Düşman Okullar

41. Bölüm "Tanışma"

Multi: Arya

Araba durduğunda annemin yolladığı adrese gelmiştik. Gergin ifademle Savaş'a baktım. Savaş elimi tuttu.

"Freyja, bana güven."

Elimi tutması beni rahatlatmıştı. 

"Savaş... ben bunu yapabilir miyim bilmiyorum."

Savaş beni her zaman rahatlatan o bakışlarını yüzümde gezdirdi.

"Güzelim sadece dene, eğer bir şey olursa beni ararsın ne zaman istersen gelirim."

Dediği şeye gülümsedim.

"Teşekkür ederim, her şey için."

Savaş gülümsedi. Derin bir nefes aldım ve arabanın kapısı açtım ve son kez Savaş'a gülümseyip arabadan indim. Evin kapısına doğru ilerledim ve kapının önünde durdum tam elimi kaldırıp kapıya vuracakken tekrar indirdim gözlerimi hala arabada olan Savaş'a çevirdim ve tekrar denemek için kapıya döndüm. İşte belki de bütün düzenimin tekrar başlayacağı bir hayat için kapıyı çalıyordum. Kapıyı geçen gece uzaktan gördüğüm ama şimdi yakından gördüğüm o adam açtı. Bana gülümsedi.

"Arya, hoş geldin."

Yarım yamalak gülmeye çalıştım ama becerememiştim bir köpek bana doğru geldiğinde bu sefer gülmüştüm. Ne tatlı şeydi bu ! Gelip bacaklarımın etrafında dolandı.

"Ne kadar tatlısın sen."

Dedim ve eğilip sevmeye başladım kendini sevmem için yere attığında güldüm.

"Adı Alex."

Tekrar benimle konuşan adamla bir anlık unuttuğum gerginliğim tekrar geldi. Ceketimi çıkarttım adının Ogün olduğunu bildiğim adam aldı ve askıya astı. Annem önündeki önlükle gülümseyerek bana doğru geldi.

"Arya ! Hoşgeldin birtanem, seni bekliyorduk."

Şaşkınca anneme baktım.

"Anne sen yemek mi yaptın ?"

Annem suratını buruşturdu.

"Deniyorum diyelim... bu gün için özel."

Gözlerimi kocaman açtım. Bugün kesin zehirlenecektim.

"Anne dışarıdan söyleyebilirdin yani emin misin ?"

Annem kaşlarını çattı.

"O nasıl laf Arya ! Tabiki eminim her şey kontrolümde."

Bir anda öten yangın alarmıyla annem çığlık attı. Yanımda gülerek annemi seyreden Ogün mutfağa doğru koştu ve yangın alarmını durdurdu. Evin her yerini yanık kokusu sarmıştı. Annem üzgün yüzüyle bana baktı.

"Yine yapamadım."

Annemin bu haline güldüm ve sarıldım.

"Bir şey olmaz, dışarıdan söyleriz."

"Ben bugünün özel olmasını istiyordum."

Annemin gerçekten morali bozulmuştu onu böyle görmek beni de üzmüştü.

"Yine özel olur, üzülme."

Annem gülümsedi ve derin bir nefes aldı.

"O zaman pizza söyleyeyim."

Kafamla annemi onayladım annem telefonunu bulmak için uzaklaştığında koltuklara oturdum. Tatlı köpekçik yanıma geldiğinde güldüm. Bu köpek çok minnoştu. Yanıma çıkmaya çalışırken daha minnacık olduğu için çıkamıyordu bu haline güldüm ve totosundan destek verip yanıma oturmasını sağladım. Annem ve Ogün yanımıza geldi. Annem yanıma otururken konuştu.