Playful Beats of Heart (Metro Series #1)

Chapter 8: No, thanks

Laglag ang panga ko nang tinalikuran niya ako. I touched my left chest, para akong hinihingal dahil lang sa inis na hindi ko alam kung para sa ano! Yes, picture lang 'yon pero as what I've said baka gawin pa 'yon na pang blackmail sakin kung mag ka taon man!

Sumasakit na ang ulo ko sa kakatingin ng masama sa likod ni Calvin na papalayo sakin. Nagaarabulto akong sumunod sa kanya na ngayon ay papalabas na siya sa may living room.

I picked up my pace hurriedly! Malalaki at mabibigat ang mga mga lakad ko papunta sa kanya. Tumigil siya at parang may kung anong tinignan sa cellphone. Hindi ko na mapigilan ang panggigigil lalo na nang ilang distansiya na lang at maabot ko na siya.

"Calvin!" I angrily spat. May kung ano muna akong narinig na mga pumasok sa loob ng living room.

Lumagpas ang tingin ko sa likod ni Calvin at napa baling ang atensyon sa mga ingay ng boses. Hindi ko iyon masyadong makita dahil nandito kami tumigil sa may hamba lang ng kusina, kung saan medyo malayo at hindi kita pa ang main entrance.

Isa isa ko nang naaninag ang mga nagsisidatingan na mga barkada ni Kuya pero bago ko pa man sila makita ng tuluyan at bago pa man nila ako makita ay biglaan na lang humarap si Calvin sa akin.  Marahas at mabilis niya akong inatras gamit ang katawan at madiin akong hinawakan sa bewang bago pa ulit humakbang sa kung saan! I was holding my breath the whole time and my eyes were wide open!

Inatras niya ako sa loob at sa malayong parte ng kusina. Sa gulat ay kahit ni isang protesta ay wala akong nagawa! Madiin niya akong pinangako sa dingding. He removed his both hand on my waist, but then he put it on the wall. Una niyang tinukod ang kaliwang kamay banda sa kanan ko.

Hingal na hingal akong pinupruseso ang nangyari! I let out a long exhaled before I glared at the man infront of me.

"What the fuck was that?!" I hissed. Hawak ko na ang kaliwang dibdib, dahil na sa hindi ko maintindihan na kalabog. Sinundan ko ng tingin ang kanan na kamay ni Calvin na tuluyan niya nang tinukod sa kaliwang banda ko.

Damn it! He's trapping me! I furiously stared back at him. At ano 'to? Siya pa itong mukhang mas may galit na espreksyon ngayong ako nga itong naalog at napahaplak sa pader!

"Anong ginagawa mo?" madiin kong tanong ulit. Inatras niya ang kanyang katawan, hindi parin tinatanggal ang kamay sa dalawang gilid ko. Nilingon niya ang banda na kung saan palabas iyon sa kusina, kung saan rin lang naman ang mga kasamahan niya.

And then he slowly tilt his head, inayos niya ang kanyang posisyon bago ulit ako tinignan ng malamig pero masama.

"What are you wearing?" that was a calm question, but his dark and detrimental tone is very not hard to recognized. I can't help but to make face a bit. Because seriously, I didn't expect him to ask that non-sense question!

I frowned a bit. Trying to understand what does that mean. Hindi ko gets. At hinding hindi ko talaga ma ge-gets kung bakit niya ako dinala dito para lang tanungin niya nang ganyan!

"Uh, clothes?" I answered, obviously mocking what he did said to me a while ago.

He flick his tounge to licked his lips as he try to sighed quietly. Pagod siyang yumuko, hindi pa din inaalis ang dalawang kamay. Oh c'mon! I need to get out of here! And so I try my luck again to remove his left arms. Agad siyang nag angat ng tingin pagkahawak ko sa braso niya at sinundan niya naman ng tingin ang kamay kong naka hawak sa braso niya.

"Tabi. Aalis na ako." sinubukan kong umabante pero napabalik ako sa dingding nang diniin niya ulit ang kanyang katawan! The hell, Fellizar!

Nagtataka pero galit ko siyang tinignan sa mata. I really need to get out of here because my heart is rapidly throbbing now! Dahil kung ano man 'tong trip ni Calvin ay hindi ko mapapaunlakan.