Forgotten Feelings || REDNAVEI

15.

De deur richting de huiskamer gaat krakend open en ik zie daar de "mannen" in dezelfde staat als gisteravond, alleen nu met ogen dicht.

De televisie staat nog aan en ze hebben blijkbaar de hele nacht op de bank geslapen.

Ik pak de afstandsbediening van het bijzettafeltje en zet de televisie uit, waardoor ze alledrie wat beginnen te woelen, maar door blijven slapen, dus besluit ik ze niet wakker te maken.

Ik loop door naar de keuken waar ik een ontbijt voor mezelf maak, door twee plakken van mijn moeders zelfgemaakte brood af te snijden en deze te besmeren met boter, om daarna de hagelslag tevoorschijn te toveren.

Ik strooi de chocoladekorrels over mijn brood.

'Goedemorgen!'

Ik gil het uit, mijn hart klopt in mijn keel en ik zie hoe de hagelslagverpakking uit mijn handen schiet en open barst op de vloer.

'Wel godver..' Mompel ik, en ik kijk naast me en zie daar Rory grinnikend toekijken. 'Kon je me alsjeblieft niet zo besluipen?'

'Hoelaat is het?' Vraagt hij terug.

'Half zeven.' Antwoord ik kort, en ik tover de stoffer en blik tevoorschijn uit een van de keukenkastjes.

'Fuck man...' Hoor ik hem mompelen. 'M'n ma zal panisch zijn.'

'O.'Antwoord ik ongeïnteresseerd en kort, waarna ik door mijn knieën gaan om de hagelslag van de grond te kunnen vegen.

'Ik ga naar huis.' Mompelt hij, alsof me dat ook maar iets zou interesseren.

'Doei.' Zucht ik, eigenlijk een beetje opgelucht. Ik bedoel wat deed hij hier überhaupt eigenlijk?

Ik gooi de inhoud van het blik in de prullenbak en leg het weer terug in het keukenkastje waarna ik eindelijk aan mijn ontbijt kan beginnen.

Ik loop met mijn bord naar de eettafel en ga zitten, terwijl ik mijn ogen naar buiten richt.

Eerlijk, ik snap niet waarom iedereen zo panisch doet over Rory. Ik bedoel, waarom mogen mijn moeder, Brett, Chris én Alaina hem zo graag?

Het lijkt wel alsof hij wilt dat de hele familie hem gaat mogen, en hij daarom zoveel aandacht zoekt bij mij.

Wel verkeerde aandacht. Door zijn stunts vind ik hem alleen maar irritanter.

En ja, ik val nou eenmaal niet alleen op uiterlijk. Ik bedoel hij is knap, je kunt wel zien dat hij elke ochtend hardloopt maar zijn innerlijk is gewoon helemaal kut.

Tenminste? Gister was raar. Hij hielp me letterlijk, hij zorgde ervoor dat mijn moeder niet achter het kledinggeheim van Alaina en mij kwam, terwijl ik eigenlijk had verwacht dat hij mijn bloesje aan mijn moeder zou laten zien.

Wacht.

Waar is mijn bloesje?

Hij heeft mijn bloesje nooit teruggegeven.

Ligt het hier nog?

Ik kijk rond de tafel, op de grond, op de vensterbank, onder de vensterbank, op de grond buiten, maar ik zie niets.

Ondanks dat het maar een bloesje is, slaat de paniek me toe.

Wat als hij gaat doen alsof we seks hebben gehad in zijn huis en ik mijn bloesje vergat, weet ik veel waar die jongen tot instaat is.

Ik kan het wel uitgillen van frustratie. Eerst lief doen en nu dit?

Wat een zak.

Boos kauw ik mijn boterham weg en zet ik het bord met een klap op tafel.

Ik hoor geslof mijn kant op komen en draai me direct om.

'Hoelaat is het?' Vraagt Chris, wrijvend in zijn ogen.

'Zie ik eruit alsof ik een telefoon bij me heb?' Vraag ik kwaad terug. Hij kijkt me nietbegrijpend aan en boos stamp ik weg.

Wie gaat me ook geloven als hij de hele school verteld dat we seks hadden, hij heeft nog bewijs ook.

Maar waarom zou hij dat doen?

Blijkbaar heeft hij een goede kant als hij me hielp gister.

Nee, want dan zou hij mijn shirt niet meenemen.

Misschien heb ik wel niet goed gekeken.

Misschien heeft hij het wel zo goed voor mijn moeder verstopt dat ik het niet kan vinden.

Ik besluit me om te draaien en iets kalmer terug te lopen naar Chris.

'Wat?' Zucht hij als ik hem betrap dat hij zittend op het aanrecht eet.

Stel je snijd een appel daar, snijd je indirect op Chris zijn kont.

Ieuw.

'Hoelang doe jij dat al?' Vraag ik, mijn handen op mijn heupen zettend.

Hij haalt zijn schouders op en zet rustig verder.

Ik rol mijn ogen en loop richting de koelkast om een glas sinaassappelsap voor mezelf in te schenken.

'Mag ik je telefoon lenen?' Vraag ik, de dop van de fles afdraaiend.

'Hoezo?!' Snauwt hij. Ik draai me om en kijk hem vragend aan.

'Wat heb jij te verbergen?' Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Nou?'

'Niets.' Mompelt hij, en hij springt van het aanrecht af. 'Laat me met rust, oké?'

En voor ik het weet is hij de keuken uitgelopen.

'Maar...' probeer ik nog, en als antwoord hoor ik een deur dichtslaan. Ik wilde alleen vragen of ik Rory mocht bellen.