I'M A MESS

CHAPTER 17

Irene's POV

Everything went so fast. Hindi ko inaakalang makikita ko ulit si Seulgi after 2 months and biggest plot twist nasa La Salle lang pala siya.

Aaminin ko the moment I heard someone call her name agad akong napalingon at hinanap siya. I thought mali lang ako ng pagkakarinig pero the time she turned around feeling ko parang nag slowmo yung buong paligid.

There she is walking towards our way wearing her sweetest smile. I felt my heartbeat race up. Gusto kong maluha sa saya. The person that I truly loved is right infront of me. Pero napawi din agad yung ngiti ko nang mapansin kong may kasama siyang babae. Their hands intertwined together habang hinahatak siya ni Seul at nilampasan kami.

I quickly followed them with my gaze and I felt my heart broke into a million pieces when Seulgi caressed the girl's face gently and wiped her sweats at pilit pinapatabi ang ibang mga kakilala rin siguro nila dahil naiinitan daw ang Queen niya.

My Queen. Two words. But good enough para ipamukha sakin na wala na nga akong pag-asa sakanya. I keep my head down low para hindi ipakita sa mga kasama ko nanluluha na ako and Lisa seem to noticed that kaya hinawakan ang kamay ko at pinaalam kay Jennie na pupuntahan ka namin. The whole time na magkakasana kami, there's this big difference na napansin ko kay Seulgi. Everytime na magtatama ang mata namin wala akong nakikitang spark sa mata niya. Wala ring guilt. It's just plain. Hindi niya rin ako nagagawang ngitian at kausapin. Kahit man lang sana yung pilit, pero wala. Guess she's happy now huh? Imbes na mag break down any minute that time minabuti ko nalang tumahimik at wag magsalita. Mas ayos naman siguro yon.

But Lisa was there. Pasimple niyang hinahaplos ang likod at kamay ko and she will look me in the eyes telling me na everythings gonna be alright. She's trying to make me feel better. Buti pa si Lisa. I envy Jennie so much kasi meron siyang isang Lisa Manoban who is as caring and sweet as fuck. Napaka ideal girlfriend ni Lisa. And napapaisip ako na sana ako nalang si Jennie para maipagsagiwan ko sa buong mundo na akin siya. But sadly i'm not Jennie. Sure Lisa is there for me the past two months na i'm sad, not because she wanted to but because Jennie told her so. Hindi naman namin inaakalang magagawa namin yung mga bagay na hindi dapat. The past two months na ako ang laging nakakasama ni Lisa, while she became my crying shoulder ako na rin yung umako sa needs niya.

We kiss, we cuddle, sex, we go on dates all because we're both lonely and needy. Oo alam naming mali. Jennie is my bestfriend while Seulgi is Lisa's bestfriend pero nagpadala kami sa tukso. We agreed to use each other to pleasure ourselves whenever we feel sad and alone not until dumating yung kinatatakutan ko. Unti-unti narin akong nagkaroon ng feelings kay Lisa. Bago pa lumala sinabihan ko na siya sa tigilan na namin lahat lahat dahil natatakot ako. Akala ko papayag siya at iiwan na rin niya ako pero hindi. Hindi siya pumayag. She said na she'll take responsibility with what we had started and she will stay with me kasi kahit papano ay na-attach na rin siya saakin. Sabi ko hindi maari kasi aminado akong hindi pa ako nakaka move on kay Seulgi but do you what she replied? She said it's fair enough lang din daw kasi girlfriend parin naman niya si Jennie. I even tell her that it's too risky pero sabi niya mag-iingat daw kami. And now we're here. Kay Jennie siya umaga, sakin siya sa gabi.

Akala ko everything is going smoothly na. Not until Seulgi showed up again. We nearly fixed the barkadahan we once had but then siguro nga hindi na mangyayari yon. We just found out na matagal na rin palang may something kay Ryujin at Roseanne. They've been secretly going out of Quezon City para magkita and Seulgi happen to see them at kaya nung nagkita kita kami ngayon hindi na siya nakatiis.

This scene is like a de javu. Pangalawang beses na tong nangyari. Pangalawang beses na nagkagulo ang tropa dahil sa kagaguhang ginawa ng mga kaibigan namin. At pangalawang beses rin na iniwan kami ni Seulgi. This shit fucking hurts.

Jisoo left Roseanne that's why Jennie and Yeri tried to comfort her. Joy and Lisa is talking to Ryujin. Yeji is here crying beside me. While here I am observing my surrounding and I can tell na everything is in total chaos.

"Wag kayong manggagago walang magandang patutunguhan yon. Proven and tested by me. "

Suddenly that line from Seulgi popped inside my head again.

"Wag kayong manggagago walang magandang patutunguhan yon. Proven and tested by me. "

"Wag kayong manggagago walang magandang patutunguhan yon. Proven and tested by me. "

Paulit-ulit na nagpe-play sa isip ko ang mga katagang iniwan ni Seulgi kanina kaya bigla akong kinabahan nang matandaan ko ang meron samin ni Lisa.

"Tangina nakita niyo na kung anong magagawa ng pagloloko at panggagago niyo? " biglang sani ni Yeri.

"Ano? Sabihin niyo na kung sino pa yung mga may tinatago dito para tapusin na natin ng isahan. Ano meron pa ba?! " pagalit na sabi ni Yeri at agad naman siyang pinuntahan ni Joy at kinalma.

Pasimple naman kaming nagkatinginan ni Lisa pero tinitigan niya lang ako ng matagal na para bang gusto niyang sabihing kumalma ako.

God. Are we even thinking right? Should we stop? Or we better shut up and continue what we are doing?