Nowhere To Hide

CHAPTER 10

BYAREN

"TEKA!" Bago pa man ako makalapit kay Klien ay pumagitna sa amin si Doktora Bliss. Masama naman ang tingin nito sa akin. "Nag-iisip ka ba? Paano kung infected 'yan?!"

"Hindi 'yan infected," saad ko na bahagya pang sinulyapan si Klien. Inismiran na lamang niya ako.

"Talaga lang ah?" Hinarap naman niya si Klien. She examine the eyes, hands, and even the whole body of Klien. Mukha bang infected ang lalaking 'to? He really looks like a normal one.

Napakamot na lamang sa batok si Klien. "Naku, hindi po ako infected. Sinubukan ko hong iwasan sila para hindi ako mahawa."

Napahinto naman si Doktora sa kaniyang ginagawa at taimtim na tiningnan si Klien. Hindi ba siya naniniwala rito?

"Hmm... wala kang mga signs. Teka nga bakit nasa labas ka ng mga oras na 'to?"

Klien gulped then turn his gaze at me. And then he immediately return his gaze at Doktora. I know he was confused about seeing me with this woman he doesn't even now.

Teka iniisip niya bang GIRLFRIEND KO 'TO?!

"Nawalan na kasi ako ng pagkain. I decided to leave my place. My hideout to be exact. And Luckily I saw you... your car. Nagbabakasakali akong baka matulungan niyo ako," mahaba niyang pagpapaliwanag.

Tango-tango naman si Doktora.

"This guy at my back told me that he knew you," aniya at nilingon naman niya ako.

Umalis siya sa pagkakagitna sa amin ni Klien at pumunta sa likod ko. Nagulat ako ng bigla nitong hawakan ang magkabilaan kong balikat.

"Kilala mo ba ang lalaking 'to?"

Naramdaman ko doon ang bahagya niya ng pagdiin ng mga kamay niya. Iniisip niya bang nagsisinungaling ako?!

"A-Ah, oo. Kilala ko siya." He gulped. "He's my Boss---"

"Friend," pagdugtong ko sa sasabihin ni Klien. Inalis ko naman ang kamay ni Doktora sa balikat ko. "He's a good friend of mine."

"Fine." Bumuntong hininga naman si Doktora."So what now?"

"Isasama natin siya," I suggest. Yeah, Klien is my buddy at hindi naman ako siraulo para hayaan na lang siya dito sa kalsada.

Kinunutan naman niya ako ng noo. "Siya? Sino ka nga ulit?" tanong nito kay Klien.

"K-Klien... Klien Bustamante."

"Klien." Tumingin naman si Doktora sa akin. "I don't want some excess baggage here. Ayokong isama 'yan."

Nagsimula naman itong maglakad pabalik sa kotse.

Pambihira.

"You can just do that, Doktora!" sigaw ko dahilan para mapahinto siya sa paglalakad. Ngunit nanatili siyang nakatalikod. "Hindi natin basta lang iiwan siya rito!"

"Why?" Muli nitong iniharap ang sarili sa amin."Because he's your friend?"

"No." Inilagay ko naman ang kamay sa bulsa ko."Because I value his life. Leaving him here. The same as killing him without hesitation."

Kitang-kita ko ang pag-iiba ng ekspresyon niya. Hindi na ito nakakakunot noo. Bahagya niya ding ibinaba ang kamay niya mula sa pagkakacross arms.

"Ano namang maitutulong niyan?" walang gana nitong tanong.