!”

“Yes, it's my fault, and I really am sorry,” panghihingi ko ulit ng tawad.

I am sorry na nga eh, kasalanan ko na. I also feel bad about my actions without thinking. Pinangunahan ko sila sa mga desisyon na dapat ay sila lang ang gumagawa. Gusto ko lang kasing makita kung paano iha-handle ni Matthew ang situation. I admit it, I wanted to see Matthew having a hard time in between of our families, and I am a bad guy for doing that! Naiinis ako, okay? Naiinis ako kasi hindi ko pa rin matanggap na sila ang magkasama! Oo na, putang ina!

“Oo na, sige na,” bigla namang sabi ni Diane na nasa tabi ko na sinilip pa talaga ang mukha kong nakayuko. “'Wag ka nang umiyak.”

Napaayos naman ako ng tayo nang gawin at sabihin niya ang mga bagay na iyon para tingnan ang mukha niya. She's smiling beautifully and my hidden anger just happen to disappear. Handa na rin sana akong ngitian siya kaso naudlot ng dahil sa huling sinabi niya.