poniedziałek czy wtorek
już nie pamiętam
matematyka
z której nic nie wyniosłam
może poza uśmiechem na ustach
45 minut które minęły jak sekundy
twoja noga
na moich kolanach
moja ręka
sunąca po twoim drżącym udzie
flirtowanie
głupie uśmiechy
moje żarciki i nasz wspólny śmiech
pytanie
od naszego kochanego profesora
co was tak śmieszy dziewczyny ¿
twój wzrok na mnie
mój na tobie
szybki błysk w zielonych oczach
powinna mnie śmieszyć
moja głupota
ale to co innego
obecnie nieistotnego
szybka odpowiedź
panie profesorze już nie ważne
faktycznie
dla ciebie
może nie jest to ważne
teraz mam nadzieję
a nie powinnam
że jeszcze kiedyś będziemy w tej małej sali
gdzie nie ma miejsca dla naszej grupy
i znowu
przytulisz mnie
będziemy tak blisko
zażartujesz
zarumienisz się
a ja
coraz mocniej
się zauroczę
CZYTASZ
(za)kochanie
Romansamożna powiedzieć swego rodzaju pamiętnik pisany przez lata *wszystko co tu jest wydarzyło się naprawdę (z perspektywy czasu myślę, że powinnam poprawić większość rozdziałów ale cóż, może lepiej zostawić to tak jak było napisane - naprawdę i w emocja...
