Two extra Seconds of Summer [L.H.] ✔️

3.

Od momentu kiedy dotarły do mnie słowa chłopaka nie odezwałam się ani słowem.  W milczeniu wpuściłam go do mieszkania.

-Duże to mieszkanie. Spodziewałem się kawalerki.-Luke od razu zaczął zwiedzać moje lokum. Cały czas roztrzęsiona w środku tym co od niego usłyszałam poszłam do kuchni napić się wody. Słyszałam jak idzie za mną i zatrzymuje się przy blacie.-Suzanne? Wszystko okej?-zamarłam z szklanką w połowie drogi do ust. Delikatnie odstawiłam ją cały czas strojąc do niego plecami.

-Kochasz mnie?-zapytałam bojąc spojrzeć się mu w oczy.

Cisza.

Kroki.

Po chwili poczułam jego ręce na swoich ramionach delikatnie zmuszające mnie do spojrzenia mu w oczy.

-Chyba nie jest to dla ciebie jakaś nowa wiadomość.-walczyliśmy na spojrzenia i to ja pierwsza się poddałam spoglądając w podłogę. -Suzy, przecież nie będę naciskał. Myślę, że w tej sytuacji ostatnie czego potrzebujesz to jeszcze zamieszanie z moimi uczuciami względem ciebie.-stałam sztywno nie reagując na jego słowa. Pozwoliłam przyciągnąć mu się do siebie i złożyć pocałunek na czubku mojej głowy.-Mogę poczekać, aż będziesz gotowa.

Stałam oparta o jego klatkę piersiową wdychając zapach jego perfum. Chłopak obejmował mnie ramionami opierając głowę na mojej brodzie.

Nie mogę chronić Ashtona i jednocześnie niszczyć Luka.

-Luke-wyszeptałam imię chłopaka czując dziwne deja vu- Wolałabym byś znalazł sobie kogoś. Nie czekaj na mnie.

Poczułam jak jego klatka piersiowa opada, a ramiona zaciskają się mocniej wokół mnie.

-Nie rozmawiajmy o tym. Mogę zostać na noc? Nie bardzo bardzo mam ochotę tłuc się taksówką do hotelu.

Pokiwałam głową odsuwając się od chłopaka. Zdecydowałam się oprowadzić go po mieszkanku.

-Tu mam kawałek sypialni-pokazałam pokój w którym poza łóżkiem i małą szafą prawie nic się nie mieściło. -To pokój dla malucha, znaczy maluchów.-otworzyłam drzwi do pomieszczenia takich samym rozmiarów.

-To ubranka?-zapytał kucając przy pudłach z rzeczami jakie moje pociechy mają odziedziczyć po mnie i Deanie.

-Jeszcze moje.-zaśmiałam się widząc jak wyciąga małe body.

-Ale to jest malutkie.-powiedział bardziej do siebie niźli do mnie. Usiadł na podłodze rozglądając się uważnie po pokoju.-Musisz kupić drugą kołyskę.-zauważył patrząc na nierozpakowany karton z łóżeczkiem dla dziecka. Pokiwałam głową.-Nie podoba mi się ten pokój. Trzeba tu pomalować. Szare ściany nie kojarzą mi się z pokojem dla dziecka.-stwierdził wstając.

-Nie za bardzo mam czas na takie rzeczy.-powiedziałam drapiąc się po karku.

-Ja to załatwię. Przed świętami i tak siedzimy w Anglii i nie mamy za dużo koncertów. Mike mi pomoże.-widziałam jak już zaciera dłonie planując odświeżenie pokoju dla dzieci. Mimowolnie uśmiechnęłam się na to, że mnie wspiera. Nagle w pokoju rozległo się głośne burczenie. Spojrzałam na mojego gościa, a on zacisnął usta uśmiechając się.-No co? Nie jadłem dawno.-zaśmiałam się głośno.

-Może coś zamówimy?-zaproponowałam wracając do mini salonu

-Pizza?

-Będzie pizza.-zgodziłam się sięgając po ulotki i podając je chłopakowi.

Po mile spędzonym wieczorze z chłopakiem przyszedł czas na powrót do szarej rzeczywistości.

Siedząc na auli uśmiechnęłam się na wspomnienie poranka. Minęło już wiele dni od kiedy ostatni raz dzieliłam łóżko z kimkolwiek i zdążyłam już zapomnieć jaką przytulanką jest Luke. Niechętnie budziłam go rano. Ja musiałam iść na zajęcia, a on wracać do hotelu. Zamiast tego wolałabym dalej leżeć w jego ramionach bezkarnie rozkoszując się bliskością.

-Suzy, o czym tak myślisz?-moja nowa koleżanka zdecydowanie nie zamierzała dać mi odpłynąć.-Albo raczej o kim?

