puszczam sygnał
upuszczajac cała siebie w twoje ramiona
i całkowicie pijana
mówię jak tęsknię
wystarczyło się tylko odważyć
usłyszeć twój śmiech twój oddech twój głos
coś cudownego
ten wspaniały humor
ty
czemu wszystko się tak zmienia
przed chwilą śmiałam się a teraz płacze
nie przez ciebie o nie
przez życie
dosyć dosadnie powiedziane
przez uczucia
to co czuje
czemu muszę się tak
przejmować
dlaczego nie mogę mieć szczęścia
gdy go potrzebuje
to straszne że jest prawie wolne
niedługo wakacje
a ja zamiast się cieszyć
rozmawiać z przyjaciółmi
myślę o tym jaka jestem beznadziejna
zabawne
zabawne jest to jak próbuje wszystkim
wmówić
że tak nie jest
codziennie wyluzowana
bez strachu bez problemów
z uśmieszkiem na ustach
w środku trzęsąc się
nie mogąc złapać oddechu
krzycząc zamykając oczy i usta
kolejny raz uderzając w ścianę
z byle powodu
kwarantanna
kwarantanna jest straszna
nie dlatego że jesteśmy zamknięci
nie dlatego że tęsknimy
bo zostajemy sami
sam na sam nie musząc udawać
mogąc płakać z bezsilności
nie mając dla kogo i po co
się uśmiechać
nie mogę znaleźć wyjścia
i tylko czuje jak spadam w dół
z dnia na dzień coraz dalej
bardziej w dół
nie jest pewna czy ktokolwiek może
to zatrzymać
póki sama się nie uratuje
możecie tylko dać mi upaść
by kolejny raz rozpaść się
i kawałek po kawałku
może nawet z waszą pomocą
poskładać w całość
całość już nie taka samą
niektóre części niestety się zepsuły
i nie będzie dało się ich naprawić
nawet ona
może nie dać rady ich zmienić
CZYTASZ
(za)kochanie
عاطفيةmożna powiedzieć swego rodzaju pamiętnik pisany przez lata *wszystko co tu jest wydarzyło się naprawdę (z perspektywy czasu myślę, że powinnam poprawić większość rozdziałów ale cóż, może lepiej zostawić to tak jak było napisane - naprawdę i w emocja...
