Please Love me( Book 1)

chapter thirtyfour:

I woke up in my bed wrapped myself with sadness ang longingness. Napatinging ako sa bear na may yakap na strawberry.Three years! Naging busy ako sa pag-aaral. I graduated with flying colors.. at habang nagaaral ako ay nagtatrabaho ako..

Nagsikap ako para mabuksan ang bakeshop na pinapangarap ko. I named it Chocolate & Berries.

Hanggang ngaun siya pa din.. Kahit isang minuto hindi siya nawala sa sistema ko. Bawat araw nasasabik ako. Pero alam ko masaya na siya. Alam ko din na naging CEO na siya nang kumpanya nila. I'm happy for him.

Naka online ako ngaun Skype.

"Happy birthday sis!I miss you.."

Kita ko ang saya sa mukha ni Sunny I missed her. Napagalaman ko din na sila na ni Maico. I knew it dati pa alam ko nang may future sila.'BUTI PA SILA'. 21 nako ngaun last time na nakatapak ako sa Pilipinas ay 18 palang ako.

Naeexcite nako umuwi, on the other side kinakabahan ako. Magkikita na kami.

"Thanks Sunny I miss you too.." nakangiting sabi ko.

"Tapos na ang shop sis!Ikaw nalang ang kulang."natatawang sabi niya.

"Saan ba pwesto Sun?baka naman hindi matao jan ah malugi tayo!Kayod kalabaw ako dito para ipondo jan ah!"natatawang sabi ko.

Luka kase na yan ayaw sabihin kung saan niya pinatayo ang shop.'Surprise' daw.

"Of course not!Wala kabang tiwala sakin?" Tumaas baba ang kilay niya. Umiling nalang ako.

Still the same old Sunny.

"By the way sis got to go..may date kami ni honeybunch.."

"Wai--"

Loka talaga hindi ako pinatapos magsalita. Nagbihis ako para pumasok sa trabaho.This will be my last day uuwi na ako next week sa Pilipinas. Miss na miss ko na din kase si mommy.

I miss them..

I miss him...

I sighed..

Nagmamadali akong bumaba dahil malelate na ako sa trabaho. Napatigil ako ng makita ko si Zion ate Zyrine at daddy na may hawak na cake at sabay sabay sila kumakanta.

Ngumiti ako sa kanila. Every year or should I say every birhtday ko nandito si Zion. Hindi mahirap mahalin si Zi pero hindi madaling kalimutan si Enzo..

"Thank you!"masayang sabi ko. Lumapit ako sa kanila isa isa at hinalikan sila sa pisngi.

"Lets eat outside?" masayang sabi ni Zi.

"Hay baket ba kase hindi nalang maging kayo." Nagkatinginan kami ni Zion ng biglang nagsalita si ate Zyrine tapos nag giggle siya. Ang kulit niya! Palagi niya kaming hinaharot ni Zion. Bahgyang namula ang pisngi ni Zion habang ako naman ay nakangiti lang. Sa huli sabay sabay lang kaming natawa.

We decided to eat at The Boiling Crab. Eto lang din kase sa way papasok sa work ko. Habang kumakain kame hindi ko maiwasang mapatingin sa dalawang magkasintahan na kumakaen ng chocolate and strawberry icecream. I smiled bitterly kahit ano ang gawin ko , siya pa din.

"Hey your spacing out.. are you okay?" may pagalalang tanong ni Zi.I just nodded at him.This is insane!

Narinig ko naman ang pagubo niya at pabulong na nagsalita sakin.

"So it is still him?" malungkot na sabi niya.Napatingin ako sa kanya nakita ko ang malulungkot niyang mata.Naguilty naman ako bigla. But there's no room para magsinungaling pa ako, ayoko din umasa si Zion sa akin.

"Yes.."mahinang sagot ko. Natigilan siya sandali at huminga ng malalim.

ngumito siya ng mapait.." tanggap ko na.." sumeryso ang mukha niya habang nakatingin sa akin." I wont tell him Tricia! Bahala si Enzo sa buhau niya.." napahinto siya saglit at ngumisi.." I wont give him satisfaction either.."

I feel bad for Enzo and Zion. Dalawang taon na kasi silang hindi naguusap nakaramdam ako ng lungkot. Para na kasi silang magkapatid para masira lang sa ganito.

Pagkatapos nin kumaen ay nagpaalam na ako kay Zion. Besides may flight na siya mamaya pabalik ng Pilipinas. Mabilis akong nakarating sa pinagtatrabahuhan ko para magresign.

"You sure about it Patricia?" nanghihinayang na sabi ni Eliza isa sa naging kaibigan ko dito.

Nalulungkot ako dahil iiwan ko sila.Pero masaya ako dahil atlast natupad ko na ang mga pangarap ko.Maliban lang sa lovelife ko.(sarcasm)

Nasa tapat na ako ng bahay ng napansin ko na may box na nakalagay sa may gilid ng pintuan. Agad ko itong pinulot. Nagmadali akong buksan ito hanggang tumambad sa akin ang isang necklace na may strawberry pendant na gawa sa diamond. Agad akong lumingon sa paligid wala siya!alam kong sa kanya galing ito.

Three consecutive years na may ganito akong natatangap. Nung 19th birthday ko isang strawberry 'Learings na gawa sa diamond, nung 20Th birthday ko naman isang bracelet na may palawit na stawberry made of diamonds. Alam kong mahal ito at pinasadya at alam ko din na siya ang may bigay nito.Minsan yan din ang nagbibigay sakin ng lakas para isipin na mahalaga pa din ako sa kanya.

Pumasok ako sa bahay nang naabutan kong nakaupo si daddy sa sopa.

"How's your day princess?"nakangiting sabi ni daddy

"Fine.. nakakapagod pero masaya.."nakangiting sabi ko.

"Are you ready to go home princess?"seryosong sabi ni daddy sa akin.

ngumiti ako sa kanya. "Yes dad.. I'm so ready to be back home..."