YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

*GİRİŞ II - ASLI'NIN GERÇEKLERİ*

GİRİŞ – II ASLI’NIN GERÇEKLERİ

Aslı karşısında oturan ikiliye gülümseyerek baktı, “Ee on beş yaş hediyemi mi vereceksiniz?” sonra dudaklarını büzdü, “Yoksa unuttunuz mu?”
Burçin lafa girecekken, Uğur elini tutarak onu durdurdu ve kendi konuştu. Bu günün geleceğini biliyordu Uğur, hayatının belki de en zor konuşmasıydı bu, ama yapmalıydı. Kızına bunu borçluydu. O hayatı boyunca kızının karşısında hep dürüst bir baba olarak kalmak istiyordu.

“Seni canımdan çok sevdim Aslı’m. Sen benim ilk göz ağrımsın. Bugünü unutmam imkansız, çünkü bugün sadece sen dünyaya gelmedin. Ben baba oldum, Burçin anne ve sen bize yeniden hayat oldun. Sen bana aşkı getirdin, sen bana aile verdin. Aslı sen daha annenin karnındayken bize ne büyük şeyler bahşettiğini bir bilsen. O yüzden sen çok ama çok başkasın benim için. Bir kızdan çok ötesin.”

Aslı gülümsedi, “Biliyorum babacım. Bunu söylemene bile gerek yok. Ben hergün bakışlarındaki o sevgiyi görüyorum,” dedi kendinden emin bir şekilde. Bunu gerçekten hissetmişti Aslı. Babası onu kendinden bile sakınırdı. O bu dünyadaki en harika babaydı.
Uğur da aynı içtenlikle gülümsedi, “Bunu görebilmene öyle çok seviniyorum, yoksa bu konuşmayı yapamazdım.”

“Korkmalı mıyım?”
“Korkan taraf benim. Çünkü bunu sana söylediğimde ne olacağını bilmiyorum.” Yutkundu, “Annen bana ilk ‘ben hamileyim’ dediğinde, inan tek bir an düşünmedim, tek bir an tereddüt etmedim ve ‘o benim bebeğim’ dedim. Benim kanımdan olmasan da canım oldun. Ben sana can vermedim ama bir babanın evladına verebileceği en büyük sevgiyi vermeye çalıştım.” Gözündeki bir damla yaşı sildi. Kızının şaşkın bakışları onu korkutsa da devam etti, “Sen benim en değerlimsin Aslı-”

Aslı eliyle babasını susturduğunda Uğur o anki panik ve refleksle Burçin’in elini sıkmıştı.
Aslı ayağa kalktı ve babasının tam önüne gelip durunca Uğur da ayağa kalktı. Aslı birden babasına sarılıp, “Sen benim babamsın!” diyerek ağlayınca, Uğur da kızına aynı şekilde sıkıca sarıldı.
“Sen de benim kızımsın. Sadece benim.”

“Benim babam da, bana can veren de, bana bu hayatı cennet eden de sensin. Başka kimseyi istemiyorum ben. Başka isim de istemiyorum. Hiç kimseyi duymak istemiyorum!” diye hıçkırıklarının arasında bağırdı, “Benim babam sensin!” Adamdan hafifçe uzaklaştı ve gözlerine baktı, “Senin gözlerindeki o sevgi varya baba, dünyadaki hiçbir babaya değişmem ben onu. Hiç bir yuvaya değişmem senin verdiğin sıcaklığı. Sen baba, sadece sen benim babamsın.”

“Öyleyim,” dedi gözyaşlarını silerek. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi birden kızına baktı ve “Hiçbir erkeğe de değişme olur mu?” diye ciddi bir ses tonu ile aklındakini söyledi. Bu hala onun korkulu rüyasıydı. Çünkü Allah kahretsin ki kızı büyüdükçe güzeller güzeli oluyordu.

Burçin ikisini ayırdı ve o da kızına sarılacakken, “Bence o kadarına söz vermeyelim. Çünkü kızımız dünya güzeli olmaya aday,” diyerek adamı küplere bindirecek o cümleyi kurduktan sonra kızına sarıldı. “Diş telleri çıkınca bambaşka oldun ve iyi ki doğdun bebeğim.”
Uğur yerine oturup, ellerini göğsünde birleştirdi, “Evet. O diş telleri kalsın demiştim,” dedi huysuz bir şekilde.