YANLIŞ ADRES DOĞRU AŞK * A.S.S. III - FİNAL

4. BÖLÜM - NEFES KESME MESELESİ

EĞLENCELİ, ROMANTİK BİR BÖLÜM SİZLERLE :))))

***
James yurdun önünde park etti arabayı. Sonra da kıza dönüp, “İyi geceler sevgilim,” diye mırıldandı.
“James rüya gibi bir geceydi. Peri masalında sandım kendimi. Çok teşekkür ederim.”
James kaşlarını çattı, “Ne teşekkürü Nefes’im?” kızın ellerini avuçlarının arasına aldı, “Sen benim hayatımın en güzel hediyesisin. Her gününü masala çevirmek benim için zevk peri kızım. Şimdi odana gidiyorsun, güzelce dinleniyorsun, çünkü yarın tüm gün benimsin.”

Kız gülümseyerek başını aşağı yukarı salladı, “Tamam. İyi geceler-” duraksadı sonra derin bir soluk çekerek, “Aşkım...”  dedi ve hızla arabadan inip koşarak yurda girdi.
James başını geriye atıp, sırıttı. Sonra “Sevgilim...” diye fısıldadı. “Nefes benim sevgilim...”
Gaza basıp oteline giderken camı açıp, “Ankara! Duydun mu? Nefes benim sevgilim!” diye bağırdı mutlulukla.

***

Kapı çaldığında Aslı elindeki telefonu ters çevirip yatağının üzerine koyarak, “Gir...” diye seslendi.
Annesi başını eğip, “Girebilir miyim meleğim?” dedi gülümseyerek.
“Tabiki anneciğim girsene.”

Burçin içeri girdiğinde, kapıyı ardında aralık bırakmıştı. Kızının yatağına oturarak, ona sevgiyle baktı. “Kapının altından ışığının yandığı gördüm merak ettim.” Aslı’nın hafif bir buruklukla başını salladığını görünce “Bir sorun mu var Aslı, yemekte de durgundun? Anlatmak ister misin?” diye sordu tedirgince.

Aslı yatağındaki telefonun ekranını diğer tarafa çevirip, ekranını annesine döndürdü. Burçin ekranda gördüğü ikiz delikanlılara baktı, sonra da kızına çevirdi nemli bakışlarını.
“Bunlar... Bunlar benim abimmiş anne,” dediği an Burçin kızına sarıldı. “Bunlar benim abimmiş!”

“Özür dilerim kızım, sana bunları yaşattığım için özür dilerim! Keşke Uğur’u herkesten önce tanısaydım, keşke seninle ona gelmeseydim, onunla sana hayat verseydim. Özür dilerim.”
“Dileme anne, dileme... Senin bir suçun yok.”

Anne kız birbirlerine farklı ama aynı kişinin açtığı yarayla sarılarak dakikalarca ağladılar. Burçin kızını nasıl teselli edeceğini bilmiyordu, Aslı annesini üzmeden ona nasıl sorular soracağını bilmiyordu. Ama merak ediyordu işte. Bu iki delikanlıyı çok merak ediyordu.

Dakikalar sonra sakinleşmişlerdi her ikisi de, o sırada Aslı annesinin gözlerinin içine baktı, “Anne... Neden beni istemedi?” Burçin anlamayarak baktı kızına, “O... Onların babaları... Neden beni istemedi? Şimdi ne değişti de hayatlarına girmemi istiyorlar? Ben o adamı istemiyorum.”

Burçin kızının ellerini tuttu, “Onların babaları ile tanıştığımda evli olduğunu bilmiyordum. O zamanlar yalnızdım ve karşıma çıkan ilk kişinin ilgisini, şefkatini aşk sanacak kadar yalnızdım Aslı. İnandım. Kandım. O kadar salaktım ki beni terk ettiğini bile haftalar sonra...” yutkundu, “Haftalar sonra ihanetini gözlerimle gördüğümde anladım. Ailesiyle yemek yerken.” Dudağını ısırdı, “Sonra seni öğrendi. Evlenemeyeceğimizi, karısından boşanamayacağını söyledi.”

“Beni aldırmanı mı istedi?” diye sordu dolu dolu gözlerle.
“Ha-hayır. Hayır asla öyle bir şey istemedi. İstese de ben yapmazdım ki Aslı. O kadar çaresizdim, o kadar yalnızdım ama bir kere bile sensiz olmak, senden vazgeçmek aklımın ucuna bile gelmedi. Seninle nasıl bir yola çıkarım hep onu düşündüm, tüm planlarımı, tüm geleceğimi seni nasıl büyütürüm üzerine kurdum. Ama asla sensizliği düşünmedim.”

Aslı sevgiyle baktı annesine, Burçin onun yanağını okşayıp devam etti, “Bana ev tutacağını, tüm geleceğimi garanti altına alacağını söyledi. Ama ben kabul etmedim, böyle bir hayatı kabul edemezdim, zaten boşanacağını söylese de istemezdim ki. O ne kadar aşağılık olsa da o kadını üzmeyi, o yuvayı yıkmayı, çocuklarından ayırmayı aklımın ucundan bile geçirmedim ve her şeyimi orada bırakıp...” gülümsedi, “Babanla İstanbul’a geldim. Tesadüf oldu, kuzenim askerdi, babanda askerliğini bitirmiş memleketine dönüyordu. Aynı otobüste geldik. Sonra aynı mahallede karşılaştık-”