ဒီကေန႔က ခ်န္းေယာလ္တို႔ တကၠသိုလ္ စဖြင့္သည့္ရက္။
ထူးဆန္းသည္လို႔ဆိုႏိုင္သည္ ။ တကၠသိုလ္ စစဖြင့္ခ်င္း
ပထမရက္မွာ ပတ္ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဂ်ံဳအင္ အတန္းစတက္
ခဲ့ၾကသည္ ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တကၠသိုလ္စဖြင့္ခ်ိန္တိုင္း
ပထမရက္တပါတ္ေလာက္အထိ ေပၚမလာတတ္တဲ့ သူ
တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဒီႏွစ္ေတာ့ ပထမဆံုးရက္မွာတင္
တကၠသိုလ္ဝင္းထဲမွာ ေမာ့ႂကြားႂကြားလမ္းေလ်ွာက္ရင္း
ေတြ႔ေနရေပသည္ ။
ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ခ်န္းေယာလ္က သူ႔ပံုစံစတိုင္ကိုေျပာင္း
ထားေသးတယ္ ။ မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ေတြက တေခါင္းလံုး
အျပည့္ ။ ႐ႈပ္ပြပြ ပံုစံသြင္းထားတဲ့ ဆံပင္စတိုင္နဲ႔ ႐ွပ္အ
ျဖဴတြန္႔ေၾကေၾကကိုဝတ္ထားၿပီးလက္တဖက္ကေဘာင္း
ဘီအိတ္ထဲ ထိုးထည့္ထားၿပီး လက္တဖက္ကအေအးဗူး
ကိုက္ိုင္ကာ လမ္းေလ်ွာက္လာပံုက ေငးေမာစရာပင္ ။
ပိုထူးဆန္းသည္က ပန္းေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔ ဂ်ံဳအင္ကလဲ
တမူထူးျခားစြာ ၾကည့္ေကာင္းေနခဲ့တယ္ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတြဲလမ္းေလ်ွာက္လာခ်ိန္တိုုင္း
တကၠသိုလ္ဝင္းထဲက မိန္းကေလးေက်ာင္းသူေတြ အ
တြက္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ အေႂကြႀကီးေႂကြၾက၏။
" မင္း သိလား ခ်န္းေယာလ္! ငါက ငါ့အကို မ်က္လံုး
ထဲမွာ အသံုးမက်တဲ့ညီျဖစ္ေနေပမဲ့ ေကာင္မေလးေတြ
ရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ငါက နတ္သား "
" ငါက ပိုဆိုးပါတယ္ကြာ ေယာက္ဖရာ "
မလွမ္းမကမ္းမွာ ဆရာ/ဆရာမတခ်ိဳ႕ထဲ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္
ေလး စကားေျပာေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကို ေငးၾကည့္ရင္း
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြက ႐ႈံ ့မဲ့မဲ့ ။ ပထမဆံုး
အလုပ္စဝင္ရက္မို႔ ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ ဆရာ/ဆရာမ
ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနသည္ ။
ျပံဳးလိုက္တိုင္း ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကို ေငး
ၾကည့္ရင္း ခ်န္းေယာလ္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ မွားယြင္း မ
တတ္ ။ အသည္းေလးက ေမာင္႐ွိတဲ့ တကၠသိုလ္အထိ
ေရာက္လာၿပီးတဲ့လား ။ မဟုတ္ရင္ ေမာင္က အတန္း
ေျပးေလးျဖစ္ေနေတာ့မွာ အခုေတာ့ ေမာင့္ကို ေက်ာင္း
ထဲမွာပဲ မ်က္စိ႐ႈပ္ေအာင္ ေတြ႔ၾကေပဦးမည္ ။
