Kabanata XXV: Meeting
Maaga na naman akong nagising dahil balak ni Eman na dalhin ako sa office niya ngayon, magte-take over na raw si Engineer Mendez bilang CEO ng kompanya dahil may malubha na raw itong sakit.
Kabado akong nag suot ng formal attire. Pinaresan ko lang ang suite ni Eman.
Kinakabahan ako! Aside kasi sa aapak na ako ulit sa Maynila, mame-meet ko na ulit si Engineer.
Well, actually, its fine lang naman. Kasi he's our family friend. Pero ying guilt na nararamdaman ko ang bumabagabag sa akin. He's one of the negotiants who invested in our firm. Probably, pinag kautangan namin.
Lumabas na ako sa kwarto ng marinig ang signal na dumating na pala ang susundo sa aming yatch.
Mendez's Designs and Furnitures INC.
Iyan ang nakasulat sa bandang katawan ng yatch.
Eman brought me an expensive watch, huli na ng tumanggi ako kasi sinuot na niya sa akin. He is a legit clingy and corny! Its a couple watch naman pala.
Dumiretso kami ni Eman sa mini sala ng yatch. May long sofa roon, may mga pagkaing nakahanda, at magaganda rin ang designs.
Kabadong-kabado ako. The thought of facing Engineer and coming back again in Manila, is scary.
Ilang minuto lang ang itinagal namin sa byahe. Nang makarating na kami, may itim na van agad ang pumarada. May mga naka unipormeng lalaki. Kagaya ng yatch, ang van din ay may mark na MDF Inc.
Hinawakan ni Eman ang nanginginig kong kamay, he just chuckled at licked his lower lip.
"You look nervous" bulong niya ng maka upo na kami sa back seat ng sasakyan.
Ngumiti lang ako at umiling. I need to practice my greetings. Nape-pressure na ako.
Nang mag park na ang car sa basement, tumungo na agad kami sa floor kung saan ang conference hall. Maraming empliyado ang nagbabatian sa amin at kay Eman.
Napapansin ko ring iba ang aura ni Eman. Biglang mas lumamig at sumeryoso ang expression.
Is this just about work naman diba? Kailangan mas mukha siyang nakakatakot.
Huminto kami sa tapat ng isang room, halos hindi naman ako makahinga sa sobrang kaba.
Eman kissed my hair, telling me I should not worry.
"Emanuel Zzrick!" masayang bati ng kanyang ama sa kanya. Kasabay nito ang pagyayakapan nilang dalawa.
Napayuko ako sa hiya ng dumapo ang tingin niya sa akin.
His father chuckled. Bakit ba mahilig sila sa ganitong tawa? tunay talaga silang mag ama!
"And who's this beautiful lady, my son?" nakatawang tanong ni Engineer.
"U-Uh.. Dad. This is Solanna Barbara Benitez, Barbara this is my father, Rafaelo Mendez"
Naglahad ako ng kamay kay Engineer pero nilagpasan niya ito, hinalikan niya ako sa pisngi. Nagulat ako don a!
"Of course, I knew you little Solanna!" masayang bati ni Engineer sa akin.
"I'm really glad po, Enginee---"
"Call me Tito Raf" pagputol niya.
"Yes po, tito" ngiting ngiti ako sa kanya. He's really kind!
"Ang laki mo na, Barbara! Sa bagay, you were just 10 years old that time I visited your plant"
Tumango-tango lang ako. Sa sobrang hiya.
"Anyways, let's just wait here" pagputol ni Eman sa katahimikan.
Hinawakan niya akong beywang ko 'tsaka iginaya papunta sa sofa.
Hindi pa nga ako nakakaupo, bumukas ulit ang pinto at si Casey ang papasok ngayon.
Masaya niyang niyakap si Eman, while Eman didn't response. He just nodded. Inaantay ko lang na lumingon sa akin itong bruhang to, pero hindi. Dumiretso siya kay tito Raf.
"Oh my Gosh! I missed you, tito!" siya mismo ang yumakap nito.
Pasimpleng umubo si Eman kaya napalingon ako sa kanya.
Tito just nodded and gave her a tepid smile.
"Oh my Dear. What are you doing here?" mahinahong tanong ni tito. Halos matawa naman ako sa pagkabigla. What? Did Tito asked her? Oh my God!
"Well, actually tito. I'm here to witness your ceremony. I just want to escort Emanuel Zzrick later into the conference hall" nakangiting paliwanag ni Casey.
Napairap naman ako, she really is bitch. Hindi niya man lang nirespeto ang presensya ko dito!
"I see. Pero si Barbara ang kasama ni Eman----"
"He can't say no to me, tito" buong buo ang confidence na pinutol ni Casey ang sasabihin pa sana ni Tito Raf.
"I'm with Barbara, Casey" pinal na sambit ni Eman bago umupo.
