Forgotten Feelings || REDNAVEI

5.

'Rise and shine!' Zing ik terwijl ik de gordijnen aan Alaina's kant opentrek en het zonlicht op haar bed valt.

'Verdomme, hoe laat is het?' Kreunt ze, terwijl ze het dekbed over haar lichaam trekt. Ik werp een blik op mijn horloge.

'Zeven uur, je moet straks naar school jongedame.' Ik trek het dekbed van haar af en gooi het in de hoek van de ruimte, om haar als wraak op gister de vreselijkste ochtend ooit te bezorgen.

'Over anderfuckinghalf uur.' Bromt ze en ze rolt zich op tot een koffiebroodje en begraaft haar hoofd in het kussen dat er nog ligt, terwijl ik in de tussen tijd uit haar kant van de kast in het midden van de kamer kleding pak en dit naar haar hoofd gooi.

'Mama is beneden, dus waarschijnlijk roept ze je straks op voor een yogasessie.' Zeg ik haar met een grote glimlach op mijn gezicht.

'Ga jij lekker met mama yoga doen.' Kreunt ze terwijl ze de spijkerbroek nu als deken gebruikt.

'Kan niet, ík ga hardlopen.' En zonder op antwoord te wachten jog ik de slaapkamer uit. Hardlopen is vanaf nu een excuus voor "ik ga op het eerste bankje dat ik tegen kom liggen en filosoferen over het leven." Alles beter dan yoga'en met mam, en aangezien Chris, haar lievelingskind, nog slaapt en ik niet thuis ben, zal ze Alaina vragen.

Ik klink dan nu als een vreselijk mens, en je zou denken dat mijn broer en zusje me daarom niet mogen, maar normaal ben ik niet zo. Dit is een wraak actie, voor gisteravond.

'Goeiemorgen Odette.' Klinkt er, en ik kijk op om te zien hoe Brett in zijn schaapherders uniform me aan de andere kant van de overloop staat aan te gapen.

'Goeiemorgen Brett.' Zeg ik terug.

'Ga je hardlopen?' Vraagt hij.

Ik kijk naar beneden en zie mezelf in sportkleding. 'Ja.'

'Je mag ook wel op de hei gaan hardlopen, daar ga ik nu heen, dan kan ik je daarna weer thuis afzetten.' Stelt hij voor, en eerlijk, dat klinkt best aantrekkelijk, in plaats van hardlopen, schaapjes knuffelen.

'Klinkt leuk.' Antwoord ik, en ik kan me eigenlijk niet herinneren of ik ooit iets met Brett gedaan heb. Hij en Chris zijn heel close, echt maatjes ofzo, en hij en Alaina kunnen ook goed overweg, maar ik denk dat wij gewoon altijd langs elkaar heen leven, wat ik ook wel prima vind.

Brett loopt voor me uit de trap af, door mam's meditatiesessie naar de achterdeur en trekt daar zijn laarzen aan, terwijl ik hem achterna loop op mijn hardloopgympjes.

Zwijgend, maar niet ongemakkelijk, lopen we richting zijn grote pickup die op de oprit geparkeerd staat, en ik duw mezelf omhoog in de bijrijdersstoel, wat nog wel een opgave was, om vervolgens mijn gordel om te doen.

Brett start de wagen en draait het de oprit af, om vervolgens de weg op te rijden.

'Wat ga je eigenlijk doen daar?' Vraag ik, om een gespreksonderwerp aan te kaarten.

'Kijken of er nieuwe lammetjes lopen, en eigenlijk ook een beetje ontspanning.' Antwoord hij, zijn ogen op de weggericht en zijn handen ongecontroleerd aan het stuur draaiend.

'Dus eigenlijk verpest ik nu je rust?' Lach ik, en ik leg mijn hoofd tegen het raam terwijl ik naar de bomen kijk die voorbij vliegen.

'Nee, ik vind het denk ik wel gezellig, wat gezelschap.' Antwoord hij kalm en hij draait de radio zachtjes aan waardoor een of ander popliedje door de speakers begint te galmen. 'En jij, sinds wanneer ben jij sportief?'

'Ben ik niet.' Antwoord ik. 'Naja, dat probeerde ik wel, maar nu is het een goede reden om het huis uit te komen.'

'Om zeven uur in de ochtend? Dan kan je toch net zo goed in je bed blijven liggen?' Vraagt hij, en hij stuurt de auto het bekende bospad op dat dicht bij ons huis ligt, omdat we aardig dichtbij het bos en dus de hei wonen.

'En met mam yoga doen zeker.' Antwoord ik lachend terug, terwijl ik eigenlijk niet weet of ik dit wel had kunnen zeggen, ik bedoel hij is de vriend van mijn moeder en eigenlijk heb ik haar nu een soort van belachelijk gemaakt. 'Niet dat dat stom is ofzo.' Weet ik er nog even achteraan te brengen.

'Oh nee, dat snap ik wel. Mij hoeft ze ook niet daarvoor te vragen.' Lacht hij terug, en het gesprek valt even stil waardoor ik door de voorruit in de verte staar.

Een jongen hobbelt daar het pad af. Wie hardloopt er nou op een maandag? Om zeven uur in de ochtend?

De auto komt steeds dichterbij en ik herken de kleding die de jongen draagt. Een throwback schiet door mijn hoofd en het liefste stap ik nu de auto uit en ren ik weg.

'Is dat niet Rory? Die vriend van Chris?' Vraagt Brett, wijzend naar de rechterkant van de weg voor ons, terwijl hij langzaam afremt.

Ik bid dat hij doorrijdt, maar voordat ik me onder mijn stoel kan verstoppen komt de auto tot stilstand en draait Brett het raampje aan mijn kant open en komt het figuur van de welbekende Rory tevoorschijn.

'Hey, Rory, lekker aan het sporten?' Vraagt hij, en hij steekt langs me heen zijn hand naar hem uit waarna Rory deze op een vriendschappelijke manier samenknijpt, en vervolgens met zijn bovenlichaam de auto binnen hangt.

'Ja, ik hardloop elke dag, moeten in shape blijven he?' Antwoord hij alsof hij praat met zijn beste vriend, mij totaal negerend, al vind ik dat ergens maar beter.

'Odette gaat hardlopen op de hei, je mag mee als je wilt.' Stelt hij voor, terwijl ik letterlijk doodga van binnen. Straks sta ik nog voor schut ook, omdat ik niet eens ga hardlopen maar schaapjes wilde gaan knuffelen.

'Dat klinkt leuk, ja, zal ik achterin klimmen?' Vraagt Rory, met een lach op zijn gezicht.

'Nee joh, jullie passen wel met z'n tweetjes op een stoel. We zijn er zo.' Brett wuift zijn woorden weg en ik denk dat ik officieel ben gestorven. Mag ik nog terug? Mam! Ik wil zelfs nog liever met je yoga'en dan dit! Dit was toch mijn karma voor Alaina, niet andersom!

Als antwoord opent Rory het portier en schuif ik dus naar de helft van de stoel en klimt Rory naar binnen.

'Kun je iets opschuiven?' Vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee ik zit al op de koppeling.'

'Dan is het maar goed dat je gaat hardlopen.' Grinnikt hij, en hij ploft naast me op de stoel waardoor ik iets omhoog stuiter en gooit dan het portier dicht.

En wat moet dat betekenen? Suggereert hij dat ik te dik ben?

Geïrriteerd staar ik met mijn armen over elkaar geslagen en mijn lichaam in hoeverre mogelijk voor me uit, terwijl langs me heen een gesprek tussen de twee heren plaats vindt.