အပိုင္း (၂၄)၏ အဆက္ ။
ဆိုဖာေပၚမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလး ထိုင္ေနတဲ့ အသည္းေလး
က ေခါင္းငံု႔ထားေသးတယ္ ။ ေျခေထာက္ထံုေနတယ္
ဆိုတာေတာင္ သူ႔ေျခေထာက္ကို မကိုင္မခံ ။ ေမာင့္ကို
ဘာေတြမ်ား အားနာေနသလဲ အသည္း ။
အသည္းရဲ႕အနားကို တိုးကပ္ထုိင္လိုက္ၿပီး ငံု႔ထားတဲ့ အ
သည္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို သူ အတင္း လိုက္ၾကည့္ေတာ့ အ
ၾကည့္စူးစူးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတာမ်ား ။ ေျပာစမ္း! ေမာင့္အသည္းေလး ဘာေတြမ်ား စိတ္ဆိုးေနျပန္သလဲ၊
" ေျခေထာက္က သက္သာလား? ေမာင္ ဘာလုပ္ေပး
ရသလဲ "
အသည္းရဲ႕ ထိခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ ပါးအိအိႏွစ္ဖက္ကို
သူ႔လက္ဖဝါးေတြၾကားေထြးေပြ႔ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစ
၏ ။ အသည္း နဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုရင္း သူ ၾကည္ၾကည္ႏူး
ႏူး ျပံဳးမိသည္ ။ၾကည့္စမ္းပါဦးကြာ !ဒီႏူတ္ခမ္းေလးေတြ
က ေမာင့္ကို ဆြဲေဆာင္ေနသလိုပဲ ။
" ဒီည ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ပါ့လား "
" ျပန္မယ္ "
သူ႔လက္ဖဝါးေတြၾကား မ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္ေလးက အ
တင္း႐ုန္းထြက္သည္ ။ ေမာင္ အသည္းကို ျပန္မလႊတ္
ခ်င္ေတာ့လို႔ပါကြာ ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တညလံုး အသည္းကို
ဖက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ။ ေမာင့္ရင္ခြင္ႀကီးထဲ အ
သည္းေလးက္ုိ အေႏြးေထြးဖို ့ ေထြးေပြ႔ထားၿပီး အျပည့္
အဝ ကာကြယ္ေပးမယ္ ။ အင္း မနက္မိုးလင္းရင္ေတာ့
အသည္းရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို တခါေတာ့ ေပးနမ္းေပါ့ ။
" ေမာင္က စတာပါ ဒီလုိႀကီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမျပန္ခ်င္ပါ
ၿပီးရင္ ေမာင္ ကိုယ္တိုု္င္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ "
" ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာမွာဆိုၿပီးအေျပာအဆိုေတြ ရဲတင္း
မလာနဲ႔ေနာ္ ေမာင္က လူက္ုိ ဘာမွတ္ေနလဲ "
ခ်န္းေယာလ္ အႀကီးအက်ယ္ ေအာ္ရယ္လိုက္တယ္ ။ေန
စမ္းပါဦး ေမာင္က ဘာေျပာေနလို႔လဲ ။ အသည္းက
ဘယ္အထိ ေတြးပစ္လိုက္တာလဲ။ ေမာင္က ဒီအတိုင္း
ေလး လက္ကိုင္ၿပီးပဲ အိပ္ခ်င္တာပါေနာ္ ။ ေမာင့္ကိုမယံု
ဘူးလား။ ေမာင္က ယံုခ်င္စရာမေကာင္းဘူးေပါ့ ဟား ။
