Forgotten Feelings || REDNAVEI

33.

Ik open het gordijn op een kiertje en kijk naar buiten, de hele voortuin is gevuld met fietsen, overal komen auto's, scooters en andere voertuigen vandaan en ik zie een stroom van mensen, en niet alleen veertienjarigen, naar binnen gaan.

Ik herken ook Yumi en Mabel, die blijkbaar mij niet dachten in te lichten over een of ander feest in mijn eigen huis waar iedereen naar toe komt.

Alsof iedereen is vergeten dat ik nog besta, alleen omdat ik niet meer op instagram kan omdat ik geen telefoon meer heb.

Niet dat ik echt in de feeststemming ben, of überhaupt van deze feestjes houdt, maar goed. Ik denk dat ik toch gewoon op mijn kamer blijf.

Ik voel me helemaal prima hoor, echt, alsof ik nooit onderwater ben geweest, maar toch lijkt me dit niet echt een goed plan.

Ik hoor voetstappen de trap op komen en hoop niet dat alle mensen beneden, die toch een hele hoop zijn omdat ik de stroom naar binnen heb zien gaan, hebben bedacht om naar boven gedaan.

Gestommel komt steeds dichterbij en mijn slaapkamer deur valt open.

Een zoenend koppel, uit Chris' jaar, komt naar binnen gerommeld.

Oh mijn god.

Zien ze mij wel?

De jongen rukt het truitje van het meisje haar lichaam.

Niet dus.

'Hallo?' Mompel ik.

Geen reactie.

'Hallo!' Zeg ik nu wat harder.

Ze kijken verschrikt op.

'Oh my god.' Mompelt het meisje.

'Moeten we naar hiernaast?' Vraagt de jongen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Ik sta verbijsterd. What the actual fucking fuck!

Ik kan ze toch ook niet laten, je weet wel-en, op mijn moeders bed tussen haar geurkaarsjes en -stokjes?

'Weet je wat, doe het veilig.' Zeg ik. 'En op dat bed.' Ik wijs naar Alaina's bed en loop de ruimte uit waarna ik de deur sluit.

Dat kreng is er geweest.

Naast dat ik nu het liefste mijn moeder bel, wil ik haar ook een tik voor haar domme kop geven.

Een uitnodiging voor een feest geven waar ongelimiteerd veel mensen het kunnen zien?

Wat een debiel.

Ik storm de trap af naar beneden en zie daar een mega mensenmassa in de huiskamer, keuken en tuin staan.

'Oh my god.' Mompel ik, en ik leg mijn handen op mijn oren wegens de veel te harde muziek en het geluid dat alle mensen bij elkaar kunnen produceren.

Oké ik snap echt niet waarom mensen dit leuk vinden.

Ik kijk de ruimte rond, wat best lastig gaat als je zo'n twintig centimeter kleiner bent dan de rest, en zie daar Yumi en Mabel staan.

Ik storm op ze af.

Is Mabel nu aan het drinken? What the fuck!

'Wat doe je?!' Schreeuw ik en ik pak de rode beker uit haar handen en gooi deze op de grond. 'What the fuck drink je?'

'Jezus, Od, het is maar bier.' Yumi rolt haar ogen naar me en neemt een slok uit haar eigen Red Cup.

'Ze is fucking zwanger!' Schreeuw ik boven de muziek uit.

'Wat boeit het?' Schreeuwt Mabel terug. 'Ik laat het toch weghalen.'

'Dat wil Mason toch niet?' Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk haar geïrriteerd aan.