Asil Kokulu Kadın

31.Bölüm - ÖLDÜM Ama Hayattayım

- Beni unutturuyor öyle mi? Beni unutturuyormuş! Haramı haramla unutmaya çalışıyorsun öyle mi? Görürsün şimdi nasıl unutturacağını!

Eline aldığı selpakla poşeti tutup bir hışımla arabadan indi. Önce yere atıp kırmak istedi. Lakin yere saçıldığı zaman başkalarına vereceği zararı ve onu yanlışlıkla emecek olan hayvanları düşünüp vazgeçti. Yürüdü. Yol boyu adım adım ne yapacağını düşündü.

Biraz daha ilerledikçe çöp kamyonunun çöpleri topladığını fark etti. Hızla koşarak kamyona yetişti. Kimse görmeden çöplerin bulunduğu yere poşeti fırlattı. Peşinden koşarak yanına gelen Umut bu hareketine çok sinirlendi. Burnundan soluyordu. Alkol demek onun için ekmek demekti. O şimdi ekmeği elinden alınmış bir aile reisi gibi acılıydı.

-Sen bunu nasıl yaparsın ya?! Onları özel getirtmiştim ben! Ben şimdi ne yapacağım. Krizim geliyor anlamıyor musun?!

-Evet anlamıyorum. Anlamayacağım da. Tedavi olmalısın artık. Şu haline bir bak. Gencecik yaşında ayyaş olmuşsun. Senin yaşındakiler ekmeğinin peşinde koşarken sen zıkkımlanmaktan başka ne yapıyorsun?!

Umut çaresizce kaldırıma oturdu. İki eliyle yüzünü ovuşturup tiryakiliğini kontrol altına almaya çalıştı. Sinirden kıpkırmızı olmuştu. Ağlamaya başladı.

-Ya aşkıma karşılık vermiyorsun anladık. Hayatıma niye müdahil oluyorsun?! Bırak nasıl avunursam avunayım! Karı kıza gitmiyorum ki. Kendi çapımda içiyorum. Nesi kötü bunun?!

O an düşüncelere daldı asil ceylan. Süt kardeşinin haline içten içe üzülüyordu. Acaba gerçek ailemin yanında yetişseydim ben nasıl biri olurdum diye düşündü. Ayyaş bir baba ve buna razı olan bir anne. Nasıl bir kul olurdum diye iç geçirdi. Şükretti. Zorluklar içerisinde geçirdiği hayat için bir kez daha hamd etti. Eğer bunları yaşamasaydım ben bu ben olur muydum? Rabbimi bulabilir miydim? Dedi.

Düşüncelerinden sıyrılıp bir garip gibi yerde oturan gence baktı. Acınası bir hali vardı. Uzatılacak bir ele muhtaçtı. İlme açtı. Bu açlığını haramlarla doldurmaya çalışıyordu.

-Karı kıza gitmiyorsun EyvaAllah. Ancak Allah Rasulü s.a.v "İçki bütün kötülüklerin anasıdır" buyurmuş. Sen bu buyruğun üzerine daha ne söylüyorsun? Alkol alan kişi zamanla katil de olur, karı kıza da gider. Şimdi inat etme de kalk hadi.

-Bu halde araba süremem. Sen git.

Kaşlarını çatıp sözün sahibine baktı.

-Ben gideyim mi? Nasıl olacağı konusunda da bir fikriniz var mı acaba Umut Bey? Hadi uzatma dedim. Bak sabrım tükeniyor. Bir şeyin yok senin. Kendini böyle şartlandırma. Az önce çöpe atmasaydım gayet de devam edecektin sürmeye. Şuan olmama ihtimali yıktı seni. Farz et ki o şuan arabada seni bekliyor.

Alaylı gülüşünü atıp Süheyla'ya baktı. Sonra yeniden yere sabitledi gözlerini. Adının tersi gibi fazla umutsuzdu. Hiçbir sevinci yoktu hayata dair. Öylesine boş öylesine başıboş yaşıyordu.

-Çocuk kandırıyorsun değil mi?! Sana göre çok basit. Bir kere bulaş seni de görürüm.

-Eh! Yeter ama be yeter! Senden daha önemli mevzular var şuan. Gülsu bizi bekliyor. Belkide Rabia'ya çok yaklaştık. Sen burada aileni kaybetmiş gibi yas tutuyorsun! Gelmezsen gelme sen bilirsin.

Karakolun adresini bilmeden yürümeye başladı. Elbet birilerine sorup yerini bulabilirdi. Öyle umut ediyordu. Arkasına dönüp Umut'un ne halde olduğuna bakmak istedi. Sonra pişmanmış izlenimi oluşturmamak için vazgeçti.

- Süheyla!

Arkasını döndüğünde Umut'u şöför koltuğuna geçerken gördü. Tebessüm bile edemedi. Olması gereken bir şey için alkış tutamazdı. Ciddiyetini koruyarak "Ne var!" dedi. Belliki Umut yumuşak konuşmalardan anlamıyordu. Ona osmanlı tokadı gerekiyordu.