တည့္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုေသာ ႏွစ္ေယာက္သားက ဒီကေန႔
ေက်ာင္းဝန္းထဲဝင္လာပံုေတြက ကမၻာရန္သူေတာ္ေတြ
လို အၾကည့္ေတြႏွင့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ျပာက်
မတတ္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ မေက်
မခ်မ္းအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ေဘးလူေတြေတာင္ ေက်
ခ်မ္းေနၾကသည္ ။ ဘယ္အရာကမ်ား ဒီႏွစ္ေယာက္ကို
ရန္သူေတြလို ျပဳမႈဆက္ဆံသြားေစတာလဲ ။
ႏွစ္ေယာက္သား မေက်မနပ္အၾကည့္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြ
ရံုးခန္းေ႐ွ႕ကျဖတ္အသြား ရံုးခန္းအဝကေန ထြက္လာ
ၿပီး လွမ္းေခၚတဲ့ သခ်ၤာဆရာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တြန္းထိုးၿပီး ရံုးခန္းထဲ ဝင္သြား
ၾကေတာ့၏ ။
" ဒီစာအုပ္ေတြ အတန္းထဲကူသယ္ေပးစမ္းကြာ အရင္
သယ္ႏွင့္သြား ဆရာေနာက္ကေနလိုက္လာခဲ့မယ္ "
ဆရာ့စားပြဲေပၚက အုပ္ေရ ငါးဆယ္ေလာက္႐ွိတဲ့ စာ
အုပ္ပံုက ႏွစ္ေယာက္သားကို လွလွပပႀကီးဆီးႀကိဳေစာင့္
ေနေလသည္ ။ ေသေသသပ္သပ္ စီရီထားတဲ့ စာအုပ္ပံု
႐ွည္႐ွည္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္ မ်က္
ႏွာ တေယာက္ အကဲခတ္ရင္း သူသယ္ ကိုယ္သယ္ အ
ၿပိဳင္အဆိုင္ ကပ္သီးကပ္ဖဲ့ လုပ္ၾကေပဦးမည္ ။
" မင္းသယ္ ငါ လက္နာေနတယ္ မသယ္ႏိုင္ဘူး "
ဂ်ံဳအင္ကလက္ကိုပိုက္ကာ သူမသယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေခါင္း
ကိုေမာ့လို႔ အခန္႔သားမတ္တပ္ရပ္ေနလိုက္တယ္ ။ ဒီ
ေတာ့လဲ ခ်န္းေယာလ္ကပဲ အေၾကာတင္းမခံ ။ သူ႔လို
တျပန္ လက္ကိုပိုက္ကာ မ်က္ႏွာကိုတဖက္လႊဲထား
လိုက္ျပန္တယ္ ။
" မင္းပဲသယ္ ! ငါလဲ လက္နာေနလို႔ မသယ္ႏိုင္ဘူး "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေ႐ွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာလူပ်ိဳ
ႀကီးက မ်က္လံုးအျပဴးသားႀကီးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။
အလိုေလး! ဒီဆရာသခင္တို႔ ျပသာနာ႐ွာေနၾကျပန္ၿပီ။
လက္ကိုပိုက္လို႔ ဆရာတို႔က မေက်မခ်မ္း႐ုပ္ေတြနဲ႔ ဒီ
စာအုပ္ပံုေလးကိုေတာင္ မသယ္ႏိုင္ၾကဘူးတဲ့လား ။
ေဟ့ေကာင္ေတြ! မင္းတို႔ ေယာက်္ားေလးေတြ မဟုတ္
ၾကဘူးလား ။
" မင္းပဲသယ္ "
"မသယ္ဘူး ! မင္းသယ္ "
စာအုပ္ပံုႀကီးကို သူ႔ဘက္တြန္းပို႔ ကိုယ့္ဘက္တြန္းပို႔ နဲ႔
ယိုင္နဲ႔လာတဲ့ စာအုပ္ပံုအေျခအေနက မလွမပ ျဖစ္
လာေနၿပီ ။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ႐ုပ္တည္ႀကီးေတြ
နဲ႔ ကေလးေတြလို ျငင္းခုံေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေဘးမွာ ႐ွိေနတဲ့ ဆရာ |ဆရာမေတြကပါ ဝိုင္းၾကည့္
လာၾကေတာ့သည္ ။ ဒီႏွစ္ေကာင္က ဆရာေတြရံုးခန္း
ထဲ အထိ ရန္လာျဖစ္ေနၾကသည္ေလ ။
