Forgotten Feelings || REDNAVEI

30.

Met volle ongemak en nog veel zieker loop ik de huiskamer in, met een fles Cola in mijn hand.

'Lopen tongen in de voorraadkast?' Alaina geeft me een knipoog, maar haar woorden komen te hard uit haar mond en de hele ruimte kijkt mij en Rory aan.

'Hij kon de Cola niet vinden.' Mompel ik, en ik zet de fles op tafel om vervolgens me naast Alaina op de bank te vestigen.

Zonder iets te zeggen gaat Rory naast mijn broer, die in trans voor zich uit staart, zitten.

Hij doet raar.

Chris doet raar.

Ik ga me er niet druk over maken.

Eerlijk gezegd ga ik nu liever in mijn bed liggen en slapen, ik voel me vreselijk.

'Gaat het goed, Otje, je ziet zo bleek?' Genesis leunt naar voren en legt haar warme hand op mijn koude.

'Odette is altijd bleek.' Zegt mijn moeder, om even aan Genesis te laten weten dat zij zich niet met mij hoeft te bemoeien omdat mijn moeder dat al doet. 'Maar heeft vannacht slecht geslapen denk ik.'

'Klopt.' Bromt Chris. 'Je hebt slecht geslapen toch, of niet Otje?'

Hij kijkt me dwingend aan.

'Ja.' Mompel ik, maar bij het uitspreken van het woord sta ik op en ren ik richting de wc.

Ik gooi mezelf voor de wc neer en begin met overgeven, al heb ik vandaag nog amper iets gegeten.

Om me heen verzamelen zich steeds meer mensen, waardoor de situatie alleen nog maar erger wordt.

Naast dat het voelt alsof ik mijn ingewanden hier er uit aan het spugen ben, heb ik ook nog zo'n twintig man aan toeschouwers.

Door mijn eigen kotsgeluiden heen hoor ik hier en daar wat gefluister, mensen die het heel vies vinden, "Ik zei het toch"'s en onbehulpzame woorden die behulpzaam proberen te zijn.

Als ik denk dat alles er uit is spoel ik de wc door maar blijf ik zitten, van mijn moeder krijg ik een glas water aangegeven, en ik neem een klein slokje, al is het met de zure smaak in mijn mond en pijnlijke keel erg lastig om het door te slikken.

Ze legt haar hand op mijn voorhoofd. 'Je bent echt heel koud.' Zegt ze verschrikt.

Ik leg mijn rug tegen de muur en kijk pijnlijk voor me uit, ik heb het ook koud.

'Misschien dat eventjes slapen helpt, en een kruidentheetje.' Ze trekt me behulpzaam overeind, sjort me de menigte door en brengt me de trap op naar boven waar ik me op mijn bed laat vallen.

'Is er iets gebeurd gisteravond? Jullie hebben toch niet gedronken?' Ze kijkt me met grote ogen aan terwijl ze de deken over me heen legt.

Ik schud mijn hoofd.

'Er is niets gebeurd mam.' Klinkt er vanuit de deuropening waar Chris staat, om zeker te weten dat ik mijn moeder niet ga vertellen dat ik gister ben verdronken en dat ik me daarom zo voel.

'Waarom is ze dan ziek?' Mijn moeder kijkt van Chris naar mij. 'Onderkoelt hoort echt niet bij een griepje hoor!'

'Ze is niet onderkoelt, ze zat gewoon in de tocht.' Chris rolt zijn ogen.

'Jongens, ik voel gewoon dat er iets aan de hand is.' Mijn moeder gaat aan het uiteinde van mijn bed zitten. 'Dus vertel het alsjeblieft.'

'Zeg ik het of jij?' Mompel ik naar Chris, ik voel me echt niet bedreigd door hem.

'Je zegt helemaal niets.' Snauwt Chris.

'Nee jullie zijn wel echt goed in het verbergen van iets.' Zegt mijn moeder sarcastisch. 'Zeg op.'

'Odette is zwanger van Rory.'

'Wat?!' Gil ik uit, waar ik direct spijt van krijg.

Mijn moeder kijkt me verschrikt aan. 'Dat is niet waar toch?'

'Waarom ligt er dan een zwangerschapstest in je prullenbak?' Chris wijst met zijn vinger naar het mandje in de hoek van de kamer. 'Het verklaart waarom je net hebt lopen kotsen.'

Mijn moeder staat direct op en loopt richting de prullenbak waarna ze er inderdaad een zwangerschapstest uit haalt.

Oké dit was de plot twist die ik niet had verwacht.

'Wat zegt 'ie?' Vraag ik benieuwd.

'Dat weet je heus wel, hij is positief!' Snauwt Chris.

Mijn mond valt open. 'Alaina is zwanger?!'

'Alaina?' Mijn moeder laat het voorwerp verschrikt uit haar handen vallen.

'Wacht wat?' Ook Chris zijn mond valt open.

Mijn moeder rent de kamer uit, waarschijnlijk om Alaina te halen.

Door de adrenaline voel ik me al een stuk minder zwak. 'What the fuck, met wie? Ze is veertien!'

Chris haalt zijn handen door zijn haar. 'Oh my fucking god, en ik maar denken dat ik mijn zwangere zus heb laten verdrinken!'

'Wacht, wat?' Ik kijk hem verbaasd aan.

'Ik dacht dat die van jou was, en als je aan mama zou vertellen dat je bent verdronken door mij én het blijkt dat je een fucking baby in je buik zou hebben...' Hij ijsbeert door de kamer maar wordt gestopt door mijn moeders stem.

'Verdronken?!' Snauwt ze. 'Wie?'

'Odette.' Zegt Alaina. 'Maar ze leeft, dus ze is niet echt verdronken.'

Wat een chaotische bende.

'Wacht. Alaina. Ben je zwanger?' Breng ik naar boven, omdat ik me echt niet kan inhouden.

Ze begint te lachen. 'Nee natuurlijk niet, hoe kom je daarbij?'

Mijn moeder laat haar de zwangerschapstest zien. 'Deze lag in de prullenbak van jullie kamer. Één van jullie liegt.'

'Ik ben niet zwanger what the fuck.' Alaina lacht even omdat ze nog steeds denkt dat het een grapje is.

'Ik ga nu twee zwangerschapstesten halen en jullie doen het allebei!' Chris stormt de ruimte uit. Hij lijkt al een stuk normaler.

'Ik...' Mijn moeder stamelt even en ze loopt dat gek genoeg ook de ruimte uit.

'What the fuck Odette, je bent zwanger?!' Alaina doet de deur dicht en komt met grote ogen op me afgelopen.

'Lieg niet! Jij bent zwanger. Alaina, je bent veertien!' Ik klim overeind en kijk haar met dezelfde grote ogen aan.

'Wacht wat? Nee, natuurlijk ben ik niet zwanger.' Alaina fronst haar wenkbrauwen.

De deur vliegt open en Yumi en Mabel staan in de deuropening.

'Waarom loopt je moeder in hemelsnaam door het huis met een zwangerschapstest in haar hand?' Yumi doet de deur achter hen dicht en gaat in paniek voor mij en Alaina staan.

Mabel blijft zwijgend tegen de deur geplakt.

'Je bent toch niet zwanger?' Yumi kijkt me met grote ogen aan.

'Nee!' Gil ik uit.

'En ik ook niet!' Gilt Alaina mee.

'Jongens...' Mompelt Mabel.

Er wordt dwars door haar heen gepraat.

'Jongens!' Schreeuwt Mabel dan, om boven ons uit te komen.

Iedereen kijkt haar aandachtig aan.

'Ik ben zwanger.'