Düşman Okullar

20. Bölüm "Alışveriş"

Müdürün odasına adımımızı attığımızda benim aksime Savaş'ın daha rahat olduğunu fark ettim. Evet anladığınız gibi kamptan kaçmamız fark edilmişti. İçeriye girdiğimiz anda sinirden köpüren müdürle karşılaşmamız bir oldu.

"Siz gecenin bir yarısı nasıl kampın dışına çıkarsınız !? Eğer başınıza bir şey gelseydi biz ailelerinize ne derdik !?"

Derin bir nefes aldı.

"Ailelerinize haber vermeme kararı aldık."

Savaş kamp müdürünün sözünü kestiğinde korkuyla ona döndüm. Kaşınıyor muydu bu ?

"Çünkü hiçbir şekilde gerekli önlemler alınmamıştı."

Müdürün yutkunduğunu gördüğümde Savaş'ın haklı olduğunu anladım.

"Her neyse, ailenize söylemememiz cezanızın olmayacağı anlamına gelmiyor ayrıca kamp bittiğinde ve okula döndüğünüzde de cezanız devam ediyor olacak."

Savaş takıyor gibi değildi. Müdüre döndüm.

"Ceza ne ?"

Müdür koltuğunda geriye doğru yaslandı.

"Yarın akşam sahilde parti olacak, biliyorsunuz."

Biliyordum, Beril sırf bu parti için kampa gelmek istemişti. Müdür devam etti.

"Bütün yemekleri siz hazırlayacaksınız, ayrıca gerekli bütün malzemeleri almayada gideceksiniz."

'Oha' dememek içim kendimi zor tuttum. Neredeyse bütün partilerde her şeyi biz yapıyorduk, ama bunu olan hak ediyorduk.

"Geri dönünce verilecek cezayı kendi müdürünüz seçer."

Dedi ve bir kağıt uzattı. Savaş'ın almayacağını anlayıp kağıdı aldım ve inceledim. Alınacaklar listeseydi.

"Yarın sabah ilk iş gidip bunları alıyorsunuz, şimdi çıkın."

Savaş ağzını açtı ama konuşacağı sırada hemen ben konuştum çünkü yanlış bir şey demesinden korkuyordum.

"Tamam, hocam tekrar özür dileriz."

Diyerek Savaş'ın kolundan tuttum ve dışarı çıkardım. Dışarı çıktığımızda bana sinirle baktığını gördüm.

"Arya gerçekten o pezevengin dediği şeyleri yapmayı düşünmüyorsun değil mi ?"

Sinirle kaşlarımı çattım.

"Sende senden kaç yaş büyük birisi hakkında konuştuğunun farkındasın değil mi ?"

Savaş gözlerini devirdi.

"Yaşça büyükmüş (!) bu pezevenk olduğu gerçeğini değiştirmiyor."

Bende gözlerimi devirdim.

"Konunun aileme gitmesini istemiyorum ve istediklerini yapacağım."

Yanından geçip yürümeye başladım o da yanımda yürümeye başladı. Alaycı sesiyle konuşmaya başladı.

"İstersen bu olayı halledebilirim."

Sinirle ona döndüm. İşleri daha da batıracaktı !

"Savaş bir kere olsun egondan kurtulup denileni yapsana !"

Benim aksime sakin çıkan sesiyle konuştu.

"Bana ters."

Gözlerimi devirdim ve Beril'in yanına doğru yürüdüm.

"Neler oldu ?"

Kendimi Koray'ın yanındaki puflara attım.

"Yarınki yemekler benden."