A Lazy Princess [COMPLETED]

Chapter 11: BOTHERED

Lexis's POV

Kahapon bago pa man makadating sila mama sa bahay ay umuwi na si Jenovise sa kanila.

Hindi ko siya nakita ngayon sa school kaya nakakapanibago. Kasi kahit gaano yun ka gago sa school ay hinding hindi yun umaabsent absent ng ganun ganun na lang.

Nung lunch break na namin ay kasabay na namin si Enrique. Sinusubukan kong hindi mailang sa kanya pero bumabagabag pa rin sa isipan ko yung nakita ko nung sabado.

"Sorry guys ha hindi ako nakasabay sa inyo nung mga nakaraang araw" asal ni Enrique

"Okay lang" sagot ni taylor

"Sabing wag magsalita na puno ang bunganga" sabat ni Tyler sabay batok sa nobya niya.

Napatawa na lang ako sa kanila.

"Pwede bang may sumali sa atin ngayon?" Tanong ni Enrique. Tumango naman kaming lahat. Habang ako ay nakatulala lang sa salamin habang kumakain.

"Sabi niya malelate siya ng konti" dugtong ni enrique.

"Hi Enric" sabi ng isang pamilyar na boses.

Pagtingin ko sa reflection niya sa salamin ay nakita ko yung babaeng kasama ni enrique sa cafe kaya ay napalingon ako sa kanya.

"Hi I'm Cytadhel, fiancee ni Enrique you can call me Cyte for short" aabi nung babae.

Sabay kaming tatlo na nabilaukan sa sinabi nung babae tapos diba katabi ko si Enrique sa upuan ay duon siya sumiksik sa gitna namin pagkaupo.

"Since when?" Intriga ni Taylor

"Since last year" sagot ni Cyte

"Bro grabe naman ngayon mo lang sinabi sa amin" sumbat ni Tyler.

Ngumiti lang si Enrique sa sinabi ni Tyler hababg wala akong pakeng kumakain.

"What's wrong Lexis you look bothered?" Nagulat ako ng tanungin ako ni Cyte.

"Huh?"

"Ayan lutang ka na naman" sabat ni Taylor.

"Ahh it's nothing just nothing." Itinuon ko na sa pagkain ko ang atensiyon ko.

Matapos ng break ay bumalik na kami ng classroom. Lutang lang ako ng buong hapon.

I just have this strange feeling inside me.

Hindi ako mapakali ei. Naglalakad na ako palabas ng library ng bigla akong harangin ni Enrique.

"Can we talk?" Sabi niya.

Enrique's POV

Natapos na lamang yung klase pero hindi pa rin ako pinapansin ni Lexis. Lagi niya akong iniiwasan tapos nung nagpakilala na si Cytadhel ay naiilang na siya sa akin.

Hindi ko naman sinasadya na istorbohin yung takbo ng utak niya. Hindi ko rin sinasadyang hindi ipaalam sa kanya na fiancee ko si Cyte.

Actually akala ko ay biro biro lang yung sinabi sa akin ni papa na may fiancee na ako. Kaya binaliwala ko lang at unti unti akong nahuhulog para kay lexy tapos nung friday ay pinakilala sa akin ni papa yung sinasabi niyang fiancee matapos kong malaman na yung kababata ko pala na si Cyte ang magiging fiancee ko. Sabi din kasi ni papa ay close sila ng papa ni Cyte kaya nila kami pinagpares. Pero mahal ko naman talaga si Lexy.

Hinintay kong lumabas siya sa library at hinarangan siya.

"Can we talk?" Sabi ko sa kanya.

"Ahh sige tu-tungkol saan ba?" Sabi niya sa akin sabay tingin sa malayo.

"Lex look I did not mean to bother you by the fact that Cyte is my fiancee and then just last week I confessed my feelings for you but those feelings are really this is just a big act of my parents....Lexy?"

Nakatulala lang siya.

"Oh it's fine. You guys did not bother me at all in fact I don't care if you have a fiancee or what. I am happy for you guys" sabi niya at lumakad na paalis.

Hindi ko kinayang pigilan siya o di kaya ay habulin at hawakan yung mga kamay niya kasi alam ko na kasalanan ko rin naman bakit siya nagkakaganyan.

Kasalanan ko rin naman kung bakit nawawala siya sa sarili niya. Kasalanan ko rin bakit ko natanggap yung mga matatalim niyang salita.

Lexis' POV

Iniwan ko lang si Enrique duon at naglakad na pauwi sa amin.

Totoo naman talaga yung sinabi ko sa kanya at wala akong intesyon na saktan siya para matameme at manigas siya sa kinatatayuan niya kanina.

Its just that something is disturbing me, I am bothered by something but I don't know what it is.

Nung kausapain ako ni Enrique ay napagtanto ko na hindi yun ang dahilan.

Napadaan ako sa park at nakitang naglalaro yung mga bata. Ang saya saya nila parang wala silang malalaking problema.

I accidentally took a wrong turn and got myself lost in the subdivison.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit hindi ko alam san ako patutungo. Para akong wala sa sarili ko.

I found myself standing in front of a familiar house.

Jenovise's house.

Unknowingly I dragged myself here.

Now I know.

I was bothered by the fact that I didn't see him today.

I rang the door bell.