-O nikim. Nie wiem o czym mówisz Malia, po prostu odpłynęłam.-odparłam wracając myślami w pełni na ziemię.

-Wyglądasz jakbyś marzyła o tym który ci to zmajstrował.-zaśmiała się wskazując na mój brzuch. Skrzywiłam się kręcąc głową.-Właśnie jak to u ciebie wygląda?

-Co wygląda?

-No bierzecie ślub? Czy coś?

-Mój były chłopak nie wie o ciąży.-powiedziałam, a szczęka dziewczyny prawie opadła na podłogę.

-To kto ci pomaga?

-Mama, brat, przyjaciel. Właściwie to dwóch przyjaciół.-kiwała głową uśmiechając się.

-I zgaduje, że to właśnie jeden z tych dwóch przyjaciół?-spojrzałam na nią otwierając oczy ze zdziwienia.

-Możesz wyjść z mojej głowy?-zapytałam ze śmiechem.- Malia robisz coś dziś po zajęciach? Może chcesz wyjść na kawę czy coś?-dziewczyna z radości aż klasnęła w dłonie, chętnie zgadzając się na wspólne wyjście.

Dwa dni później słuchając śmiechu blondyna próbowałam ubrać się na urodziny Michaela.

-Luke możesz wziąć prezent dla Clifforda?-zapytałam nakładając tusz do rzęs. Chłopak posłusznie rozejrzał się po pokoju biorąc pudełko zapakowane w świąteczny papier.

-Co to?

-Gra planszowa. Mike lubi takie rzeczy.-wzruszyłam ramionami, a on robiąc mine pod tytułem „w sumie racja" ostrożnie włożył ją do wspólnej torby na prezent.

Gotowa odsunęłam się od lustra mierząc spojrzeniem od góry do dołu. Założyłam proste czarne rurki z dziurami na kolanach i dużą beżową bluzę. Odwróciłam się stronę chłopaka dostając od niego wielki uśmiech.

-Wygladasz pięknie.-wywróciłam oczami na komplement biorąc torebkę i pakując najpotrzebniejsze rzeczy takie jak klucze i telefon.

-Luke mam wrażenie, że powiedziałbyś mi to nawet jakbym stała w worku po kartoflach.-zachicholatałam nawiazując do wcześniejszego wybierania stroju. W odpowiedzi dostałam tylko uśmiech i wzruszenie ramion. Próbując wybrać strój na ten wieczór pokazywałam chłopakowi kilka propozycji, szybko jednak zauważyłam, że mija to sie z celem. Nie ważne w czym sie mu pokazywałam chłopak twierdził, że wygladalam pięknie. -Chyba wszystko możemy iść.-wydusiłam w końcu zakładając trampki na nogi.

Dwadzieścia minut później razem z chłopakiem znajdowaliśmy się w hotelu, a dokładniej przemierzaliśmy korytarz w celu znalezienia sali gdzie urodziny miały się odbyć. Nie było to oficjalne przyjęcie, z tego co zrozumiałam to miałabyć to coś małego dla naszej piątki.

-Ach i jeszcze jedno-Luke odezwał się kiedy znaleźliśmy się w pobliżu właściwych drzwi. Uniosłam na niego brodę spoglądając niepewnie.-Bardzo prawdopodobne, że chłopaki z One Direction tu są.-powiedział szybko, a ja w szoku potknęłam się o własne stopy.

-Przecież ja cie Hemmings kiedyś zabije.-wysyczałam, a on nic sobie z tego nie robiąc otworzył drzwi głośno oznajmiając nasze przybycie.

Niepewnie weszłam za chłopakiem do środka rumieniąc się na widok niektórych twarzy. Szybko zostałam pociągnięta do uścisku przez Caluma.

-Jak ja cie dawno nie widziałem-powiedział mocno mnie ściskając, zaśmiałam się czując jak łzy wzruszenia napływają mi do oczu.

-Cześć Cal.-przywitałam się zauważając za jego ramieniem Ashtona i Michaela.

-Calum odsuń się od Suz, nie jesteś jedynym który jej nie widział dawno.-Ashton w końcu odepchnął ode mnie przyjaciela. Rozłożył ramiona licząc na to, że wpadnę w nie bez wahania. Ja jednak zatrzymałam się niepewnie.

A co jeśli wyczuje mój brzuch?

Powoli podeszłam do chłopaka czując na sobie uważne spojrzenie Luka i Michaela.

-Tęskniłem za tobą Suz.-wyszeptał w moje włosy całując mnie w skroń. Zdretwiałam odsuwając się na bezpieczną odległość posyłając mu nieśmiały uśmiech. Uniosłam głowę spotykając jego bursztynowe spojrzenie.

Ten wieczór będzie trudniejszy niż myślałam.
————————————
21.05.2020

Jak myślicie uda się zachować tajemnice?