Still Into You (Completed)

SIY 8

Habang nagbabasa ako sa library biglang sumakit ang ulo ko sa di malamang dahilan kaya inihiga ko ang ulo ko patagilid sa lamesa at pumukit.

Maya maya ay may biglang kumalabit sa tungki ng ilong ko kaya bigla akong napamulat.

"Oh Nath!." Gulat na sabi ko sakanya at umayos ako ng upo.

Hinila niya ang katabi kong upuan at umupo sa harap ko.

"Hmm.. kamusta kana Ches?." Tanong niya sakin. He called me Ches short for Chester. Siya lang ang tumatawag sakin sa first name ko.

I smiled at him.

"Namiss mo ako no?." Panunukso ko sakanya habang nakangiti.

"Maybe." Sagot niya at biglang nawala ang ngiti sa labi ko.

"Ang bad mo talaga Nath." I pouted nung sinabi ko yun sakanya at nagcross arm ako.

Yes we're close to each other. He call me Ches and I call him Nath or Kuya, at bunso ang tawagan namin. Minsan na itong pinagselosan ni Trex pero ang sabi ko sakanya ay Kuya ang turing ko dito pero minsan ay kinikilig ako sakanya. Hahahaha iba kasi talaga ang closeness namin ni Nath.

"You still have this cute face Ches." Sabi niya habang nakatitig sakin kaya't pakiramdam ko ay nag iinit ang mga pisngi ko.

"Natheanne Gabe Cabrera wag mo nga akong bolahin. Pero alam ko naman yung totoo kaya Thank you." Sabi ko sabay tawa. He smirk when he heard his full name.

"I like it when you're calling my whole name." Sabi niya sakin. Hindi ito nakangiti ngunit nakikita ko sa mga mata nito ang saya. Nginitian ko siya.

"So kamusta ka naman nitong two years na nawala ako?." Pangangamusta ko sakanya.

"Okay lang naman. Still the same medyo nag mature ng unti. How about you? How are you in this past 2 years?" Sagot nito saakin. Huminga muna ako nang malalim bago ko siya sagutin.

"Well.. Hmm! Okay lang naman after what happened last 2 years ago. Naka move forward naman ako with the help of my parents. Sila ang nandun sa mga oras na wala ako sa sarili dahil sa sakit na naramdaman ko. Inintindi nila ako kahit ang hirap ko ng intindihin." Tumingin ako sa ibang direction bago itinuloy ang pagsasalita ko at tumawa ako ng mapakla "Ako ata ang pinakamalas na tao noon. The day after I caught Trex and Ricca kissing, we've move to France because I don't want to see him and her again. Di ako makausap, ayaw kong kumain nun at laging nakakulong sa kwarto. Puro iyak ang ginawa ko sa loob ng isang buwan. In one month I live in frustrations and pain, by that time my mom got an heart attack dipa tapos yung sakit at hirap na nararamdaman ko pero dumagdag agad si Mimi. Nasa hospital lang ako araw araw di ako umaalis sa tabi ni Mimi. Di narin ako pumapasok sa school nun. Then one time my mom talks to me.. she said 'Please bumalik na yung baby kong masiyahin at energetic. Ayokong magmumukha kang talo dahil lang sa ginawa niya. Baby your smile can help Mimi to be cured.. please' and then by that I realized na tama siya. Ako ang niloko, Ako ang sinaktan, Ako ang ginawang tanga kaya dapat hindi ako ang nagmumukhang talo. I need to be brave kasi kung hindi ko ginawa yun at magtiwala ako ulit. Matatalo nanaman ako." Kwento ko kay Nath.

Biglang naramdaman ko ang kamay niya sa pisngi ko. Hindi ko namalayang tumulo pala ang mga luha ko.

"Okay. Stop crying Ches. Everything will be okay." He said with sweet voice and he Smile.

He smile...

Namilog at lumaki ang mata ko sa nakita ko. Did he smile?! OMG! Yes he's smiling.

"Why?." Nagtatakang tanong niya. At napalitan ng kunot na noo ang mga ngiti niya kanina.

"Did you smiled at me? Am i dreaming?." Di makapaniwalang tanong ko sakanya.

"Yes I smiled. So what's the big deal of that?." Magkasalubong ang kilay nito.

"Are you kidding me? What's the big deal? Hahaha." Bigla akong napatawa ng malakas at bigla ko namang tinakpan ang aking bibig ng maalala kong nasa library pala ako. "Nath naman! Alam kong alam mo na once or twice a year kalang ngumiti. It's like once in a blue moon." Pagpapaliwanag ko sakanya.

"Yeah I know Ches and in this past 2 years I won't bother myself smiling again because you're not here." Nakatingin lang siya sakin habang sinasabi niya ito sakin. At diko alam kung anong sasabihin ko.

"Ganoon ba talaga ako ka-importante sayo Nath?." Tanong ko sakanya.

"Alam mo naman na yun Ches pero tanggap ko naman na kaya don't worry.. well I just missed you."

"You know I missed you too." Sagot ko naman sakanya.

"Pero galit ka parin sakanya?." Seryosong tanong nito sakin. At alam ko kung sino ang tinutukoy nito.

"Hmm! Oo andito parin yung galit ko, Mukhang matatagalan pa yun bago mawala." Sagot ko rito.

"Nasaktan din siya Ches. He has the worst years of his life too." Pagtatanggol niya kay Trex.

"How come? Eh siya naman ang nanloko at siya ang nanakit kaya wala siyang karapatang masaktan." Naiinis na sagot ko sakanya.

"You don't know his reason Ches. You don't even give him a chance to explain." Sagot naman sakin nito.

"So may rason pa pala ang paghahalikan nilang yun. Wow ha! Nath diko kailangan ng explanation kasi nakita na ng dalawang mata ko and for me there's no reason behind that." Sagot ko naman sakanya. Wala akong pake kahit nasa library kami basta kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko.

"You're being sarcastic again Ches. I saw Trex's pain in this past years. Alam ko may kasalanan siya pero hindi mo man lang ba naisip na may dahilan ang mga yun. Maybe I don't know your pain but you don't know his pain too at alam ko nasasaktan parin siya hanggang ngayon." Sabi nito sakin at saka tumayo.

Anong dahilan ba ang sinasabi niya? Nasaktan parin siya? Bakit? Hayss. Nasaktan rin naman ako. Well the truth is di na ako galit sakanya pero yung sakit nandito parin kaya ang hirap para sakin.

"I don't want to argue with you bunso. Yung mga dahilan na sinasabi ko.. hindi ako ang may karapatang magsabi nun sayo kundi si Trex lang. Alis na ako pakabait ka bunso." Nath tap and kiss my head at dahil dun nawala ang inis ko sakanya. Walang malisya ito saakin dahil parang magkapatid ang turingan namin.

Bago siya makalayo sakin..

"I'm not mad at him anymore I just don't trust him again kuya." Habol na sabi ko sakanya at tumango tango lang siya at tuluyan ng lumakad paalis.

Sa totoo lang nawala ang galit ko noong makita ko ulit ang mukha niya pero hindi nawala ang sakit.

------------------------------------------
A/N: Ano kayang dahilan? Sana magustohan nyo :)