Forgotten Feelings || REDNAVEI

31.

'Jij?' Yumi kijkt verbaasd op. 'Van wie in hemelsnaam?'

Mabel kijkt beschaamd naar de vloer en mompelt iets dat niet te verstaan is.

'Zeg!' Alaina klimt enthousiast overeind nu er eindelijk iets spannends gebeurd.

'Mason.' Zucht Mabel.

'Mason?!' Zeggen we alle drie verschrikt.

'Ik wilde niets zeggen, en dit was ook echt totaal niet de bedoeling, maar we hebben een geheime relatie.' Ze laat zichzelf op het uiteinde van mijn bed zakken en kijkt niemand uit schaamte aan.

'Holy shit.' Yumi gaat naast haar zitten. 'Waarom heb je niets gezegd?'

'Ik schaamde me ervoor.' Zucht ze.

'En waarom ligt jouw zwangerschapstest in mijn prullenbak?' Vraagt Alaina verbaasd en haar handen in elkaar gevouwen op haar schoot gelegd.

'Ik draag hem al twee weken rond, mijn ouders gaan hem sowieso vinden als ik het thuis in de prullenbak doe.' Zucht ze. 'En ik weet niet of ik wil dat ze het weten.'

'Ga je het weg laten halen dan?' Ik leg mijn hand op haar schouder.

'Natuurlijk, ze is zestien, wat moet ze in hemelsnaam met een kind!' Roept Yumi uit alsof dat logisch zou zijn.

'Ik vraag het Mabel.' Zeg ik kalm, en ik kijk van Yumi naar Mabel.

Mabel haalt haar schouders op. 'Ik heb het Mason geen eens verteld.'

'Zou ik ook niet doen.' Zegt Yumi. 'Waarschijnlijk verlaat hij je toch als je straks met een kind rondloopt.'

'En vermoorden mijn ouders me.' Mabel begraaft haar hoofd in haar handen en haar lichaam begint te schudden.

De deur vliegt open en daar staan Chris, met twee zwangerschapstesten in zijn handen, en de rest van zijn clubje de ruimte rond te kijken.

'Wat is er hier aan de hand?' Mompelt hij.

'Mabel is zwanger, wij niet.' Gooit Alaina de wereld in.

Mabel kijkt haar direct kwaad aan.

'Wat?' Mason doet een stap naar voren en kijkt van Alaina naar Mabel en weer terug.

'We moeten praten.' Zucht Mabel, ze staat op, pakt Mason's pols vast en sleurt hem tussen Chris en Rory door de gang op, waarna ze de deur achter hen dichtgooit.

'Mabel is zwanger? Van wie?' Chris kijkt iedereen verschrikt aan en legt de verpakkingen in zijn hand op het kastje naast de deur.

'Mason.' Zucht Yumi en ze haalt haar handen door haar haren. 'Wat een sukkels.'

'Ik snap ook niet waarom ze niets gezegd hebben.' Zeg ik, vergeten dat Rory en Chris daar ook nog staan.

'Waarover?' Vraagt Rory, zich eindelijk bemoeiend met alles wat er om hem heen gaande is.

'Mabel en Mason hadden een geheime relatie.' Gooit Alaina er weer door heen.

'Alaina, geheim!' Zeg ik haar, met veel nadruk op het woord "geheim".

'Mason en Mabel?' Chris en Rory kijken elkaar verbaasd aan.

De deur gaat weer open en daar staat Mason, tranen in zijn ogen maar hij probeert ze niet te laten zien.

Ondertussen horen we voetstappen naar beneden gaan, Mabel gaat weg.

'Wat is er gebeurd?' Vraagt Yumi benieuwd en bezorgd te gelijk.

'Ze wilt het weg laten halen.' Zegt hij, en gauw pinkt hij een traan weg.

Ondertussen voel ik mijn misselijkheid, vermoeidheid en pijn weer terug komen en lijk ik mijn handen bijna niet meer te voelen van de kou.

Ik begraaf me in mijn deken en probeer me te focussen op wat er gezegd wordt.

'Je wilt het toch niet houden?' Yumi fronst haar wenkbrauwen.

'Tuurlijk wel, het is toch onze eigen schuld, daar hoef je een baby niet voor te vermoorden.' Hij begint te ijsberen door de ruimte.

'Het is nog geen baby, het is amper leven.' Brengt Yumi er tegen in.

'Jezus Yumi, laat ze het zelf uitzoeken in plaats van je mening door te drijven!' Roept Rory uit.

Thanks Rory. Dat is precies wat ik dacht.

Ik heb moeite mijn ogen open te houden.

Ik kan ze wel even dicht doen, heel eventjes maar.

Ik blijf wel wakker, maar dan gewoon met mijn ogen dicht.

Al is het lastig en voel ik mezelf langzaam wegglijden.