YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

21.BÖLÜM - MUTLULUK ZAMANI

ve bölüm...

Sensiz kaç sabaha uyandım,
Saymayı bırakalı yıllar oldu.
Şimdi mutluluk zamanı,
Bak aşk bizi tam on ikiden vurdu.

Doruk kollarında sevdiği kızla dans ederken, gözlerinin içine bakıyordu. Şuan ki mutluluğunu kelimelere dök deseler, Türkçedeki hiçbir kelime yetmezdi anlatmaya.
“Çok şaşkınım,” dedi başını sağa sola sallayarak.
“Çok mutluyum,” diye karşılık verdi Ayşegül sevdiği adama.
“Gerçi direkt nikah olsa daha da mutlu olurdum.”

Kız ufak bir kahkaha attı, “Valla babamı buna bile zor ikna ettik. Baksana suratına.”
Doruk başını çevirip Oğuz’a baktığında asık suratla onları izlediğini görüp, sırıttı. Sonra başı ile selam verir gibi yapıp, geri döndü.

Oğuz da sinirle karısına bakıp, “Gördün mü nispet yapıyor bana?” diye çıkıştı.
“Saçmalama Oğuz, saygıdan merhaba dedi çocuk.”
“Saygı mı? Bu çocuk mu saygılı? Gözümün içine baka baka kızımı dudağından öpeceğini söyledi. Öptü de!”

“Tamam Oğuz, ufak bir veda busesiydi.”
“Veda? Buse? Ufak? Valla sen sevimli kuş Tweety’sin.”

Ayşim bıkkın bir nefes verdi, “Evleniyorlar Oğuz. Sende evlenmeden önce uslu bir damat değildin.”
“Ben babandan seni istedim, o da verdi. Bu istemedi bile.” Ellerini göğsünde birleştirdi, “Valla Ayşim bak ben söylüyorum, bu çocuğa kız falan vermedim ben. Sonuna kadar kızımı alma hakkına sahibim.”
“Hıı, kızın gelsin de senin alman kalsın.”

James ise Nefes'i kollarında resmen sımsıkı sarmalamıştı. “Seni seviyorum,” diye sürekli aşkını fısıldıyordu kıza.
“Bende seni seviyorum.”
James derin nefes alıp verdi, “Düğünümüz yaklaşıyor.”
“Evet.”

“Seni çok özledim,” dedi kızın gözlerinin içine bakarak. Babası ile yaşadığı o olaylı günden sonra ilk kez bu konuyu açıyorlardı.
“Bende özledim,” derken gözlerini kaçırdı Nefes. Üstelik adamın omzundaki elleri de kasılmıştı.
Bu durum James’i güldürdü, “Tamam Nefes’im, gerilme. Söz düğüne kadar bekleyeceğim.”

Nefes çekinerek baktı adama, “Sonuçta yaşanacak şeyi yaşadık James, beklesek ne olur beklemesek ne olur.”
James bıkkın bir nefes bırakıp, önce etrafına sonra kıza baktı, “Neden şuan kendimi iğrenç hissettiriyorsun Nefes? Sanki o anı tek başıma yaşamışım gibi.”

“Saçmalama James. Her şey yaşanıp bittikten sonra düğüne kadar bekleyeceğim sözün saçma geldi sadece.”
“O olay yaşandığında babana karşı mahcup olan bir tek sen değildin bebeğim, bende kötü oldum. Seni, kendimi savunamadığım için kendimi parçaladım. Ama yaşadık Nefes, birlikte yaşadık ve Allah kahretsin ki her dakikası muhteşemdi.”

“Tamam, kapatalım mı bu konuyu James?”
“Kapatalım Nefes! Kapatalım.” Sonra bütün keyfi kaçmış gibi gözlerini yumup açtı ve “Oturalım mı?” diye sordu.
Nefes dudaklarını sarkıtarak, “Oturalım,” dedi.

Nişan yüzükleri takılırken, Doruk ile Ayşegül’ün mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Herkes ikisini tebrik ederken bile birbirlerinden gözlerini ayıramıyorlardı. Doruk elindeki yüzükle oynarken, şuan yaşadığı şeyin rüya olmasından ödü kopuyordu. En son Ayşegül’le yeniden yanyana geldiler.

“Rüya değil bu yaşadığımız an, sen rüya değilsin, değil mi sevgilim?”
“Rüya olmadığımı sana dudaklarımla kanıtlamak isterdim ama etraf çok kalabalık.”
Doruk ufak bir kahkaha attı, “Yapmadığımız şey değil,” diyerek kızı belinden tutup çekti ve dudaklarına uzun bir öpücük kondurdu.