Forgotten Feelings || REDNAVEI

16.

Hé daar loopt hij!

Ik zwaai mijn rugzak terug op mijn rug en ren op Rory, die zich aan het einde van het gangpad bevind, af.

'Hoi.' Zeg ik snel, als ik naast hem kom te lopen.

'Hoi?' Hij kijkt me vragend, maar weer met die stomme grijns, aan. 'Wat is er?'

'Jij hebt mijn bloesje gejat.' Zeg ik kalm, de boosheid heb ik er thuis al uitgetrapt tegen mijn bed toen ik nergens mijn bloesje kon vinden en wist dat ik na vandaag bekend stond als een slet of iets dergelijks.

'Oh, ja klopt.' Antwoord hij, de grijns verdwijnt en hij gaat stil staan, waarna hij zijn rugzak van zijn rug haalt en deze open ritst.

Het bekende bloemetjes patroon komt tevoorschijn en mijn ogen worden groot. Hij geeft het gewoon?

'Ik wist niet waar ik het moest verstoppen dus deed ik het in mijn tas.' Hij overhandigd mij mijn bloesje en rist de tas weer dicht.

'Dus je gaat niet de hele school vertellen dat we seks hebben gehad?' Floept er bij mij uit, waarna mijn wangen rood voel worden.

Hij kijkt me vragend aan. 'Heb je gedroomd vannacht?'

'Laat maar zitten.' Zucht ik.

We beginnen weer met lopen, en ondanks dat ik geen idee heb waar ik heen moet, loop ik met hem mee de trappen op.

'Nee vertel.' Dringt hij aan, maar ik schud mijn hoofd. Ik heb me heel erg vergist.

'Niets.' Mompel ik zacht en waar het kan sla ik een andere richting in als hem, maar toch zie ik hem in mijn ooghoeken meelopen.

Nu wil ik wel weer van hem af zijn.

Ik schaam me namelijk dood.

'Warm van het traplopen?' Vraagt hij lachend, mijn rode gezicht aanschouwend.

'Dit is mijn huidskleur.' Lieg ik. 'Ik stam af van de kreeft.'

'Vandaar dat je lichaam zo uit verhouding is.' Grinnikt hij.

Ik kijk hem verontwaardigd aan. 'Wat betekent dat nou weer?'

'Dat je hoofd te groot is voor je romp.' Hij grinnikt door en blijft het zelfde irritante geluid maken.

'Tss.' Sis ik, zijn woorden wegwuivend.

'Je hebt wel een schattig hoofd hoor.' Zijn gegrinnik stopt.

'Schattig? Als in je kleine nichtje van 2 schattig? Top.' Lach ik dit keer.

'Ik heb geen nichtje.' Hij kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan.

'Het was een metafoor, als dat zo heet.' Zucht ik.

'O.' Antwoord hij. 'Ik moet eh hier niet zijn.' En hij kijkt naar zijn beeldscherm waar het rooster op staat.

'Doei dan.' Zeg ik en ik loop door.

'Doei.' Zegt hij terug en hij draait zich om en loopt weg.

Vreemd, maar oké.

Ik loop verder de gangen door, geen idee waar heen, en hoop eigenlijk Yumi of Mabel ergens te spotten, aangezien ik werkelijk geen idee heb waar ik moet zijn.

Welk vak?

Engels.

Engels. Waar zijn de Engelslokalen ookal weer.

Eigenlijk hoef ik alleen maar te zoeken naar een immense vlag van Groot-Brittannië op de deur, maar goed, dat zijn er nogal veel.

Ik loop de gangen door en bij de eerste deur die ik tegenkom met de vlag waar ik naar zoek, open ik de deur en zie ik daar, gelukkig, mijn klas zitten.

Wat een geluk, want ik had zeker weten geen zin om Alaina weer te horen zeggen hoe debiel ik ben dat ik haar klas binnen stapte.

Ik loop naar het achterste gedeelte van de klas waar naast Yumi nog een plaatsje vrij is.

Gelukkig ben ik niet de laatste die binnen kwam én lette de leraar niet op, want eigenlijk is ze best wel streng.

De docente staat op, sluit de deur met een harde klap en de klas valt direct stil.

Haar schouders, blik, hals en houding staat gespannen, waarna ze de klas rond kijkt. 'Did everyone do their homework?'

'Huiswerk?' Yumi kijkt me vragend aan.

'Eerder strafwerk, 20 opgaven die volkomen moeilijk en nutteloos waren.' Fluister ik terug, mijn schrift naar het midden van de tafel schuivend zodat Yumi, die natuurlijk haar huiswerk niet heeft gemaakt, het te kunnen laten overschrijven.

'I want everyone to hand in their homework and I will check them and give you the grades at the end of the lesson.' Zegt ze, een geniepig glimlachje verschijnt.

Paniek verschijnt in iedereens ogen, waaronder in die van mij. Zo serieus heb ik het ook weer niet gemaakt.

'We're fucked.' Mompel ik.

'Did you say something? Miss Clarke?'

Miss Clarke. Mijn hart schiet in mijn keel en zweetdruppels beginnen zich in mijn nek te vormen.

Ze bedoelt mij.

'No, I did not say anything, miss.' Antwoord ik, zo kalm mogelijk, maar toch stotterend en met de slechtste uitspraak ooit.

'Then why did I saw your lips moving while I was talking? You should know I am a great lip reader.' Haar lach wordt steeds groter en duivelser.

'I might have been talking in mezelf, I can't remember.' Antwoord ik, weer proberend zo kalm mogelijk te blijven.

Ze trekt haar duivelse wenkbrauw op. 'Let me check your answers first, and see if your English level is as great as your brothers.' Ze loopt op ons af, grist mijn schrift van de tafel en loopt er mee weg.

Naast dat Yumi nu al helemaal geen antwoorden meer heeft, kan ik die heks nu al wel vertellen dat mijn broers Engels niveau hoger is.

Ook noemt ze mij miss Clarke, terwijl de rest gewoon bij de voornaam genoemd worden.

Heel toevallig dat ze mijn broer, haar lievelingetje Mister Clarke noemt.

Vet irritant.

Ik ben niet met hem te vergelijken.