En Güzel Şarkı

4

''Burası mı?''

Başımı koymuş olduğum sırtından kaldırıp etrafa baktım.

''Evet burası.''

Doruk indi, ve bana da inmem için yardımcı oldu. Motoru çok sakin ve yavaş sürmüştü. Güzeldi.

Kaskı çıkardım ve gülerek Doruk'a uzattım.

Kolumu kendi omzuna attı ve yürümeye başladık. Ona bu kadar yakın olmak garip hissettirmişti. Fazlasıyla garip.

Apartmanın önüne geldiğimizde, kolumu omzundan çektim ve artık zar zor ayakta tuttuğum bedenimle başımı kaldırdım.

Buz gibi bakan soğuk gözleriyle ilk defa bu kadar yakındım.

''Herşey için çok teşekkür ederim.''

''Asıl ben teşekkür ederim.'' dedi ve az önce kanayan elini kaldırdı.

Karşılıklı güldüğümüzde, gülüşünün çok güzel olduğunu gördüm. Gerçekten bembeyaz ve biçimli dişleri vardı. Bütün kızların neden ona bu kadar çok düşkün olduğunu anlamaya başlamıştım sanırım. Ona yakından bakmak yetmişti.

''Bundan sonra dikkat et.'' dediğinde başımı tamam anlamında salladım.

''Sende öyle.'' dedim ve gözlerimle elini işaret ettim.

''Hoşçakal.'' dedim ve apartmandan, içeri girdim. Ona biraz daha bakarsam, oradan hiç gitmek istemeyebilirdim..

-

Eve geldiğimde saat gece bir olmuştu. Annem uyuduğundan, ona ekstra bir açıklama yapma durumunda kalmadan kendimi sıcacık yatağıma bıraktım.

Bugün ne garip bir gün olmuştu.

Dorukla yaşadıklarım, başıma gelen sorun. Uzun zamandır böyle bir aksiyon yaşamamıştım. Bunlara bile aksiyon diyordum yani, o derece.

Bu akşam orada ne işi olduğunu da çok merak ediyordum. Sanırım bunu ona soracaktım. Tabi konuşmaya yüzüm olursa. Çünkü ondan fazlasıyla çekinmeye başlamıştım.

Her şey çok garip ve hızlı gelişmişti.

Gözlerimi kapadım, güzel bir uyku çekmek istiyordum.

-

Sabah uyandığımda her tarafım ağrıyordu. Berbat hissediyordum. Başımı kaldıracak halim dahi yoktu.

O sırada annemin sesi duyuldu:

''Pera, yine mi geç kalmak istiyorsun?'' Yatağımın başına geldiğinde yorganımı başıma çektim.

''Kalk hadi.'' derken başımı örttüğüm yorganı üstümden attı.

''Bugün gitmeyeceğim.''

''Sebep?''

''Hasta hissediyorum anne.''

''Kalk.'' gerçekten nasıl bu kadar anlayışsız oluyordu ki?

Yatağımdan hızlıca kalktım ve annemin karşısında durdum.

''Gitmeyeceğim. Konu kapandı.'' Diyerek odadan çıktım, benden böyle bir tepki beklemediğini biliyordum. Ama artık sabrım taşmıştı. Her şeyime karışıyor, bana saygı duymuyordu. Bu tür şeyler benim asla katlanamadığım şeylerdi. Annem olsa bile tepkimi gösterirdim...

Odamdan çıkıp lavaboya girdiğimde, aynaya baktım. Her sabah olduğu gibi berbat haldeydim. Bu berbat görüntüme biraz da alışmıştım aslında.

Yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım. Bu sırada kapı çalındı.

''Pera?''

Annem.