Steve's POV
DAYS AFTER THE cremation, they are already here in the house na pinagawa ni Ford. We decided na dito na lang ihimlay ang mga abo nila. And seeing those urns, thinking that their ashes are there, makes my chest squeeze much.
Before they are cremated, mom and dad found out what happened. And of courrse they send condolences. And I'm thankful because they understand what am I feeling right now.
Hindi pa rin kasi nababawasan ang sakit. They are all innocent. I know it. At hindi ko mapapatawad ang sinumang gumawa nito.
Because until now, the pain is still here.
"IF YOU NEED ANYTHING, just call us bro." I heard Drag said that. "Mauna na kami."
I saw Ford nod. Matapos non, humiwalay na ako sa kanila ng daan. Now, wala na akong iba pang gusto. I just wanna go home for now.
Ellaine's POV
I THINK ANOTHER BATCH of days passed by. Dad and I, hindi pa rin kami nagkakausap hanggang ngayon. Everytime kasi na mag aattempt akong kausapin siya, mas lalo ko lang naaalala yung nangyari.
I dont know. Hindi rin naman kasi niya ako nilalapitan or what. I just noticed, napakama-pride niyang tao.
Ewan ko ba. Also, pansin ko ring panay na ang lakad ni dad. I dont know if saan siya pumupunta. And I dont need to know.
Kaya minsan, kaming dalawa lang ni mama Desa ang narito. Minsan naman, narito rin yung pamilyang iyon.
Ayaw ko sana silang makita rito sa pamamahay na to. But who I am para palayasin sila? Tita Cora is papa's sister. And their daughters are my grandparent's favorites. Isang tawag lang nila kina papa at kina lolo, kaparusahan na ang katumbas.
Ngayon, nandito ang pamilyang yon sa bahay. At pinili ko na lang na manatili sa kwarto. I really dont want to see their faces.
Sa bawat araw kasi na narito sila, binubwisit nila ako.
Pero, for that days na hindi ako lumalabas ng bahay,may mga tao akong namimiss. Sina Yohan, and... si Steve.
I just sighed.
And then I just remembered that night, again. That night na nalaman kong ipapakasal ako ni dad sa taong hindi ko kilala.
Until curiosity eats me. Kinuha ko na lang ang laptop ko at nag search ako sa internet. I didnt know about that Revierre or that Lord Daucer. Sino ba sila?
Hindi naman siya naikwento nina dad sa akin. Kaya, ako na lang ang aalam kung sino sila.
After I type Lord Daucer's name, kaagad na lumabas ang result. And, I cant believe on what I just read.
Vincent Solari Walter Daucer, known as Lord Daucer, is a British business tycoon. They are known as the 'The Baronets' New Generation'. Their ancestors were part of the line of Barons and Baronets from Great Britain before.
They are now the leading tycoons in clothing and jewelry industries.
His son Revierre Solario Walter Daucer is a known model of their clothing company, and now London's young multi-millionare.
So, they're nobles. I dont care.
Isinara ko ang laptop ko at napabuntong hininga na lamang.
Now, the reason that I want to know is... why do they have to tie me on that man? Hindi ko alam kung ano ang naisip nila para ipakasal ako sa taong hindi ko naman kilala.
Kahit pa mayaman ang mga taong iyon, wala akong pakialam. Basta, hindi ako papayag na ikasal sa taong iyon. Hindi!
As of now, Steve is only in my mind. Ayaw nang alisin ng utak ko ang pangalan niya, at mga ngiti niya.
Teka nga, ano na kaya ang ginagawa ni Steve ngayon? Nasaan na kaya siya?
Maya maya pa ay naisipan kong lumabas. I want to know if where mama Desa is.
So, lumabas ako ng kwarto. I walked, at nang makarating sa may hagdan ay nagkasalubong kami ni Georgia. She's with her sister Conie.
"Ate, mauuna na ako doon." sabi niya at humiwalay sa kapatid niya.
Pero bago siya umalis ay tinitigan niya muna ako saka tinarayan. Hindi ko na lang pinatulan.
Lalakad na sana ako nang pahintuin niya ako. And how dare she?
"Umaayon talaga sa amin ang panahon, Ellaine. Dati, dinala ka nila sa London, at ngayon naman, ipakakasal ka nila doon sa Briton na yon." and then she looked at me, gaya ng ginawa ko sa kanya.
"He's too handsome for you. Pero, its more fine. Kasi ilang linggo o araw na lang ang bibilangin at mawawala ka na naman sa pamilyang to. Hindi mo na mabibigyan ng problema sina tito." dagdag niya.
Dahil sa sinabi niya, gusto ko siyang sampalin ng napakalakas. Pero, pilit kong pinigilan ang sarili ko.
Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy na lamang ako sa pagbaba. Until I saw dad, and he looked at me.
Nag iwas ako ng tingin at umalis. I dont want to talk with him for now. Didiretso na sana ako sa paglalakad nang nagsalita siya.
"Your wedding with Revierre will be in three weeks. Your grandparents told me the date already. Kaya maghanda ka na." he said, saka umalis.
And, that makes me down. I'm now totally done. The next chapter of my life will be completely in hell.
