Confidently Beautiful (Completed)

CHAPTER 26 Start New

Maingat akong inilapag ni Adonis. Napagod ako sa kakapiglas at kakatili.

"Anong ginagawa mo Adonis?" namamaos kong tanong. My eyes are wet with tears na kanina pa rumaragasa.

Wala na akong lakas para labanan siya. I just stand there, kung saan niya ako nilapag mula sa pagkakabuhat. Wala akong narinig na sagot mula sa kanya. Nakiramdam ako, pero nanatili rin siyang tahimik.

Napapitlag ako noong may tumapik sa balikat ko. I know Adonis is still in front of me, kaya nagtaka ako dahil pakiramdam ko may kasama kami roon, hindi lang iisa ang naroon, marami sila. I still have the blind fold. Basa na rin ng luha.

"Baby?" Isang malamyos na tinig ang narinig ko. Nagmumula iyon sa isang matandang tinig. I burst into tears as I gradually taking out the blind fold from my eyes. In realization kung sino ang tumawag sa akin. Humarap ako kung saan banda iyon.

"Papa!" I was trembling into surprise and happiness. Napayakap ako kay Papa ng mahigpit. Napahagulgol lalo ng iyak. It's been years since I saw him. Mahina na noon. He looks better and strong today.

And then a luminous light comes on. Nailawan ang isang stage. Napatutop ako sa aking bibig at nanlaki ang mga mata when I read the letters from the banner.

"HAPPY BIRTHDAY DIOZZA"

Napalingon ako kay Adonis. Nasa kumpulan na siya ng ibang mga kamag-anak namin at ilang mga kaibigan. Masayang nakamasid sa amin ng aking ama.

Thank you. I mouthed into him. Nakalimutan ang atraso niya kanina. I was too happy to think about him or about anything right now. Si Mama ay lumapit sa amin. She hug the both of us.

"Happy birthday, darling."

My birthday is not until next week. I have plans for that occassion pero naunahan na ako. At mas magarbo pa sa inaasahan ko.

"Thank you, Mom and Dad," still teary eyes. I kiss both of their cheeks. "I love the both of you." Hinaplos ni Mama ang aking mukha.

"You need to thank Adonis not us, hija. It's his suprise for you!"

"W-what?" My heart beats so fast as I'm looking for him from the crowd of friends and family. Kanina lang ay naroon siya ah! Bakit wala na?

Inikot ko ang aking paningin.

Where the hell is he! Kinakabahan ako habang patuloy siyang hinahanap. I saw Mart and Mahinhin from the crowd. But Adonis is not with them.

Suddenly, a soft music plays in the air. Inihatid ako nina mama sa stage. Bantulot akong pumunta, mas gusto kong hanapin si Adonis. Mag pasalamat, yakapin at pakinggan lahat ng sasabihin niya. Wala na akong pakialam sa sasabihin ng iba. Sa mararamdaman ni Bryan, o ni Crystal. Ang pinakaimportante na ngayon ay ang nararamdaman naming pareho ni Adonis. Yes, I'm sure now! Hindi ko na pagdududahan ang nararamdaman niya para sa akin. I will trust him completely. I need to trust my feelings for him too. Bawal na ang duwag!

May upuang nakalaan sa akin sa stage. It's like a debut party for me, ang kaibahan lang hindi na ako 18, I don't wear gown, messy ang aking mukha dahil sa pag-iyak. Wala! ang pangit ko sa araw na ito. But my heart is happy and contented. I am more than happy dahil lahat ng mahal ko ay narito.

Bumaba sila mama sa stage. Patuloy pa rin ang pumaimbabaw na musika. Until Adonis come out from the back stage. He's holding my favorite flowers. Walking slowly and looking at me intensely. He looks so serious.

Napakagat ako sa aking pang ibabang labi. Nagbabadya na naman ang luha sa mga mata. Habang pinag-aaralan ko ang bawat galaw niya habang palapit sa akin. Ibang-iba siya. He's aura is too serious too. Pero patuloy niya pa rin pinabibilis ang tibok ng puso ko. Parang may paru-parong naglalaro sa sikmura ko.

Oh, how I want to stand up and jump into him! Yakapin siya at halikan.

Pero dahil napamaraming panauhin. Pinigilan ko ang aking sarili. I will wait for him. Our eyes lock to each other. May ngiti na sa aking labi habang palapit siya.

Ngumiti siya noong nasa harap ko na. Iniabot ang bulaklak na malugod ko namang tinanggap. Nagpalakpakan ang mga bisita.

