Asil Kokulu Kadın

33.Bölüm - USANDIM Senden

Donuktu bakışları. Açmıştı açmasına ama pişman gibiydi sanki. Ne tutunacak dalı vardı ne de yaşama sevinci. Elini sımsıkı tutan kadına baktı. Ne vardı bu kadındaki hiçbir şeyi olmamasına rağmen aralarında kan bağı yokken günlerdir yanındaydı. Bir dakika olsun ayrılmıyordu.

Öyle ya... Mesele kan bağı değil can bağıydı, karakter bağıydı, dürüstlük bağıydı, iman bağıydı... İşte bu kadın Allah'a olan bağlılığıyla insanları da mühürlüyordu gönlüne...

- Konuşmak zorunda değilsin. Sen ne zaman istersen o zaman tamam mı? Bakışlarla da anlaşabiliriz nasıl olsa. Lakin yemeğini yemen gerekiyor. Kaç gündür bir lokma girmedi ağzına.

Süheyla'nın ısrarcı oluşuna cam yönüne dönerek red cevabı verdi. Yaşıyordu ama nasıl yaşıyordu. Mecburen atan kalbine yenikti ruhu.

"Gülsu..." Dedi yanıt beklercesine. Çorbadan bir kaşık aldı yüzünü çevirmesini bekledi sabırla. "Çorba soğursa güzelliği kalmaz. Zaten biliyorsun ya hastane yemekleri tuzsuz olur. Soğursa hiç yemek istemezsin. Hadi bakalım güzel kız ham yap çorbayı"

"Eh yeter be!" Gülsu hışımla dönüp eliyle devirdi çorba kasesini. Süheyla'nın üzerine dökülen sıcak çorba canını yaktı. Şişede duran suyu bacağına döküp yangınını almaya çalıştı.

-Uğraşma boşuna uğraşma! Çık git artık yeter usandım senden! Hem beni o adamların elinde bırakıyorsun sonra da gelmiş ham yap ham yap! Çocuk mu var senin karşında! Şirin olduğunu mu sanıyorsun sen! Hem sen neyim oluyorsun da bunca zaman dibimdesin! Vicdanını mı rahatlatıyorsun söylesene! Söyle söyle söyleee!!!!

Çıldırmak üzereydi Gülsu. Sinirleri yıpranmış bir şekilde bağırıyor etrafında ne varsa devirmeye çalışıyordu.

Yanan bacağıyla uğraşan Süheyla'nın gözlerinden yaşlar süzülüyor acı acı düşüyordu yere doğru. Başını kaldırmadan olduğu yerde sakinleşmeyi bekledi. Gözlerinden akan yaşlara müdahale edebildiğinde kaldırdı başını. Gülsu'nun evrim geçirmiş gibi şişmiş sinirli yüzüne baktı.

-Sakinleştiğin zaman konuşalım olur mu? Deyip çıktı odasından.

Bitkin bir vaziyette yürüyordu hastane köşelerinde. Rahatlamak istiyordu bedeni, gözleri, ruhu. Bu nedenle mescid aramaya koyuldu. Secde etmek, ne kadar ağlarsa ağlasın dalga geçmeyecek, sonsuza kadar kendisini dinleyecek olan gerçek Dost ile buluşmak istiyordu. Bu günlerde çok ihtiyacı vardı buna. Beş vakit huzuruna varsa dahi nafile ibadetlerini yapamadığı için ayrılmış gibi hissediyordu Yüce Dost'undan...

Mescidi bulamayınca dışarı çıktı. Soracak birilerini ararken kalbi yerinden çıkacak gibi oldu. Soluk alışı hızlanmış, eli ayağına dolanmıştı. Gözlerini kapattı acı acı yutkunarak. Ne yaparsa yapsın karşısındaydı. Sevinse mi üzülse mi bilemedi.

Başıyla selam verdi yüreği buruk adam. Tam kavuşacakken kaybettiği, helalliğini arzuladığı sevdiceğine bakarken eğdi yüzünü. Yere odakladı bakışlarını.

-Allah şifa versin... Dedi hüzünlü ses tonuyla.

-Kime? Demişti şaşkın şaşkın Süheyla. Aklı başından gitmişti sanki. Orada bulunma nedenini unutmuştu bahar yüreklisini görünce.

-Gülsu Hanım için...

Rezil olduğunu düşünüp içinden çığlık attı. Nasıl unuturdu hastaneye geliş nedenini. Belli etmemeye çalışarak sıkmıştı yumruğunu.

-Allah razı olsun... Deyip yürümeye devam etti ağır adımlarla.

Cihad'ın kalbi artık son anlarını yaşıyordu sevdaya dair. Yanıp kavruluyordu içten içe. Hayatının en zor imtihanını imanı güzel bir kadınla yaşıyordu. Değer miydi peki? Hemde ne değerdi. Cihad ile Süheyla'nın sevdası dillere destandı. Ağız dalaşına girmek yerine içlerine akıtıyorlardı masum aşklarını. Edebe aykırı değildi davranışları. Bu yüzdendi uzak duruşları. Bu yüzdendi aşka susuşları....

- Seni hep bekleyeceğim. Dedi kendisinin dahi zor duyacağı ses tonuyla. "Hep bekleyeceğim"

...

Esselamu Aleykum 🤗 Çok kısa tadımlık bir bölüm olsun istedim. Malum benim ufaklıktan fırsat bulmak çok zor. O nedenle daha fazla bekletmek yerine kısa olsun dedim.

Eee nasıl buldunuz bakalım çerez bölümü 🤗💞

Nasıl gidiyor karantina günleri... İnşaAllah sağlıklı sıhhatli ailenizle berabersinizdir... ❤️

Rabbim hepimizi korusun💞🤗