En Güzel Şarkı

8

"Caner, Pera seninle kalabilir. Ama Efe değil. Kusura bakma!"

Annemin sözleri canımı yakmıştı. Beni ne kadar çabuk gözden çıkarmıştı?

"Pera da burada farkındasın değil mi Leyla? Sen delirmişsin!"

Bugün babama taşınıyordum ve babam eve beni almaya geldiğinde Efe'yi de götürmek isteyince, olaylar patladı...

"Baba tamam lütfen." Dedim ve kolunu tutup çektim.

"Sen karşıma Pera! Efenin, annenin yanında iyi büyüyeceğini düşünüyor musun?"

Kesinlikle düşünmüyordum.

"Baba tamam, zaten mahkeme olacak. Lütfen sakin ol. Gidelim."

Babam derin bir nefes aldı ve başını salladı.

"Bu iş burada bitmedi Leyla! Mahkeme de görüşeceğiz..."

Ağlamaya başlamıştım. Onları böyle görmek o kadar canımı yakıyordu ki. Daha bir kaç sene evvel her şey o kadar yolundayken...

Babam dışarı çıktı. Bende olduğum yerde o gözyaşlarımı sildim ve Efe'nin odasına gittim.

Herşeyden bir haber tabletiyle oynuyordu.

Beni görünce mutlulukla üzerime koştu.

"Ablam!" Diye bağırdığında gülümsedim.

"Bebeğim, ben şimdi gidiyorum."

"Neden, nereye?" Dediğinde derince bir nefes aldım.

"Babamın yanına, sende annemle kalacaksın tamam mı, bir tanem?"

"Gitme." Derken gözleri doldu. O da ablası gibi sulugözdü.

"Yine geleceğim. Seni çok seviyorum." Dedim ve alnını öptüm.

Ayağa kalktım ve odadan çıkmak için bir adım attım.

Annem kapıya yaslanmış bana bakıyordu.

"Ne oldu?" Dediğimde, hala tepkisizce bana bakıyordu.

"Efe'yi benden almayacak."

"Of anne!" Dedim, hala yaşlı olan gözlerim daha da yaşarmaya başlamıştı.

"Keşke böyle olmasaydı, anne. Keşke bazen Efe'yi önemsediğin kadar beni de önemseseydin. Beni de sevseydin. Seni anlıyorum, bence de sevilecek pek bir tarafım yok ama-"

Sözlerimi bölen hıçkırmam olmuştu. Berbat haldeydim.

"Sen benim annemsin. Beni az da olsa sevebilirdin..." Yanından geçip gittim.

O kadar kötüydüm ki, kendimi bir yerden atmak ve bu boktan hayatıma son vermek istiyordum...

Yalan değildi, annem beni sevmemişti. Başımı okşadığını bile hatırlamıyordum. Benimle her zaman babam ilgilenirdi. Veli toplantılarına bile hep, babam gelirdi. Efenin gösterilerine ise, beraber giderlerdi.

Benim günahım neydi ya?

Annem neden sevmemişti beni?

Otoparka indim ve babamın arabaya yaslanmış ağladığını gördüm.

Hadi ama, bari sen yapma...

"Baba?" Dediğimde bana bakmadı. Muhtemelen, onu böyle görmemi istemiyordu. Geç kalmıştı.

Hızlıca babamın kollarının arasına girdim ve elimle ensesinde ki saçları okşadım.

"Geçecek babacığım, geçecek..."