YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

17.BÖLÜM - GERÇEK AİLE ASIL DOSTLUK

AYYYY SONUNDAAAAAAAAA :)

❤❤❤
İnsan bu bir çıkar ister her yaptığı iyiliğe,
İnsanlık hali mutlaka bir karşılık bekler verdiği her hangi bir şeye...
Ama bu çok farklıydı,
Bu hediye çok anlamlıydı...
Can verilse, karşılığı ödenmezdi.
O yüzden karşılıksızdı.
Ne yapsam bunun karşılığı olmazdı,
O yüzden çıkarsızdı...
İşte gerçek aile,
Asıl dostluktu anlamınız...
İyi ki aranızda doğmuşum,
İyi ki sizinle olmuşum.
Doğum günüm kutlu olsun.
-AYŞEGÜL
❤❤❤

“Kapıyı çalıyorum, sessiz olun,” dedi Aslı elindeki kocaman pastayla ve “Bir... iki... üç...” deyip zile bastı.
Kapıyı açan Oğuz kaşlarını çattı önce, sonra saatinden tarihe bakıp, yeniden karşısındaki kalabalığa baktı. “Hayırdır, kimin neyini kutluyoruz.”
Aslı surat astı, “Ama Ayşegül açmalıydı kapıyı.”
Oğuz güldü ve “Yeniden çalın,” diyerek kapıyı suratlarına kapadı.

Aslı bir daha zile bastı ve üç beş saniye sonra Ayşegül açtı kapıyı.
“Sürpriz!” diye bağırdılar hepsi bir ağızdan.
Ayşegül elini ağzıyla kapattı, “Ay...” dedi gülümseyerek, ama sonra suratını astı, “İyi de benim doğum günüme bir hafta var daha!” diye çemkirdi. “Karıştırdınız değil mi?”

“Bu konuyu içeride konuşalım mı fıstık?” dedi Bulut yanağından makas alarak.
“İyi bakalım. Belki bir açıklamanız vardır.”
Hep birlikte içeri geçtiler. Aslı pastayı orta masaya koydu. Uğur da elindeki zarfı, Bulut da gidiş dönüş olan uçak biletini.

Ayşegül önündekilere bakıyordu. En çok da pastanın üzerindeki yazı ve figürlere. Ameliyata giren bir delikanlı ve onun elinden tutan genç bir kız figürü vardı pastanın üstünde.
Pastanın kenarında da ‘Doğum günün ve sen umarım ona şans getirirsiniz. İyi Yolculuklar Ayşegül’ümüz’ yazıyordu.

Gözündeki yaşlara engel olamıyordu. Uçak biletini eline aldı. Ameliyattan iki gün öncesine kesilmişti. Yani üç gün sonraya. Diğer zarfı açtı, hastaneye yakın bir oteldi bu. Annesi, babası o otelde kalıyorlardı. Hatta ablası ile eniştesi de o otelde yer ayırtmışlardı. İki haftalık oda tutulmuştu.
“Bun... Ama bunlar çok... Ben konuşamıyorum!” diye ağlayarak önce Bulut’a, sonra Uğur’a daha sonra da diğerlerine sarıldı. “Çok teşekkür ederim.”

En son Özgür’e sarıldığında da Özgür ona başka bir zarf verdi, “Orada lazım olabilir,” dedi.
“Ya Özgür amca... Zaten onca şeyi almışsınız.”
“Aa... Amcaya itiraz edilmez.”
Sonra yeniden pastaya baktı, “Aslı harikalar yaratmışsın yine.”

“Onun fikriydi,” dedi Emir’i göstererek.
“İkimizin ortak çalışması.”
İkisine yeniden sarıldı. “Çok teşekkür ederim. Çok şanslıyım. Bu dünyanın en şanslı insanıyım. İyi ki benim ailemsiniz.”

Oğuz ile Ayşim birbirlerine baktılar, “Ee bize ne kaldı?” diye sordu Oğuz yalandan kaşlarını çatarak.
“Sanırım. Bize de yolcu etmek kaldı sevgilim.”
“Sanırım.”

***

“Ya sonunda başbaşa kalabildik Nefes ya, yemin ederim kafayı yiyeceğim. Bu ne arkadaş. Kaç aksilik oldu.”
Nefes ona öfkeyle baktı, “Aksilik mi?” diye inanamayarak sordu. “Jojo hafta içi her akşam abimlesin. Yok Özen’leyiz, yok işimiz var, yok playstation oynayacağız, yok dışarı çıkacağız... Bu ne Jojo ya? Sen benimle mi nişanlandın abimle mi?”

James kafasını kaşıdı, “Ama hayatım, insan arkadaşlarına da zaman ayırmalı değil mi? İcap ederse tüm zamanını ona ayırmalı.”
“James seni öldürürüm!” diye cırladı kız. “Tüm zamanını bana harcayacaksın! Anlaşıldı mı? Ne demek ona harcamalı tüm zamanını? O icabına başlatma!”
“Tamam hayatım abartmasan mı acaba?”
“Abartma diyor ya hala!”