En Güzel Şarkı

6

Akşam bugün yaşadığım herşeyi gözden geçirirken, Doruğu bir türlü aklımdan atamıyordum. Çok garip birisiydi. Sıradışı ve gereksiz gizemli. Açıkçası sıradışı ve gizemli şeyler dikkatimi çekerdi. Farklı insanların her zaman daha iyi olduğunu düşünüyordum.

Aslında onu farklı biri olduğuna karar verecek kadar tanımıyordum bile.

Pembe pijama takımımı giydiğimde aynada kendimi süzdüm. Zayıflamıştım, bariz belliydi. Bu beni çok mutlu etmişti. Gülümseyerek yatağıma uzandım ve elime telefonumu aldım.

Anlamsızca Doruk'un sosyal medya kullanıp kullanmadığını merak etmiştim. İnstagram ve facebook gibi sosyal ağ sitelerinde onu aramaya karar verecek kadar saçmalamıştım evet...

Arama kısmına okulumuzun ismini girdim. Doruğun soy adını bilmediğimden böyle bir şey yapmıştım. Okul sayfasını takip edebileceğini düşünmüştüm. Çok saçmaydı çünkü Dorukta böyle bir tip yoktu.

Okulun sayfasını takip edenlere bakarken, gözlerim onu arıyordu.

Onu bulamıyordum. Sosyal medya kullanmadığını tahmin etmiştim. Tam bunları düşünürken gözlerim profil resminde Doruğun olduğu bir hesaba kaydı. Sanırım bulmuştum.

Hesaba tıkladığımda, şansıma gizli bir hesap değildi.

Heyecanla fotoğraflara göz gezdirmeye başladım. Neden heyecanlandığım hakkında hiç bir fikrim yoktu. Fotoğraflara bakmaya başlayacağım sırada, hepsinin 2015 yılından kaldığını gördüm. Sosyal medya kullanmayı yıllar önce bıraktığını anlamış oldum. Yine de hesaba bakmaya devam ettim.

Fotoğraf, 12 Temmuz 2015 (Açıklama yok.)

Hiç değişmiş gibi değildi, yüzü yine aynıydı.

Diğer fotoğraflara göz gezdirmeye başladım.

Fotoğraf, 20 Temmuz 2015 (Açıklama yok.)

İki fotoğrafta da çok iyi görünüyordu.

Gözüm telefonumun saatine kaydığında geç olduğunu ve artık yatmam gerektiğini gördüm. Oflayarak telefonumu kapattım ve gözlerimi yumdum. Doruk'un fotoğraflarına bakarken gayet iyiydim, şimdiyse yarın gideceğim berbat okul için uyumak zorundaydım...

-

Sabah sallanmadan evden çıkmıştım. Bu gün iyi hissediyordum. Sabah annem bana ağzına gelen ne varsa söylememiş ve bende evden huzurla çıkmıştım. Babamın yanına taşınma kararım kesinleşmişti. Sadece doğru zamanı arıyordum.

Servisim beni çok bekletmeden gelmişti. Kısa bir süre içinde de, okula varmıştık. Servisten hızlıca indim. Hiç sevmediğim okuluma ilerlerken hızlıca bir bedene çarpmıştım.

Kafamı kaldırıp tanımadığım surata baktım.

''Affedersin, iyisin değil mi?'' dedi ve elini omzuma koydu.

''İyiyim. Sende kusura bakma.'' dedim ve gülümsedim.

Önünden çekilip yürümeye başladım ve o sırada bana seslendiğini işittim.

''İsmin ne?''

Arkamı döndüm ve ona baktım. O da doğrudan bana bakıyordu.

''Pera.''

''Ne kadar güzel bir isim. İlk defa duydum.'' dedi ve güldü. Bende ona gülerek karşılık verdim.

''Teşekkür ederim.'' diyip arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim.

''Mert bende, sorduğun için sağol.'' dedi ve kahkaha attı.

Rezillik.

''Özür dilerim. Biraz dalgındım. Memnun oldum Mert.''