Forgotten Feelings || REDNAVEI

28.

In de verte klinkt een stem.

Ik herken mijn naam.

Ik voel handen mijn lichaam aanraken en ik voel lucht mijn longen instromen.

Het is eng.

Ik kan mijn lichaam niet bewegen.

Ik kan het water niet uit mijn longen hoesten.

Ik zit vast in mijn hoofd maar kan niet helder denken.

De stem komt steeds dichterbij.

Vaker en harder hoor ik mijn naam en worden de aanrakingen sterker, alsof ik ze nu pas echt begin te voelen.

Nog een keer wordt de lucht mijn longen in geblazen en dit keer voelt het alsof ik weer in mijn lichaam zit.

Alle reflexen beginnen weer in me te werken en ik open mijn ogen om vervolgens al het water uit mijn longen te hoesten en te kotsen.

Ik voel dat mijn boven lichaam overeind wordt getrokken en laat het water uit mijn lichaam pompen waarna ik het meerdere malen op de grond hoor kletteren.

Ik blijf even zitten als ik voel dat alles er uit is. Ik kijk om me heen en zie dat het nacht is.

Ik ben omgeven door mijn broer, door Rory, door Mason, door Yumi, door Alaina en door Mabel.

Alles komt weer terug in mijn hoofd.

Ik ben verdronken, maar ben nu weer terug.

'Hebben we toch nog gezoend.' Rory begint te lachen.

Ik kijk hem niet begrijpend aan en leg mijn handen op mijn pijnlijke hals, niet dat het effect heeft, maar toch.

'Rory heeft je gereanimeerd.' Mijn broer geeft zijn vriend een schouderklopje.

'Nadat ik door jullie stomme plannen bijna dood was.' Hoest ik, met nog steeds een hele pijnlijke keel.

Ik klim overeind en probeer op mijn trillende benen te staan.

Al gauw krijg ik van Mabel een warm vest rond mijn lichaam geknoopt en lopen we met ons allen richting de auto.

Eerst gaan Mabel, Yumi en Alaina er in om me straks omhoog te kunnen trekken, maar wanneer ik mijn handen klaar heb om omhoog getrokken te worden, voel ik twee warme handen rond mijn buik die me hardhandig omdraaien.

Ik kijk recht in de ogen van Chris die me angstaanjagend aan staart.

'Waag het niet hier ook maar één woord over tegen mama te zeggen.' Sist hij.

'Of anders, ga je mijn haar afknippen?' ik vouw mijn armen over elkaar om te laten weten dat ik niet bang voor hem ben.

'Ik denk dat het beter is voor iedereen als je daar niet achter komt.'

Voor ik het weet heeft hij me in de achterbak gezet.

'What the fuck.' Sist Alaina, die duidelijk het gesprek heeft mee gekregen.

'Inderdaad, what the fuck!' Fluistert Mabel mee.

'Sinds wanneer is hij een psychopaat?' Ik kruip tussen Mabel en Yumi in en verstop me in het grote wollen vest.

'Wat zei hij?' Vraagt Yumi, die het allemaal blijkbaar niet heeft meegekregen.

Ik wuif het weg met mijn hand. 'Hij meent het toch niet, waarschijnlijk is hij gewoon bang dat hij in de problemen komt bij mama.'

'Hij kan je echt niets maken hoor, je bent zijn zusje.' Zegt Mabel instemmend en ze slaat haar arm om me heen.