Hiram na Sandali (Completed)

Kabanata 6

I decided to talk to him to solve our issue. Nakita ko ang katulong na siyang mag-aakyat sa pagkain ni Adrian.

"Ako na ang mag-aakyat nito. Continue your work Mia" nakangiting sambit ko saka kinuha ang tray ng pagkain na hawak nito.

"Pero senyorita..." nababahalang wika niya pero wala siyang magawa kundi ibigay ang hawak niya sa akin.

Nagtungo ako sa kuwarto ni Adrian. Isang kuwarto lang ang pagitan namin kaya madali kong mahanap kung nasaan ito. Kumatok ako pero walang sumasagot. Nang hindi makapaghintay ay binuksan ko na ang pintuan.

Wala siya roong nadatnan ko pero naririnig ko ang tulo ang tubig mula sa bathroom. Malamang ay naliligo pa siya. Inilapag ko ang tray sa maliit na mesang na roon. Iginala ko ang mata ko sa kaniyang kuwarto. Mas malawak dito kumpara sa akin.

Nakapatay ang ilaw pero maliwanag dahil sa liwanag na naggagaling sa buwan na kitang kita sa nakabukas na balkonahe ng kuwarto.

Bumukas ang pintuan ng banyo at lumabs doon si Adrian suot ang isang towel sa kaniyang baywang. Though the moon was the only source of light here but damn I could clearly see the water dripping on his body from his wet hair. Eyes so dark when he look at me.

"What are you doing here?" malamig niyang tanong sa akin. Iniiwas ko ang tingin ko sa katawan niya at tumingin sa paligid.

Crap! Stop fantacizing him Lore.Napalunok ako bago magsalita, "Ah I brought you're food here. Di mo ako sinaluhan sa pagkain kanina."

"Uhuh, is there anything else?" casual pero may pagka-arogante niyang saad.

"I wanted us to talk" I said bravely. I can see how his brows arched because of what I said. Tahimik siyang lumapit sa kama at umupo doon naghihintay sa susunod kong sasabihin.

I looked away because its really tempting me.

"I'm sorry. Kasalanan ko hindi ako nagpaalam but I just wanted to stroll" he sighed heavily because of what I've said.

"You should have told me. I can always go with you. What if something bad happened to you?" matigas niyang wika sa akin na siyang dahilan upang manlumo ako lalo.

"I know. I'm sorry for worrying you. Wala namang nangyari sa akin." I pointed out.

"That's bullshit!" napaigtad ako dahil sa lakas ng pagkakasabi niya roon. Tumayo rin siya saka naglakad papalapit sa akin. "Not because nothing happened to you doesn't stop me from worrying" matigas niyang saad.

Tiningnan ko siya sa mata. I softened because of his reaction right now. Hanggang tainga lang niya ang tuktok ko kaya tumingkayad ako ng konti para maabot ang kaniyang labi. I kissed him. 

It's just a quick one kaya bumitaw rin agad ako.

"I'm sorry. Di na mauulit" mahina kong sambit. Ngumuso ako ng maramdaman ko ang kaniyang mga kamay sa baywang ko.

Lumapit si Adrian sa akin at marahang hinawakan ang gilid ng aking mga labi. Natigilan ako dahil sa ginawa nito. Bigla bigla ay may dumaloy na libo libong kuryente papaakyat sa aking mukha. Napapikit ako dahil dito. Hindi rin ako makakilos dahil sa nararamdaman. Iminulat ko ang aking mga mata at nakita ang seryosong mukha nito na nakatitig sa akin.

Hindi pa rin inaalis ni Adrian ang kamay niya sa aking bibig at naramdaman ko na lang na marahan na nitong hinahaplos ang aking mga labi. Napalunok ako dahil sa kaba. Balak kong lumayo sa kaniya at umalis na sa kuwartong iyon pero di ko maigalaw ang aking mga paa. Ayaw sumunod sa akin ang sarili kong katawan.

Naramdaman ko na lang ang dahan dahang paglapat ng mga labi ni Adrian sa aking mga labi. Bahagya niyang iniangat ang aking mukha at sinimulang halikan ako ng marahan.