Düşman Okullar

30. Bölüm "Düello"

Multi: Arya

Üstümdeki sweatshirtün yırtılma sesi geldiğinde korkuyla bir çığlık daha attım ve karşımdaki adama tekme attım. Tekme atmamla yüzüme bir yumruk yemem aynı anda oldu. Yediğim yumrukla yüzümde inanılmaz bir sızı hissettim hala ağlıyordum ve gözyaşlarımdaki tuzlu su yüzümde kanayan bir yeri yakıyordu. Sokağın başından gelen bir sesle hepsinin başı o tarafa döndü. Bunu fırsat bilerek sürünerek adamlardan uzaklaştım sweatshirtün yırtık kısmından geçen soğuk hava vücudumu delip geçiyordu ve siyah sütyenim gözüküyordu. Vücudum kendini cenin poziyonuna aldı ve ağlamaya devam ettim. O tarafta bir şeyler oluyordu ama ne olduğunu algılayamıyordum tek duyduğum o tanıdık sesti birkaç inleme sesinden sonra bir el koluma dokundu. Korkuyla kendimi geriye doğru ittirdim.

"Nolur..."

Diye fısıldadım. Üzerime biri kalın bir kazak geçirdi ve vücudumu güçlü kollarla sardı. Kafamı kaldırdım ve tanıdık mavi gözlere baktım.

"Ağlama nolur."

Sesi acı çekiyor gibiydi ve boğuktu sanki her an ağlayacak gibiydi.

"Özür dilerim... özür dilerim... özür dilerim..."

Sayamayacağım kez özür diliyordu.

"Bana kızma."

Diye fısıldadım. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

"Siktir... nolur, Arya yalvarırım... özür dilerim."

Kollarının arasında ne kadar durdum bilmiyorum ama çok yorgundum. Gözlerim kapandı ve tek hatırladığım Savaş'ın kollarında havalandığım  ve bir arabaya bindirildiğimdi.

Savaş beni arabadan aldığında gözlerimi yarım açtım. Evimdeydim kapıya doğru yürüyorduk Savaş çantamın içinden anahtarı buldu ve açtı. Beni merdivenlerden çıkardı ve odamdaki yatağa bıraktı. Yatakta bıraktığı yerde yarı açık gözlerimle ona bakıyordum. Yatağın yattığım kısmında eğildi ve yüzlerimizi eşitledi gözleri kızarmıştı ağlamış mıydı ?

"Özür dilerim Freyja."

Yarım açık gözlerimi açtım ve dolan gözlerimi saklamadan konuştum.

"Beni dinle dedim."

Kafasını salladı.

"Evet."

Suçunu kabul eden bir çocuk gibiydi. Savaş beni dinliyorken her şeyi anlatmaya başladım.

"O adam kim bilmiyorum tek bildiğim sana kafayı takmış olmas-"

Savaş'ın beni saran kollarıyla sustum.

"Freyja nolur bana söz ver kendine çok iyi bakacaksın sana hiçbir şey olmasın."

Beni düşünüyordu... bu çok hoşuma gitmişti güzel bir histi. Yüzümde bir gülümseme belirdi. Yatar pozisyondan kalkıp sırtımı yatak başlığıma yasladım Savaş'ta yanıma oturdu.

"Bak ben bir anlık sinirle o telefona gelen mesajın bir sebebini bulamadım ama düşününce tehdit edilmesi kolay birisin ve benim çok düşmanım var ayrıca seni yanımda gören herkes benim sana ne kadar yakın olduğumu görebilir."

Son söylediklerini yüzünü cama çevirerek söylemişti.

"Ben gerçekten özür dilerim."

Güldüm.

"Bana ilk tanıştığımızda özür dileyecek hatalar yapmam demiştin."

Yarım yamalak bir gülümsemeyle bana baktı.