YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

24.BÖLÜM - MUTLULUĞA GİDEN YOLDA SON DURAKTAYIZ

DUYGUSAL BİR BÖLÜM OLDU :) UĞUR'UN KIZINA VEDASI...

***
James yavaşça yatakta doğruldu. Dün gece uyuyor numarası ile yırtmıştı ama bugün kaçışı yoktu. Uyuyan karısına uzun uzun bakıp, gülümsedi. Hala o sözü aklındaydı, ‘Ben yapamadım’ demişti. Ama James buna katılmıyordu, elini çıplak omzunda gezdirdi, “Yapıyorsun Nefes, yapabiliyorsun. Biz çok güzel bir aile olacağız,” diyerek saçını okşadı sonra da.  Nefes yavaşça gözlerini açtı ve başını kaldırıp, ona baktı. Bir süre bakıştıktan sonra adam “Seni çok özledim Nefes,” diye fısıldadı adam.

Nefes ise bambaşka bir diyardaydı, “Sana güvenemiyorum James. Neden öyle oluyor?”
James güldü, “Bu hayatta seni, sen yokken bile aldatmayan birine mi güvenemiyorsun Nefes? Bu gülünç ama.”

Kız omuz silkti, “Güvenemiyorum. Neden bilmiyorum ama sen iş yerindeyken ben hep kurup duruyorum. Kafayı yemek üzereyim. Bu hastalık. Seni bu kadar kıskanmak iyi değil.”
“Öyle mi?”
“Öyle. Sen o iş yerindeyken ben huzurlu değilim, sen o kadının yanındayken mutlu değilim.”
“Peki... Şöyle yapsak? Benimle bir yere kadar gelir misin?”
“Nereye?”
“Gel,” dedi yerinden kalkıp, elini uzatarak.

Nefes adamın uzattığı elini tutmadan yataktan kalkıp banyoya geçti ve ona çaresizce bakan adamın yüzüne kapattı kapıyı. Yaklaşık on beş-yirmi dakika sonra da işlerini bitirmiş bir şekilde çıkarak giyineceği kıyafetleri eline alıp, yeniden banyoya geçti. Bu sefer daha kısa sürmüştü.
“Hazırım,” dedi adama çantasını alıp, ona bakarak.

James hafifçe gülümsedi, “Tamam gidelim.” En azından karşı çıkmamıştı.
Birlikte evden çıktıklarında Nefes nereye gideceklerini deli gibi merak ediyordu. Bir süre gittikten sonra küçük küçük ofislerin olduğu bir siteye gelmişlerdi.
“Burası neresi?”
“Sabret karıcığım.”

Bir yerde park edip indiklerinde onları kapıda hoş giyimli orta yaşlarda bir kadın bekliyordu.
“Hoşgeldiniz James bey.”
“Hoşbulduk Lerzan hanım. Tanıştırayım, size bahsettiğim eşim Nefes.”
Kadın samimi ve sıcak bir şekilde gülümsedi, “Valla eşinizin anlattığı kadar varmışsınız. Tanıştığıma çok memnun oldum. Ben Lerzan Ilgın.”

“Memnun oldum Lerzan hanım,” dedi Nefes aynı sıcaklıkla. -Böyle kadınlarla gel bana, o Tülin neydi be?
“Evet hemen eşime içerisini gösterebilirim. Bugün abisinin kınası varda, çok gecikmeyelim.”
“Tabi, buyurun anahtar, bu da istediğiniz evraklar. Ben ileride büroda olacağım.”
“Teşekkürler.”

Kadın gidince, Nefes etrafına bakındı, “James neler oluyor Allah aşkına?”
“Hadi gel,” kapıyı açıp kadının girmesi için yol verdi.
Nefes içeri girdiğinde kaşlarını çattı önce, sonra da ileride üstü örtüyle kaplı tabelayı görünce “Açabilir miyim?” diye sordu.

James başını aşağı yukarı sallayıp gülerek, “Lütfen,” dedi.
Nefes tabelayı açtığında kaşları bu sefer hayretle havalandı. ‘NFS MİMARLIK’ yazısını okuyor, ama anlayamıyordu sanki. “Bu ne?” diye saçma sapan bir şaşkınlıkla sordu. Adama değil tabelaya bakıyordu.

James elindeki dosyayı yandaki masaya koydu ve tam arkasına geçip, ellerini kızın beline doladı. “Benim karımı hiç kimse üzemez, huzursuz edemez. Hele benden hiç kimse ya da hiçbir şey ayıramaz. Ne benim işim, ne iş ortamım, ne etrafımdakiler ne de ben! Madem ben iş yerindeyken kurup duruyorsun, madem beni sürekli görmek istiyorsun-”

“Ben öyle bir şey demedim!” diye geveledi Nefes.
James ise güldü, “Tamam, onu ben uydurdum. Şöyle değiştirelim, madem ben seni sürekli görmek istiyorum-“
“Bu oldu.”
“Güzel. Devam edebilir miyim?”
“Lütfen,” dedi resmi bir ses tonuyla.