Ang Mundo ng Buwan at ng Araw

26- Kisses

"Sol..." Bulong ko sa sarili ko noong nakita kong hinahalikan niya si Steff. Agad naman siyang bumitaw at kumalas sa mga kamay ni Steff at gulat na tinignan ko.

Namumuo na yung luha sa mata ko noong tumingin ako sa kwintas na bigay niya na nasa palad ko ngayon. Humiga ako ng malalim at nagsalita.

"Strike 3 Sol... Strike 3..." Kalmado kong Sinabi at binigay ko sa kanya ang kwintas.

"Gia I'm-"

"Don't tell me you're sorry because if you are, you wouldn't have repeated this. You would have pulled away if you were. Lalayuan mo siya kung totoong nagsisisi ka sa ginawa mo but you didn't." Tinignan ko ang malungkot niyang mata.

"Gia please-"

"Sol, it's my birthday today at ayoko ng away ngayon. Please din, just let this go. Nakalimutan mo nga yung birthday ko which makes it's easier for you to forget me." Aniya ko

"Gia just let me-"

"No, it's ok Sol. You don't have to explain anything because I saw with my two eyes what just happend. Steff got she wanted and that's you at ayaw ko na ng gulo." Sinubukan niyang kunin ang mga kamay ko but once again, I didnt let him.

Tinignan ko si Steff na natutuwa sa nangyayari ngayon. Malungkot ko siyang nginitian at bumagsak yung mga luha ko. "Congrats Steff, you won."

"We're over Sol. If there was really an us for you in the first place." Yun yung huling Sinabi ko bago ako naglakad pautungo kina Mickey at Zam na niyakap ako. Binuksan ko ang phone ko at bago ko pa i-type ang number ni Jericho ay tumawag na siya.

"Nasa entrance na ako." That's all I needed to hear. Sakto na dumating ang driver Nina Mickey at Zam at nakita ko si Jericho na nasa bike niya ngayon. Humangkas na ako sa bike niya at nagsimula na siyang mag-pedal.

"San tayo ngayon?" Tanong niya.

"Sa play ground na lang. Wala na sigurong mga bata roon." He knew that I needed time Kaya di na muna niya ako kinausap. Niyakap ko na lang siya at hinayaan niya akong umiyak sa likod niya.

Nakarating kami Roon at kalos magaalas sais na ng hapon. Nahiga ako sa tuyong damo at humiga rin si Jericho, pero bago siyang humiga ay kinuha niya yung jacket at ipinatong iyon sa palda ko na para bang kumot.

We stayed silent at tumutulo pa rin mga luha ko. Di ko mapigilan eh ang sakit. Mas masakit pa when he chose Steff over his studies because now he chose Steff over me. Nag-dilim na at sa wakas ay kinausap na ako ni Jericho.

"Alam ko pag di pa ka tumigil sa kakaiyak, baka malunod na ang lupa niyan sa mga luha mo." Hinampas ko naman siya. Epal, nagmo-moment ako eh... but i'm thankful that he did that.

"kasi naman eh Jericho, minahal ko siya. Minahal ko yung tao tas di rin pala niya ako mahal. Ang sakit non diba?" Tinignan ko siya