Forgotten Feelings || REDNAVEI

23.

Waarom heb ik dat in hemelsnaam gezegd?

En nu staat hij ook nog eens voor de deur.

Zal ik hem gewoon laten staan?

Misschien gaat hij wel weer weg.

De deurbel galmt nog een keer door de ruimte als antwoord op mijn laatste gedachte en nog een keer en nog een keer en nog een keer.

'Doe je open?' Klinkt er onder me, ik kijk naar beneden en zie Casey me met haar natte haren en in haar roze badjas aan staren.

'Ja.' Ik zet Otis, in alleen zijn luier omdat hij net dacht door de kots te kruipen, op de bank en loop richting de voordeur die ik open trek.

Wacht.

Fuck.

Ik heb geen shirt aan.

Uit reflex gooi ik de deur weer dicht, nadat die op een kiertje open is geweest.

'Hee!' Klinkt er gepikeerd uit de brievenbus.

'Heb je een shirt bij je?' Ik til het gleufje op en kijk er met mijn oog door heen.

'Jaja.' Klinkt er terug, en ik zie hoe hij uit zijn tas een zwarte hoodie haalt.

'Doe maar door de brievenbus.' Zeg ik.

'Past niet.' Klinkt er terug.

'Wel. Je wilt me gewoon graag in een bh zien, nou dat gaat niet weer gebeuren!' Zeg ik geïrriteerd.

'Odette!' Klinkt er uit de keuken. 'Otis is weer door de kotsplas.'

'Fuck, fuck, fuck!' Ik stampvoet op de grond, trek de deur open en gris de hoodie uit zijn hand, waarna ik deze over mijn hoofd haal terwijl ik richting de keuken loop en daar Casey haar broertje die in de kots ligt te kijken.

Wat?

2 minuten zat hij nog letterlijk op de bank.

Ik hoor in de hal de deur dichtslaan en voetstappen steeds dichterbij kopen, en het valt me op dat deze trui, naast dat die veel te groot is, naar zweet stinkt.

'Had je echt niets anders?' Vraag ik geïrriteerd, en ik rol de mauwen zo ver op als ik kan om vervolgens het kind met uitgestrekt armen op te tillen en in de wasbak te stoppen.

'Wat is er mis mee?' Vraagt Rory beledigd, en hij loopt de keuken binnen.

'Rory!' Gilt Casey uit. In mijn ooghoek zie ik haar hem om de hals vliegen, terwijl ik de kraan naar warm draai en aan zet.

'Hey.' Rory geeft haar een knuffel.

'Rowie!' Zegt Otis nu ook, klappend in zijn handen.

'Jullie kennen elkaar?' Vraag ik verbaasd, ik zet de kraan uit en ga met de afwasborstel over de dikke armen van de tweejarige.

'Ik woon hier in de buurt, Genesis kan het goed vinden met mijn moeder.' Antwoord hij. 'Wil je een spelletje spelen op mijn telefoon?'

Wacht had hij het tegen mij?

Ik kijk op en zie hem zijn telefoon aan Casey overhandigen. Goed dat is een kind minder.

Hij loopt naar me toe, ontwijkt de kotsplas en gaat naast Otis, die in de wasbak zit, op het aanrecht zitten. 'Wat is er mis met mijn trui?'

'Hij stinkt naar zweet.' Zeg ik.

'Beter dan de kotslucht hier.' Hij rolt zijn ogen. 'Je gaat toch niet met een afwasborstel over een peuter heen?'

'Hij vind het anders wel leuk.' Ik haal mijn schouders op.

'Mijn hemel.' Hij springt van het aanrecht af, duwt mij en mijn afwasborstel met zijn heup aan de kant en begint zachtjes met zijn handen in het water de kots van Otis af te halen. 'Ga jij de vloer maar opruimen.'

'Ai ai.' Zeg ik, en ik pak de schoonmaak spullen uit een van de kastjes, terwijl ik de geluiden opvang van Otis die zich vermaakt, veel beter dan dat gekrijs.

Ik werp een blik op de klok. Half tien. Oeps. Naast dat Genesis en pap zo thuis zijn en dit huis een chaos is, liggen de kinderen nog niet op bed.

Alex is gestopt met janken, gelukkig, maar goed, dan zijn er nog twee over.

Ik ga naast de plas op mijn knieënzitten en veeg alles op met natte doekjes gevuld met schoonmaakmiddel om de stank en de kots zelf weg te halen.

Als Otis en de vloer schoon zijn, is het eindelijk tijd om ze naar bed te brengen. Ik doe Casey, Rory doet Otis, zoals we zojuist hebben afgesproken.

Ik til Casey op en loop naar boven, richting haar slaapkamertje, waar ik haar badjas vervang voor een pyjama.

'Kom je vaker oppassen?' Vraagt ze neutraal, alsof ze niet weet of ze wel wilt dat ik vaker kom of niet.

'Wil je dat?' Vraag ik daarop terug.

Ze trekt knikkend haar pyjamabroek aan. 'Ja, en dan komt Rory ook.'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, Rory is hopelijk eenmalig.'

Ze antwoord niet en loopt voor me uit richting haar eigen badkamer, of course heeft elke kamer zijn eigen badkamer, en begint daar haar tanden te poetsen.

'Is Rory zoveel leuker dan ik dan?' Vraag ik lachend.

Ze schud haar hoofd. 'Nee, ik wil met mijn zussie.' En voor ik het weet heeft ze me in een knuffel getrokken.

Lief?

Ze spuugt haar tandenpoetsmondinhoud in de wasbak en loopt terug naar haar kamertje waar ze in haar bed gaat liggen.

'Moet ik je nog voor lezen?' Vraag ik, al weet ik dat daar eigenlijk geen tijd voor is.

Ze schud haar hoofd. 'Nee, ik ben moe.'

'Welterusten dan.' Zeg ik en ik loop richting de deur, waarna ik de lamp uit doe.

'Trusten.'

Ik trek de deur achter me dicht en zie daar voor de trap Rory staan met zijn veel te arrogante blik.

'Wat?' Vraag ik. Ik vouw mijn armen over elkaar en kijk arrogant terug.

'Niets.' Zegt hij schouderophalend.

'Heb je ervaring met kinderen ofzo?' Vraag ik lachend.

'Je hebt het of je hebt het niet.' En met die woorden loopt hij de trap af en zie ik hem vanaf de overloop de voordeur uit lopen.