YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

14.BÖLÜM - SENİN ADIN AŞK YARİM

Uzun, duygusal ve eğlenceli bir bölüm sizlerle :) nişan başlasın :))))

Aslı masanın altından iki elini iki bacağının üstüne koymuş, sıkıyordu. Heyecandan kalbi duracaktı. Yıllardır bugünü bekliyordu, ama bu kadarını beklemiyordu açıkçası. Bu kadar romantik olacağını, Emir’in bu denli uğraşacağını düşünemezdi.

“Cevabın ne olursa olsun senden vazgeçmeyeceğim Aslı öncelikle bunu bil. Ben hayatım boyunca senden farklıydım. Sen bir şekilde bana öfkeni, kendince aşkını gösteriyordun. Ama ben seninle ilgili tüm duyguları içime gömdüm. Hep içimde, hayalimde, rüyalarımda yaşadım. Bazı zamanlar olurdu öyle hayallerle uyumuş, öyle rüyalarla uyanmış olurdum ki, ‘bugün her şeyi onunla konuşacağım’ derdim ve mutlaka o gün babalarımızın duvarına toslar, yerime oturtturulurdum. Özellikle benim babam, sanki hisseder ve beni durdururdu bir sözü ile.”

Aslı kıkırdadı, “Evet, babam da öyle. Senin konun geldiğinde kirpi gibi tüm tüyleri dikene dönüşür, diklenirdi. Ama bu beni hiç durdurmadı.”
“Benden cesursun.”
“Kesinlikle.”

Emir yutkunarak, masanın üstündeki kadife kutuyu açtı ve tek taşın parlaklığını gözler önüne serdi, “Ben bundan sonra sana karşı tüm duygularımda özgür olmak istiyorum. Aşkımda, tutkumda, özlemimde, sevgimde ve sende... Bunca yıllık hayalim, gerçeğim olur musun? Benimle evlenir misin sevgilim?”

Aslı gülümsedi, “Tek bir kelimelik mi cevap hakkım?” dedi dudaklarını büzerek.
Emir ofladı, “Bir zahmet Aslı, çünkü seni öpmek için sabırsızlanıyorum.”
“Pasta?”
“Aslı cevap?”
“Evet tabiki Emir, sorman hata.”

Emir başını sağa sola salladı, “Odunsun Aslı yemin ederim odunsun,” yüzüğü kutudan çıkarıp, kızın yanına geldi, “Ver şu sağ elini ver!” dedi çıkışarak.
“Emir yemin ederim şu pastayı suratına yersin ha! Odunmuş! İnsan sevdiği kadına odun der mi?” Yüzüğü sert bir şekilde soktu parmağına Emir, “Ah öküz!”

“Dedirtme Aslı, dedirtme! Allah Allah ya! Kıza cevap diyorum, pastanın derdinde. Al ye hepsini, al Allah aşkına, sok elini ye Aslı! Romantizmi öldürdün zaten.”
Aslı sinirle soktu elini pastanın içine ve “Emrin olur paşam!” deyip, koca bir parçayı adamın suratına yapıştırdı. Bunu öyle bir hızla yaptı ki, adam engel olamamıştı.

Emir şaşkınlıkla bakıyordu kıza, “Öyle mi küçük hanım?” dedi, sonra o da bir parça pastayı kızın suratına yapıştırdı ve bütün pastayı birbirlerinin suratlarına, üstlerine atıp durdular.
Pasta bittiğinde bir süre birbirlerine baktılar ve kahkahalarla gülmeye başladılar. Saniyelerce güldükten sonra, Emir şaşkınlıkla “Ya Aslı biz neden kavga ettik?” diye sordu. “Şu halimize bak. Alışkanlık mı acaba?”

“Sen bana odun dedin. Öküz.”
“Ama çok romantiktim neden bozuyorsun?”
“Ne var pastayı sorduysam? Gitti güzelim pasta, yiyemedik işte.”

Adam hınzırca gülümsedi, “Kim demiş ziyan olmuş diye!” kızı belinden tutup, kendine çekti. Önce yüzündeki pastayı yemeyle öpme arasında dudaklarını değdirdi. Sonra da dudaklarına kapandı. Önce alt dudağındaki pastayı yalarken, kız da aynı şekilde karşılık veriyordu ona. Adam onu taşıyarak masaya oturttu. Bacaklarını ayırıp, kendine çekti ve öpüşünün tutkusunu arttırıp, derinleştirdi. Hayatında yaşadığı en muhteşem andı, bugüne kadar tattığı en inanılmaz tattı.

Yavaşça ve zorlanarak ayrılmıştı kızdan. Başını alnına koyup, gülümsedi. “Hayatımda yediğim en tutkulu pastaydı.”
“Evet, benimde. Ama elbisem de battı, eve nasıl gideceğiz?”
“Yapacak bir şey yok. Elele gideceğiz. Bütün mahallenin ağzına sakız olacağız.”