Marie's POV
"Woooohhh!!!! Party party!"
"Magpakasaya lang tayo ngayon guys!"
Napakaiingay ng mga kaklase ko rito. Nagkakantahan sila, nagsasayawan, at kung anu ano ang mga pinaggagagawa.
Nandito kami sa isang condo unit na pag aari ni Philip. Birthday kasi niya ngayon.
Naka upo lang ako rito sa sofa, mag isa. Hindi kasi ako sanay sa ganitong klase ng celebration. Nang tingnan ko ang relo ko, mag aalas onse na pala ng gabi. Hindi ko alam kung uuwi na ba ako o hindi pa.
Natatakot kasi ako sa pwedeng gawin ng Emil na iyon. Pero kung hindi naman ako uuwi at hindi niya makuha ang gusto niya sa akin, sasaktan niya si mama.
Maya maya pa ay may naramdaman akong umakbay sa akin. Si Hae Jun lang pala.
"Hae Jun..."
"Hmm?" napatingin siya sa akin. "You okay? What's the problem? You want to go home?" tanong niya.
Napailing ako.
"Then, what's the problem?" tanong ko ulit.
"H-ha? A-a, wala..." napailing ako, pero parang hindi iyon na sapat, kasi naging seryoso ang mukha niya e. Humarap siya at nakatitig ang mga mata niya sa akin.
"Dont hide it. I know you have a problem, Marie. Tell me."
"O-okay lang ako. W-wala naman akong problema--" naputol ang pagsasalita ko nang biglang ilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. One inch na lang, mahahalikan na niya ako.
"You have. Tell me." Mas naging seryoso na siya. "I always notice you, being like that everyday at school. I'm just shy to ask you. But now that we're here, tell me."
Napayuko na lang ako. Kahit anong tanggi ko sa kanya, ayaw niyang maniwala. Nagbagong bigla ang mood niya nang nalaman niyang may problema ako. Kaya, wala na siguro akong magagawa kundi ang sabihin sa kanya.
Pero, sasabin ko nga ba?
Nakatingin lang siya sa akin. Napaka seryoso.
"Pwede bang... wag dito, please?" bulong ko sa kanya.
Hindi siya nagsalita. Hinawakan niya ang kamay ko, at umalis kami sa condo, nang hindi nalalaman ng iba pa naming mga kaklase.
Wala akong alam kung saan ako dadalhin ni Hae Jun. Hawak niya pa rin ang mga kamay ko, at sumusunod lang ako sa kanya.
Mula sa pagsakay sa kotse, hanggang sa paghinto nito ay walang nangyaring imikan o kahit napaka-iksing usapan sa pagitan naming dalawa.
Nagtaka na lang ako nang makita ko ang sarili kong nakatayo na sa harap ng isang five-star hotel.
At ano naman kaya ang dahilan at dinala niya ako rito?
Walang imik niyang hinawakang muli ang kamay ko at naglakad papasok ng hotel. At matapos makapag check-in ay dinala niya ako sa isang kwarto.
I saw him locked the door. After that, pinaupo niya ako sa kama.
"Bakit mo ako dinala rito?" tanong ko sa kanya.
And I heard him sighed. "Tell me your problem." sabay upo niya, rito sa tabi ko. "I'm... worried."
At bakit naman siya mag aalala? Nahahalata niya ba ako? Habang iniisip ang problema ko ngayon?
"I have an old friend in Korea. And, she acts like what you're doing in school, even earlier. You're always not on yourself. They thought that its only normal but... she committed suicide. We found out that she's being raped by her dad."
Hindi ko alam pero ramdam ko na lang ang pagtulo ng luha ko.
"Marie, 문제가 뭐예요?" munje ga mwo yeyo? What's the problem? "Why are you crying?" tanong niya.
Imbis na sumagot ay umiyak lang ako.
"Please, tell me." at nakaramdam ako ng yakap mula sa kanya.
"My step father... He always force me to give myself to him. And.. you know what I mean... He always attempts to rape me..."
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. I just cried after I said that to him. Hindi pa rin siya kumakalas sa pagkakayakap sa akin.
"Just cry..." rinig kong sabi niya. "I'm here..."
Nang marinig ko iyon ay umiyak na talaga ako. Hindi ko pinansin kung anong oras na. Kailangan ko na itong ilabas, kundi ako ang masisiraan ng bait.
Maya maya pa ay tiningnan si Hae Jun ang mukha ko. And he wiped my tears, using his hand. Saka niya kinuha ang phone na nasa bulsa niya at parang may tinawagan.
"Sinong tatawagan mo?" tanong ko sa kanya.
"I'll call the police. We will report this to them--"
Pulis? Hindi! Hindi pwede!
"H-hae Jun... No..."
"Why? He'll rape you and I dont want him to do it!"
"Hello? Mga pulis to--" kaagad kong inagaw ang phone niya at pinatay ang tawag.
"Wag mong gawin yon..."
"And why? Why, Marie?!"
"Because... He'll kill my mother if I call the police. He'll kill you if I tell you!"
And he frozed. At ilang sandali siyang hindi umimik. Ako naman, muling naluha dahil hindi ko na alam kung anong iisipin ko, kung anong paraan ang pwede kong gawin.
Until he touched my face, and looked at me. "Sorry..."
Napailing naman ako. "Wala kang kasalanan..."
"I could help you... Tell me, what's your plan."
At naisip ko ang pakay ni Emil sa akin. Gustong gusto niya akong makuha. At ayaw na ayaw kong ibigay ang buo kong pagkababae sa kanya. Kaya, naisio ko ang bagay na ito.
"Hae Jun... May I ask a favor?" tanong ko sa kanya.
"What is it?"
"Take me."
"What?" Alam kong ito ang magiging reaksiyon niya kapag sinabi ko ang bagay na ito.
Pero, wala na akong maisip na paraan. Mas mabuting ibigay ko ito sa taong gusto ko, kaysa makuha ito ng taong sisira sa buhay ko.
I would rather choose to ruin my own life, kaysa sa iba ang sumira sa buhay ko.
