Playful Beats of Heart (Metro Series #1)

Chapter 15: More easier

"What's going on?" Addie eyed me suspiciously.

Alam kong kanina niya pa gustong mag tanong.

I sighed. Nagpunas ako ng pawis at umupo na sa tapat ni Addie na ngayon ay nag ca-cardio.

I'm done doing my work-out routines for today. I took my water bottle, bago binalingan si Addie na nag-aabang sa sagot ko.

Hindi na yata siya nakatiis dahil alam niyang wala akong balak mag kuwento ng kahit ano.

Alam ko rin na gusto niyang malaman  at kung bakit may ganoon na lang na nangyari sa La Union one week ago. Kanina ko pa siya nahahalata na nag pipigil lang. Ngayon ay hindi na talaga niya napatay ang sariling kuryusidad.

Uminom ako sa tubig at tinaasan siya ng kilay.

"Wala," kibit balikat ko.

She raised her brow as she stop her running routine. She's wearing a black racer back sports bra, fitted leggings and a pink rubber shoes.

Nanliliit ang mga panghusga niyang mata.

"I don't believe you," sabi niya at nag lakad na rin sa mga gamit namin at kumuha ng pamunas. Uminom rin siya ng tubig at mukhang hinihintay talaga akong mag salita.

"That, Calvin? At ikaw? Nagkasama?" ulit niya. At sa tono ay parang imposible talaga ang nangyari at ang nakita nila.

"Why do you sounds like it's impossible," irap ko bago kinuha ang cellphone sa grey duffel bag ko. Alibi lang.

I hate how Addie sounded like that. Kung imposible nga para sa kanila, sakin pa kaya? Pero nangyari na kaya...

I heard Addie inhaled infront of me."Yes, it is!" she answered. Her long thick eyelashes made her more look like a truly bad ass girl.

Nilagay niya pa talaga ang dalawang kamay sa bewang at parang handang-handa siyang interogahin ako.

"May nangyayari ba na hindi ko alam?"

"Wala!" I cut her off.

I mean, meron naman pero ayokong sabihin. Para saan? Because as far as what I believe, hindi naman talaga dapat ginagawang malaking bagay ang mga taong alam mong hindi mag tatagal.

Nagkunwari na lang akong busy sa cellphone para naman ma ramdaman niya na wala naman talaga akong balak sagutin siya. Chineck ko na lang ang messages at nang makitang walang maganda ay napadpad naman ako sa albums.

Kuya sent me a message an hour ago but I ignore it. Baka 'yong sine-send niya lang na daily horoscope namin.

He does that every day in morning, since time immemorial. I usually check it before I sleep so.

Meanwhile, I could still feel Addie's curious eyes on me.

Tinignan ko muna siya bago ulit sa mga pictures kong tinitignan.

The first three photos are my recent shots.

For my fourth swipe, I automatically frowned my brows when I saw a picture of him on my gallery! I almost panic but then I remember, aksidente ko siyang nakuhaan ng picture sa huli naming pinuntahan ng nakaraan.

It's a two consecutive landscape picture of him in Bauang town! Doon ang tinutukoy niyang pupuntahan pala namin bago kami tuluyang bumalik ng Manila.

Tulog ako sa biyaheng iyon pero alam ko'y hindi naman malayo dahil nasa kalahating oras pa lang naman ay ginising niya na ako at sinabing bababa daw kami doon! And as much as I don't want to do it, hindi ko alam kung paano niya ako nakumbunsi na lumabas nga ng sasakyan niya.