PRAECEPS 'taegi'

şeker prens ve tuz kral

Final / bölüm 1

İçimde bir yer yanıyor
Söndürmem
Sen yaktın...

Aynaya baktığımda ne görüyordum?

Yıllardır göğsünde yangınların en büyüğünü taşımış bir adam mı?

Ya da gözlerinin feri gitse de kalbi atmaya devam etmiş bir adam mıydı gördüğüm?

Zordu.

Kalbimde açık yarasın
Kapatmam
Sen açtın...

İçimi cayır cayır yakan ateş; ciğerlerime sıçramış çocukluk heveslerimi yıkmıştı.

Zor değil
Hiç zor değil
Unutmam...

Kesiklerimi görüyor muydum mesela?

Ruhun çizikleri neden aynada görünmezdi, dışı kadar merak ediyordu insan içini; neden insanın içini gösteren bir ayna yoktu?

İyi değil
Hiç iyi değil
Ama bırakmam...

Şartlar aynı değildi.

Doğrusu, aynı şartlar adı altında yapılan her şey büyük bir kandırmacadan başka bir şey değildi.

Küçük bir yetimhanenin buz koridorlarında yeşeren hayatım, her seferinde başka eller tarafından koparılmıştı.

Yirmi küsur yaşındaydım.

Kaç kere gülmüştüm kahkahalarla? Kaç kez annem saçlarımı okşamış, kaç kez babamla bir maçı izlemeye gitmiştim ki?

Kaç kere çocuk olmuştum?

Kaç kere peşine takılmıştım hayatımın, bir şeyi deli gibi düşünmeden kaç kez uyuyabilmiş, kaç kez mutlu açmıştım gözlerimi sabaha?

Hiç.

Koskocaman bir hiçliğin ortasında, asla doğmak istemediğim nefret çukuruna gömülmek istememiştim ki.

Beklentilerim yüksek değildi. Biraz sevmek, sevilmek biraz gülmek ve biraz da umursamamak istemiştim sadece.

Belki bir de güzel bir iş, ama daha fazlası değil.

Hayat herkesin yakasından tutuyordu, ve karşısına engebe çıkarmadan pişmesine izin vermiyordu ruhun.

İronilerce kısılmış bir hayatın ortasına dalan aşkım; aslında benim en büyük varlığım iken; bir yandan da en büyük yokluğum gibiydi.

Yetmemişti, bir genç adama tutunan kalbim, yine aynı genç adam tarafından bin parçaya ayrılmış fakat yine de pes etmeden sevmeye devam etmişti.

Onun için, kalbim atmaya devam etmişti.

Ne demiştim?

Biraz sevmek değil mi?

Hayatım boyunca tek abartıya kaçtığım konu buydu belki de, Kim Taehyung'a olan sevgim; kendi hayatımda benim bile önüme geçmeyi başarmıştı.

Biraz değildi, asla biraz olamazdı zira göğsümden süzülen her bir nefes, içimde patlayan her tomurcuk ve dilimde barındırdığım ne varsa; Taehyung içindi. Onu birazdan, kat kat çok seviyordum.

Sevilmek mi?

Bu ise biraz karışık bir meseleydi.

Tüm varlığımla karşısına diktiğim sevgim başta onun tarafından değer görülmemişti. Hatta hor görülmüş; olan öfkesiyle bana siper almasına neden olmuştu.