Kabanata II: Ulan
"Ano ba, Ramona! Akin na nga yan!" maarte kong sigaw kay Ramona. Ayaw nya kasi ibigay sa akin yung halamang binigay ni Eman sa akin. Nakakainis!
"What the fuck?!" sigaw ko ng maputikan yung damit ko, kakahabol ko kasi kay Ramona kaya hindi ko napansing may putikan pala dito.
Ayaw nya pa ding ibigay sa akin. Baliw ba tong babaeng to?
"Paborito ko ito! Hindi na kita amo kaya wag mo akong masungit-sungitan diyan, Barbara! Baka nakakalimutan mo, wala ka na sa mansyon niyo" malamig na ani Ramona.
Tinitigan niya lang ako, parang tumakas naman ang dugo ko sa mukha ng ma realize kong hindi na nga pala ako pwedeng mag utos sa kanila kasi hindi na nila ako amo. Nalilito parin ako kung ano ba talaga ang totoong nangyari.
Nakakaiyak! Gusto ko ng umuwi. Gusto ko ng matulog sa malambot kong higaan, gusto ko na ring magbabad sa mabango kong bath tub. Ba't ba kasi ako narito?
I sit back on my place where I slept. Nakakapagod alalahanin ang lahat! Ayoko dito. At kung patuloy akong makisama sa kanila, baka mamatay lang ako. I'm not used to these things, huh.
May biglang sumagi sa isipan ko...
"Sylvia! Come on, give it back to me!" hingal na hingal ako sa kakahabol sa ko sa bunso kong kapatid. Kinuha niya kasi yung phone ko. Zildjian says he will call me.
"Mom! Dad! Ayaw makinig ni Sylvia. Kuya naman!" pagmamaka awa ko sa kanila. Alam nilang tatawag si Zildjian sa akin. Well, he is my suitor kaya alam nila lahat ng mangyayari sa akin.
We are a happy family, we are complete and we are rich. We owned companies, and shops. Wala ka ng dapat ika bahala kasi na samin na lahat.
My mommy is a good wife to her love of her life, Daddy. She cook us every morning, she is humble. She didn't let the maid do all the cleaning ang cooking. Kahit na trabaho nila yun, mommy didn't make them feel different from us. Kaya kami, hindi namin tinatawag na "yaya" or "guard" yung mga trabahador namin sa bahay. "Tita" or "Tito".
Daddy is an acting CEO of our company. He's responsible. He loves us, he's a workacholic man to provide our needs kahit na may trust funds kami magkakapatid.
I am very blessed to have them. Masaya lang kami not until the nightmare happened.
"Kumain ka na! Ano? Gusto mo pa subuan?" galit na wika ni Ramona.
Tumayo nalang ako at kumuha ng kamote. Hindi ako kumakain ng mga ganito! I eat kamote pero yung kamoteque at yung kamote na nilalagyan ng mga iba't-ibang spices. Yuck!
Pilit kong sinubo ang kamote kahit ayaw ko sa ganito. Nakakahiya namang tumanggi, 'tsaka nagugutom na rin ako.
Niligpit na nila ang mga dala nila tsaka nag sitayuan na. Aalis na ata kami.
"Hindi tayo pwedeng mag tagal. Mukhang uulan na, nag hihintay na rin sa atin si boss" si Mang Cristiano.
Tumayo na ako at sumabay na sa paglalakad sa kanila. Anong kapalaran ba ang naghihintay sa akin? Nakakapanghina. Kamusta na kaya ang mga magulang ko? Si Sylvia at kuya Blast? Nabaril si Mommy. Himdi ko alam kung ano na ang nangyari kay daddy.
"Naku!" nasapo ko ang noo ko ng maputol ang tsinelas ko. Bakit ngayon pa? Hindi ko kakayaning maglakad ng naka-paa!
Kinuha ko nalang ang naputol kong tsinelas. Dahan-dahan akong naglalakad. Ang sakit naman.
"Ate" halos mapatalon ako sa biglaang pagsulpot ng bata. Naglalaro sa 6 o 8 ang edad. Naglahad sya sa akin ng tsinelas. Sobrang laki nito
"Thank you, baby. Ang cute mo naman" di ko napigilang kurotin ang pisngi ng batang to! Ang cute.
Sinuot ko nalang ang tsinelas kahit sobrang laki nito sa akin.
"Sa susunod, kung may problema, humingi ka ng tulong" sabi ni Eman 'tsaka ako nilagpasan. Baliw ata?
Hindi naman sa kanya ang tsinelas na to kasi mag suot naman siya. Kanino kaya ito?
Malayo ang nilakbay namin. Kumukulog at malakas ang ihip ng hangin! Mukhang uulan nga.
Saktong nakahanap kami ng masisilungang mga puno ng umulan. May kanya-kanya ng pwesto ang lahat. Samantalang ako, narito sa ilalim ng puno ng mangga, nababasa na rin ang gilid ng t-shirt ko. Nanginginig ako sa lamig!
Ininda ko na lang ang lahat. Wala akong mahingan ng tulong dahil lahat ng kasama ko ay namomroblema din.
"Hindi ba sabi ko sayong kapag may problema humingi ka ng tulong?" biglaang sulpot ni Eman.
"Oh uhm, Eman. Thanks. You know, I-I'm hesitating to ask for everyone's help. I-I don't know h-how" nanginginig kong sabi kay Eman.
Nilagyan nya ng dahon sa saging ang ulohan ko, para hindi ako mabasa.
Nag init naman ang mukha ko!
Hinubad niya ang damit niyang pang itaas 'tsaka kinumot sa akin. Bahagya naman akong umiwas ng tingin dahil nasa harapan ko siya, nakahubad!
Ngumiti nalang ako at nag iwas ng tingin. Nakakahiya na to ah!
Eman's back is very manly! His back is very masculine, it is like he's going for a gymn. Ang ganda ng katawan niya. I wonder, ano kaya ginagawa niya sa buhay? He's almost so perfect! He is handsome, hot, kind. Kunting bihis at ayos lang, pwede na siyang sumabak sa pag aartista.
Ano ba itong iniisip ko! Nakakabaliw naman to!