"Happy birthday, Diozza," He said. May nababanaag akong luha sa kanyang mga mata na pinipigilan niya lang tumulo.

Oh Adonis! Hanggang ngayon pa fall ka pa rin. Look at you! I love you. I love you so much! Piping saad ko.

"Are you okay?"

Tumango ako. Hindi pa rin inaalis ang mga mata sa kanya.

"I'm not dreaming, right? Or imagining things!" He chuckle at umiling sa tanong ko.

"You're not dreaming, but you imagine beyond the imagination. Grabe pala tumakbo iyang utak mo kapag takot!" He said in playful tone. Sumimangot ako hindi dahil naasar sa sinabi niya kundi dahil totoo lahat ng iyon.

He reach my face and cupped it with his hand. Bumilis lalo ang tibok ng puso ko.

"Mag-umpisa tayong muli, Diozza!" He  murmur, tuloy tunulo ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Napahikbi ako. Pinunasan niya agad ang mga luhang iyon.

"I always make you cry." He whisper. "But seriously, when I said let's start new, I mean it. I want us to start from the beginning Diozza. Start something new. No more pretensions, no more why's, no more if's. No other people. Just me and you Diozza. Our feelings, ang totoong tayo at nararamdaman natin para sa isa't isa. No more hide and seek of our feelings, please." Tumango ako bilang pagsang-ayon. "I will start from the beginning, I will court you, I will take care of you. I will make you fall in love deeply with me." mahabang saad niya habang tahimik lang ang lahat.

I did Adonis, and it was very-very deep!

Boses niya lang at ang mga hikbi ko ang naririnig sa buong paligid.

"Ligaw pa ba iyan o proposal na!" Sigaw ni Mahinhin na nagpatawa sa lahat. Nandito pa pala sila. Akala ko nagsilayas na dahil ang tahimik! Tuloy feeling ko kami lang at hindi inalintana na naroon pala silang lahat. Maging mga magulang ko. I face palm. Namumula dahil nahihiya.

He then grab and pull me to his body. Niyakap ako ng mahigpit.
Tinago ko ang mukha ko sa dibdib niya. Puwede bang ganito na lang kami lagi, ang bango niya at gusto ko siyang amuyin habangbuhay!

"Let's the party begin!" Sigaw ng host. Pagtingin ko si Cresh iyon. May naglalarong ngiti sa labi na nakataas ang isang kilay sa akin.

Like saying, Dare to hurt my cousin! Tatalupan kita ng buhay!

Ang mga nagkumpulang kamag-anak at kaibigan ay agad na nag-disperse at nagpuntahan sa mga naka-set na table. Inalalayan naman ako ni Adonis tumayo at dinala sa table nila mama. From what I heard, kakain muna bago ang talagang program.

It's a buffet style. Napakaraming pagkain. Napansin kong mula sa Bahay Kubo na restaurant nanggaling ang lahat ng pagkain.

Napatingin ako kay Adonis habang kausap si Papa. Nagtaka ako kung kailan pa nakilala ni Adonis ang papa ko. Pero ipagpapaliban ko muna ang pagtatanong.

We ate, and then after that we partied. Ang mga gurang ay nagpaalam na pagkatapos ng iilang programa ng kadramahan. Siyempre pakulo iyon ng aking ina.

Ang mga pinsan ko at iilang kaibigan ay agad ding nagpaalam dahil sa kanya-kanyang dahilan.

Naiwan kami nila Mahinhin, Mart, Cresh at kaming dalawa ni Adonis.

"Mag club tayo!" Wika ni Mahinhin. Mukhang nabitin at talagang gusto mag-club. Napalingon ako sa katabi ko. Napaismid tuloy siya at inirapan ako. "Hoy, hindi porke't ayos na kayo, magpapapigil ka sa kanya sa lahat ng lakad. No way, Adonis!" Hinarap niya si Adonis. "Huwag na huwag mong pipigilan si Diozza, huwag na huwag mong bawalan!huwag mong sakalin. Nakakainis ang ganoon!"

Napakunot noo kaming nagkatinginan. Naghihilot ng sentido si Mart noong lingunin ko. Parang biglang sumakit ang ulo.

Nginitian niya ako noong mapansing nakamasid ako sa kanya. Sayang lang talaga at wala si Eula. Mukhang ito talaga ang galit sa akin.

Papunta na kami noong biglang makatanggap kami ng tawag mula kay Eula.